Κύριε Διευθυντά,
Σε προηγούμενο άρθρο μου επισήμανα συγκεκριμένες αδυναμίες του Εθνικού Συστήματος Υγείας, αυτές τουλάχιστον που εγώ μπορώ να εντοπίσω υπηρετώντας το ΕΣΥ ως ιατρός σε περιφερειακά ιατρεία και Κέντρα Υγείας (Ταυρωνίτης, Κίσσαμος) εδώ και σχεδόν 10 χρόνια.
Με τη σημερινή μου παρέμβαση θέλω να επισημάνω μία προοπτική αναπτυξιακής συμβολής του χώρου της υγείας στην περιοχή της τουριστικής ζώνης Πλατανιά-Πύργου Ψηλονέρου-Μάλεμε.
Έχοντας, λοιπόν, αφενός μεν εικόνα του χώρου της υγείας και αφετέρου επίγνωση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της περιοχής αυτής επιθυμώ να συμβάλω και εγώ μέσα από την κατάθεση της παρακάτω συγκεκριμένης πρότασης η οποία έχει πρώτα απ’όλα ανθρωπιστική διάσταση. Θεωρώ ότι στην προώθησή της πρέπει να συμβάλει η Δημοτική Αρχή Πλατανιά αξιοποιώντας τις δυνατότητες που δίνουν οι πόροι του Νέου ΕΣΠΑ, δηλαδή με ορίζοντα υλοποίησης τα αμέσως επόμενη έτη. Μπορεί μάλιστα η ανάπτυξη-υλοποίηση της πρότασης αυτής να αντικαταστήσει άλλες προτεραιότητες της Δημοτικής Αρχής στον χώρο της υγείας οι οποίες είναι αμφίβολο κατά πόσον εξυπηρετούν εντέλει τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών στον ευαίσθητο αυτό τομέα καθώς στρέφονται προς άλλη κατεύθυνση.
Πιστεύω, λοιπόν, στην εκμετάλλευση του αναπτυξιακού κεφαλαίου της εν λόγω περιοχής μέσα από τη δημιουργία ενός σύγχρονου Πολυκέντρου υποδοχής, υποστήριξης και απασχόλησης παιδιών (καθώς και συνοδείας τους σε εξωτερικές δραστηριότητες σε συνθήκες προστασίας και ασφάλειας) που πάσχουν από διάφορα σύνδρομα (όπως το συνδρομο down) ή αναπτυξιακές διαταραχές (όπως ο αυτισμός) ή που έχουν προβλήματα κινητικότητας. Το Πολυκέντρο αυτό μπορεί να απευθύνεται στους επισκέπτες της περιοχής, οι οποίοι όπως γνωρίζουμε είναι κατά κύριο λόγο Σκανδιναβοί που κάνουν οικογενειακές διακοπές. Οι επισκέπτες μας αυτοί προέρχονται από χώρες με πολύ ισχυρή νοοτροπία και αντίληψη σε θέματα προστασίας και κοινωνικής ενσωμάτωσης όλων των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων (όπως είναι και τα παιδιά με τα χαρακτηριστικά που περιγράφονται αμέσως παραπάνω) ενώ διαθέτουν και εξαιρετικά ισχυρά Εθνικά ή και ιδιωτικά συστήματα υγείας καθώς και ασφαλιστικά ταμεία τα οποία μπορούν να καλύψουν τις απαραίτητες δαπάνες φιλοξενίας των παιδιών αυτών κατά το διάστημα των διακοπών των οικογενειών τους.
Θεωρώ ότι ο Δήμος Πλατανιά θα πρέπει να βρει το κατάλληλο εξειδικευμένο τεχνοκρατικά φορέα ο οποίος ως συνεργάτης θα μπορέσει να διαμορφώσει τα απαραίτητα στοιχεία της πρότασης αυτής ώστε να μπορέσει να περάσει σε φάση υλοποίησης. Εξάλλου πολύτιμη μπορεί προς αυτήν την κατεύθυνση να αποδειχτεί και η συνεργασία με τα ήδη υφιστάμενα σε τοπικό επίπεδο αντίστοιχα ιδρύματα ώστε να αξιοποιηθεί η γνώση και εμπειρία τους. Μέσα από αυτήν την εξειδικευμένη προσέγγιση θα μπορεί εντέλει να προσδιοριστεί και το ακριβές πεδίο εφαρμογής της πρότασης, δηλαδή ποιές κατηγορίες παθήσεων παιδιών θα πρέπει να εξυπηρετεί το Πολυκέντρο αυτό, ποιές χώρες-συστήματα υγείας του εξωτερικού θα μπορούν να είναι συνεργαζόμενοι φορείς, με ποιόν τρόπο θα μπορέσουν και τα τοπικά ιδρύματα να επωφεληθούν των εγκαταστάσεων, ποιές κτηριακές υποδομές απαιτούνται, ποιές ιατρικές και παραϊατρικές ειδικότητες κτλ
Μέσα από αυτήν την πρωτοβουλία θεωρώ ότι θα κεφαλαιοποιηθεί περαιτέρω η μακρόχρονη ιδιαίτερη σχέση εμποστοσύνης που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στην περιοχή Πλατανιά-Πύργου Ψηλονέρου–Μάλεμε και τους επισκέπτες μας απο τις Σκανδιναβικές χώρες. Επιπλέον όμως θα μπορέσει να λειτουργήσει και μία υπο-δομή υγείας τέτοια που θα προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες καθ’ολη τη διάρκεια του χρόνου και στα δικά μας παιδιά τα οποία έχουν ανάγκη τέτοιας υποστήριξης.
Κύριε Διεθυντά κλείνω ενθυμούμενος τον τίτλο ενός βιβλίου- σειράς διηγημάτων του σπουδαίου Ιταλού λογοτέχνη Antonio Tabucchi ο οποίος ως γνωστόν διατηρούσε μία ιδιαίτερη σχέση με τα Χανιά.
Eπισκεπτόταν μάλιστα για το μπάνιο του και την παραλία του Πύργου Ψηλονέρου η οποία βρίσκεται στην αναφερόμενη στο άρθρο μου περιοχή. Μας λέει, λοιπόν, ο τίτλος του Tabucchi: “Ο Χρόνος Γερνάει Γρήγορα”. Ασφαλώς και δεν μπορούμε να σταματήσουμε τον χρόνο, ούτε φυσικά να τον κάνουμε να γυρίσει πίσω όταν αυτός χάνεται. Καθήκον μας όμως είναι να τον εκμεταλλευόμαστε προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας και ειδικά δε των πλέον ευαίσθητων-ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.
Χαράλαμπος Γερασίμου Γεωργιλάς,
ιατρός