Του Βασίλη Φρατζολά
Απορώ με τους προβληματισμούς πολλών παραγωγών η και ελαιοτριβέων, σχετικά με το αν οι ελιές έχουν ήδη “μαζέψει λάδι”, προτρέποντας παράλληλα τον κόσμο να μαζέψουν τις ελιές τους μετά τα Χριστούγεννα, για να έχει “λαδώσει καλά η ελιά” ! Μαζεμένες μάλιστα όλες σε σακιά, οι μισές σε πλαστικά σακιά, περιμένοντας κάτω από την βροχή, είναι 100% σίγουρο ότι τα ελαιόλαδα τους θα έχουν οργανοληπτικό ελάττωμα και δεν θα είναι, σύμφωνα με την νομοθεσία, ούτε καν εξαιρετικά παρθένα. Απλά παρθένα.
Βέβαια, αυτές οι συζητήσεις δεν έπρεπε σήμερα το 2017, ακόμα να γίνονται σε περιοχές όπως π.χ. η Μεσσηνία ή η Ηλεία. Θα μπορούσαν να είναι δικαιολογημένες μόνο αν είχαν γίνει κάποιες μετρήσεις της ελαιοπεριεκτικότητος των καρπών σε εργαστήριο. Εκεί μπορούμε να βρούμε εύκολα και γρήγορα, από μια μικρή, αντιπροσωπευτική ποσότητα, από π.χ 100- 200 καρπούς, το ποσοστό ελαιολάδου και υγρασίας που περιέχουν. Μόνο έτσι θα μπορούσαμε να ξέρουμε τι πραγματικά συμβαίνει.
Διαδοχικές μετρήσεις ελαιοπεριεκτικότητος που κάναμε στο εργαστήριο χημικών αναλύσεων MultichromLab, Οκτώβριο και Νοέμβριο, σε ποικιλία κορωνέικη και αρμπεκίνα στην Αττική, μας δείξανε ότι μετά τις 18 Οκτωβρίου δεν αυξήθηκε καθόλου η περιεκτικότητα σε ελαιόλαδο, ενώ αντίθετα από τις 10 Νοεμβρίου, οι καρποί άρχισαν να χάνουν σε υγρασία, όπως γράφεται σε όλα τα βιβλία ! Η υγρασία που χάνεται μέσα από τον καρπό έχει σαν αποτέλεσμα να χάνει βάρος ο καρπός και έτσι να σημειώνεται “συμπύκνωση” σε ελαιόλαδο. Ετσι, και για να πιάσουμε στον μαλακτήρα ένα βάρος π.χ. 1 τόνου, βάζουμε – χωρίς να το καταλαβαίνουμε – περισσότερες ελιές και έτσι παίρνουμε περισσότερο ελαιόλαδο σαν βάρος είτε σαν επί τοις 100. Ετσι βγήκε και ο μύθος “όσο αργότερα μαζεύω τόσο περισσότερο λάδι παίρνω” !!!
Πέραν του πόσο λάδι έχει ο καρπός, είναι πολύ σοβαρό το ότι οι καρποί μένουν εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες (αέρα, βροχή, χαλάζι), τον δάκο, και την φυσιολογική πτώση στο χώμα. ; Και το κυριότερο ίσως: ότι όσο καθυστερούν από δω και πέρα την συλλογή, την επόμενη χρονιά θα έχουν μικρότερη καρποφορία ! Αυτό πρέπει να τους το πουν οι γεωπόνοι και η τοπική ΔΑΟΚ, αν βέβαια το γνωρίζουν η αν το πιστεύουν.
Επειδή πολλοί, οι περισσότεροι δεν πιστεύουν τα παραπάνω, ότι δηλαδή ο καρπός χάνει βάρος από την υγρασία που αρχίζει και φεύγει και έτσι μας φαίνεται ότι υπάρχει περισσότερο ελαιόλαδο, λέω τα εξής: ο μεγάλος μελετητής της Ελιάς, Δρ. Νίκος Λύχνος , που έγραψε το 1949 παρακαλώ, δύο τεράστια βιβλία για την Ελιά, σύνολο 600 σελίδων (αλλά τα έχει πάρει η ελληνική μαρμάγκα της Αμορφωσιάς), λέει τα παρακάτω. Διαβάστε καλά και όσοι λέτε στον κόσμο μύθους, μάθετε επί τέλους, κάποια στοιχειώδη πράγματα για την Ελιά.
