Για την κατοχή, τον Αλέξη Τσίπρα, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ, την Ρωμιοσύνη αλλά και τον θάνατο. μίλησε ο Μίκης Θεοδωράκης σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα.
Αν η αγάπη του Μίκη είναι η μουσική, το πάθος του είναι η Ρωμιοσύνη. Για τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη, η Ρωμιοσύνη «υπάρχει και θα υπάρχει για πάντα, αδιάφορο αν στην επιφάνεια της ζωής μας επικρατούν δυνάμεις που ανήκουν στο χάος» τονίζει ο ίδιος.
Στο παρελθόν ο Μίκης Θεοδωράκης είχε δηλώσει ότι οι Έλληνες δεν είναι ώριμοι και έτοιμοι να δεχτούν τα πάντα. Σήμερα θεωρεί ότι δεν είναι έτοιμοι να δεχτούν τις συνέπειες της πολιτικής της υποτέλειας από το μνημόνιο και μετά. Την απόλυτη φτώχια και την τελική καταστροφή του λαού και της χώρας που πλησιάζει με γοργά βήματα.
Στην ερώτηση για το τι τον τρομάζει περισσότερο για το μέλλον αυτού του τόπου, τόνισε ότι ο Έλληνας υποχωρεί μπροστά στην πίεση – επίθεση ελπίζοντας ότι θα βρεθεί κάποιος τρόπος διαφυγής. Όταν όμως ακουμπήσει η πλάτη του στον τοίχο, τότε γίνεται ήρωας ή ραγιάς.
Εκείνο που τον στεναχωρεί είναι μήπως μπούμε στο σκοτάδι ενός εθνικού ραγιαδισμού από τον οποίο δεν ξέρει πώς και πότε θα βγούμε στο φως, τονίζοντας ότι δεν του αξίζει μετά από όσα δύσκολα έχει περάσει, να βλέπει τον λαό μας σε αυτή τη κατάντια.
Έχει περάσει δύσκολα στην κατοχή, αλλά δεν θυμάται να έχει ξαναδεί ηλικιωμένους να περιμένουν στην ουρά για να πάρουν ένα λάχανο, σημειώνοντας ότι θυμάται από τότε που ήταν στον ΕΛΑΣ ότι «πεινασμένους και τους αρρώστους δεν τους αφήναμε έτσι. Τους φροντίζαμε παρ’ όλες τις δυσκολίες και τις κακουχίες τους».
Ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης στην συνέντευξή του στην κυριακάτικη εφημερίδα υποστηρίζει ότι τα εθνικά σύμβολα, όπως εκείνος και ο Γλέζος πρέπει να συμμετέχουν στην πολιτική, διαφορετικά «θα μας κυβερνούν “δόκιμοι” πολιτικοί και δεν πρέπει να τους κάνουμε το χατίρι».
Ο Μίκης θυμάται και την συνάντηση που είχε με τον Έλληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, λίγες ημέρες πριν την ορκωμοσία του.
Ο Αλέξης Τσίπρας του είχε προτείνει να συνεργαστούνε και ο μουσικοσυνθέτης απάντησε με δύο ερωτήματα: «Τα κόμματα είναι σαν βαγόνια ενός τρένου που κινείται πάνω στις ράγες που έχει τοποθετήσει η ΕΟΚ και το ΔΝΤ. Εσείς τώρα αγωνίζεστε από τρίτο κόμμα να γίνετε δεύτερο, πρώτο. Αλλά και στη θέση της μηχανής να μπείτε, τι νόημα θα έχει εάν δεν μπορείτε να αλλάξετε τις ράγες;». Αυτό ήταν το πρώτο ερώτημα.
Το δεύτερο ήταν εάν υπήρχε ένα σχέδιο που θα έδινε λύσεις όταν «η βρύση των παροχών από τους δανειστές θα κλείσει», καταλήγοντας ότι εάν απλώς επιδιώκουν την εξουσία, χωρίς να έχουν βρει τρόπο «να αλλάξουν τις ράγες», τότε αυτό που θα κάνουν είναι τυχοδιωκτισμός που μόνο αποτέλεσμα θα έχει την καταστροφή της χώρας και τον εξευτελισμό της Αριστεράς.
Στο πώς θα άλλαζε τις ράχες ο Τσίπρας, ο Μίκης, στην συνέντευξή του στην κυριακάτικη εφημερίδα, απάντησε ότι τον είχε συμβουλέψει να προχωρήσει την ΑΟΖ, δίνοντας ως παράδειγμα την Κύπρο με προϋπόθεση όλων να είναι ο πάντα ενωμένος λαός.
Για να γίνει αυτό έπρεπε καταρχήν να προβληθούν επιχειρήματα και αποδείξεις στον λαό, να πειστεί ότι οι πηγές του εθνικού μας πλούτου είναι τόσο μεγάλες ώστε να είναι αυτάρκης και αυτοδύναμος και να εξασφαλίσει μια πρωτοφανή ανάπτυξη και άνοδο σε όλους τους κλάδους της εθνικής ζωής.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την παράθεση των σκέψεών του στο Έλληνα πρωθυπουργό, ο τελευταίος του είπε ότι: «σου στέλνω αύριο εδώ τον Λαφαζάνη και τον Κοτζιά να τους τα πεις». Ωστόσο, ακόμη τους περιμένει…
Για τον ΣΥΡΙΖΑ ο Μίκης Θεοδωράκης, στην συνέντευξή του στην κυριακάτικη εφημερίδα, σημείωσε ότι όταν βρέθηκε στο σταυροδρόμι να επιλέξει τον λαό ή την κυβέρνηση, επέλεξε την εξουσία χωρίς να έχει υπολογίσει σωστά τον συσχετισμό των δυνάμεων.
Ο ιστορικός μουσικοσυνθέτης αναφέρθηκε στα κόμματα στην Ελλάδα, σημειώνοντας ότι υπάρχουν πολλά κόμματα, αλλά μόνο ένα αντέχει. Το ΠΑΣΟΚ!
Παρά τα χαμηλά ποσοστά το κόμμα προσπαθεί να ανακάμψει, ωστόσο η νοοτροπία του ζει και βασιλεύει. «Ζει και βασιλεύει και στον ΣΥΡΙΖΑ. Και ο Τσίπρας ΠΑΣΟΚ είναι κατά βάθος (…) Φοβάμαι ότι ζει και βασιλεύει και στη ΝΔ», σημείωσε ο Μίκης Θεοδωράκης.
«Ο Κυριάκος είναι τεχνοκράτης, αλλά το κόμμα του είναι ΠΑΣΟΚ. Φοβάμαι ότι θα τα βρει δύσκολα…» πρόσθεσε.
Ο μεγάλος Έλληνας, στην συνέντευξή του, αναφέρθηκε και στους νέους που φεύγουν στο εξωτερικό για σπουδές. Τόνισε ότι χαίρεται να τους βλέπει να επιστρέφουν στο τόπο τους, ενώ θα μπορούσαν να μείνουν εκεί.
Με αφορμή αυτή την αναφορά θυμήθηκε ένα περιστατικό με έναν Έλληνα φοιτητή που σπούδαζε στο Λονδίνο και ήθελε να τον συναντήσει. Ο Μίκης δεν είχε διάθεση για συναντήσεις εκείνη την ημέρα, ωστόσο εκείνος επέμενε και δεν έφευγε.
Τελικά αναγκάστηκε να τον δεχτεί. «Ήρθα μόλις από το Λονδίνο και ήθελα να σας γνωρίζω, κύριε Θεοδωράκη. Πιστεύω ότι πρέπει να αναμειχθείτε πιο ενεργά στη πολιτική διότι με τη δική σας προσωπικότητα μπορείτε να πετύχετε πολλά», του είπε ο φοιτητής. Ο νεαρός είπε και το όνομά του: «λέγομαι Γιάννης Αλαφούζος», πρόσθεσε ο Μίκης.
Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν φοβάται να μιλήσει για τον θάνατο, τον οποίο αποκαλεί «αποχαιρετισμό». Με αφορμή αυτό ο εμβληματικός καλλιτέχνης θυμήθηκε πώς είχε καταφέρει να γλυτώσει τον θάνατο, όταν οδηγήθηκε μπροστά στον βασανιστή Λάμπρου.
Καθώς εκείνος κοιτάζοντάς τον με παγωμένο βλέμμα, τον ρώτησε εάν ξέρει ότι η ζωή του δεν κοστίζει τίποτα. Τότε ο Μίκης φοβήθηκε πολύ και άρχιζε να τραγουδάει νότες: «Παράμ, παρά, παράμ…».
«Τι είναι αυτό ρε» τον ρωτάει. Ο Ζορμπάς του απαντάει ο Μίκης και πρόσθεσε: «Η μουσική του “Ζορμπά”. Αν πεθάνω, κάθε φορά που θα ακούγεται θα σε κυνηγάει ο “Ζορμπάς”. Και εσένα και τα αφεντικά σου».
«Έτσι νομίζω γλίτωσα. Πρέπει να με γλίτωσε ο “Ζορμπάς”. Αλλιώς ήμουν ξεγραμμένος», καταλήγει ο μεγάλος Έλληνας μουσικοσυνθέτης.