Γράφει ο Τάσος Παππάς
Δεν σταματούν να μας εκπλήσσουν οι εκπρόσωποι της ευρωκρατίας. Ο παχυδερμισμός τους είναι τόσο κραυγαλέος που αναρωτιέσαι: Είναι αλαζόνες; Είναι ανίκανοι; Είναι φανατικοί; Είναι και τα τρία μαζί; Κλίνω προς την τέταρτη εκδοχή.
Πολλά τα παραδείγματα που ενισχύουν αυτήν την προσέγγιση. Ακόμη ένα, τελευταίας σοδειάς.
Προ ημερών μίλησαν στα μέλη της οικονομικής και νομισματικής επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ και ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ.
Δεν είναι τίποτα σπουδαίο ως προσωπικότητες.
Οταν αποχωρήσουν από τις θέσεις τους για κάποια προσοδοφόρα πόστα σε τράπεζα ή πολυεθνική θα τους ξεχάσουν και… τα πόμολα των γραφείων στις Βρυξέλλες.
Πρόκειται για υπαλλήλους του Σόιμπλε, για γραφειοκράτες που εκτελούν εντολές και υπηρετούν με θρησκευτική ευλάβεια ό,τι επεξεργάζεται ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας.
Ο κ. Ντάισελμπλουμ -για να μην ξεχνιόμαστε έγινε ρεζίλι των σκυλιών όταν «συνελήφθη» με πλαστό μεταπτυχιακό, κάτι όμως που δεν εμπόδισε τους ομολόγους του να τον διορίσουν ξανά στην ίδια θέση- τάχθηκε κατά της συμμετοχής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις διαπραγματεύσεις της ευρωζώνης για το ελληνικό θέμα λέγοντας ότι «το θέμα της δημοκρατικής νομιμότητας είναι υπεράνω των παιχνιδιών εξουσίας».
Θράσος απύθμενο από έναν τύπο που είναι επικεφαλής ενός συστήματος (του Eurogroup), το οποίο δεν έχει θεσμική υπόσταση, δεν κρατούνται πρακτικά στις συνεδριάσεις του και παρ’ όλα αυτά είναι το κυρίαρχο όργανο στη δομή της ευρωζώνης.
Αυτό αποφασίζει για όλα τα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν τις χώρες-μέλη και οι ηγέτες στις συνόδους κορυφής απλώς επικυρώνουν.
Αν θέλετε μια απόδειξη, δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερη απ’ αυτήν που συνάγεται από την απάντηση που έδωσε η Μέρκελ στον Τσίπρα, όταν ο τελευταίος ζήτησε πολιτική παρέμβαση για να αρθεί η εμπλοκή που έχει προκύψει στις διαπραγματεύσεις:
«Θα ρωτήσω τον Σόιμπλε» είπε η Γερμανίδα καγκελάριος και άφησε κάγκελο στην κυριολεξία τον Ελληνα πρωθυπουργό!
Δεν θέλει λοιπόν ο κ. Ντάισελμπλουμ τη συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τι κι αν το ζητάει μια κυβέρνηση.
Σιγά τώρα μην κάνουν χάρες στον αριστεριστή Τσίπρα που τους ταλαιπώρησε επί επτά μήνες μέχρι τελικά να υποκύψει στις αξιώσεις τους.
Τι κι αν το επιθυμεί ο πρόεδρος του σώματος Μάρτιν Σουλτς. Αυτός ας περιοριστεί στις δημόσιες σχέσεις κι ας ρίξει το βάρος του για να μπουν στην κυβέρνηση το αγαπημένο του ΠΑΣΟΚ και το για όλα πρόθυμο Ποτάμι, μπας και βγάλουν άκρη με την Ελλάδα.
Τι κι αν ο πρόεδρος της Κομισιόν (εκλεγμένος αυτός) Γιούνκερ έχει δηλώσει ότι υπάρχει πρόβλημα δημοκρατικής νομιμοποίησης της τρόικας.
Να χρωστάει ευγνωμοσύνη αυτός ο κύριος που ξέχασαν τις πομπές του όταν ήταν πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και να μην μπλέκεται στα πόδια τους, υποδυόμενος τον ευαίσθητο σε θέματα δημοκρατίας.
Ο έτερος Καππαδόκης της ιστορίας μας, ο κ. Ρέγκλινκ, απέδωσε τα δεινά της Ελλάδας στο ότι υπερδιπλασιάστηκαν οι μισθοί στη χώρα κατά τη 15ετία πριν από την κρίση, στη διαφθορά, στα λάθη των κυβερνήσεων και στα παραποιημένα στοιχεία για το δημόσιο έλλειμμα.
Τι δεν μας είπε ο επικεφαλής του ESM;
➤ Οι κυβερνήσεις των μεγάλων χωρών της ευρωζώνης δεν είχαν κανένα πρόβλημα με τις αυξήσεις στους μισθούς, δεν έστειλαν προειδοποιητικά μηνύματα ούτε έκαναν σοβαρές συστάσεις, γιατί τα παραπάνω χρήματα των Ελλήνων ήταν δανεικά από τις τράπεζες των χωρών τους, πήγαιναν στην αγορά καταναλωτικών αγαθών που παράγονταν από ευρωπαϊκές επιχειρήσεις και σε εξοπλισμούς από τις αμυντικές βιομηχανίες κυρίως της Γερμανίας και της Γαλλίας. Κορόιδα ήταν να διαμαρτυρηθούν; Οταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, έσωσαν τις τράπεζές τους, υποχρέωσαν τον ελληνικό λαό να φάει κατακέφαλα τα μνημόνια και βύθισαν τη χώρα μέχρι τον λαιμό στο χρέος, το οποίο μάλιστα βρίσκουν σήμερα βιώσιμο!
➤ Στη διαφθορά, όπως και στο τανγκό άλλωστε, χρειάζονται δύο. Είναι τυχαίο ότι πρωταθλήτριες στον τομέα αυτό αναδείχτηκαν οι γερμανικές εταιρείες που λάδωναν ό,τι κινούνταν στην Ελλάδα και μπούκωναν με μαύρο χρήμα κόμματα, υπουργούς, στελέχη της δημόσιας διοίκησης και συνδικαλιστές; Μήπως είναι επίσης τυχαίο ότι η γερμανική κυβέρνηση προστατεύει τους υπηκόους της που διέφθειραν το μισό πολιτικό σύστημα (βλέπε περίπτωση Χριστοφοράκου);
➤ Αν οι ελληνικές κυβερνήσεις έκαναν λάθη στη διαχείριση (εγκλήματα διέπραξαν, όχι απλώς λάθη), μήπως μπορεί να μας πει ο κ. Ρέγκλινκ γιατί εμπιστεύτηκαν οι προϊστάμενοί του το ίδιο πολιτικό προσωπικό για να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση; Τόση ασχετοσύνη πια; Εκτός αν έχουμε να κάνουμε με συνενοχή.
➤ Τέλος, για τα «παραποιημένα στοιχεία», ας ρωτήσει ο επικεφαλής του ESM τούς Αλμούνια και Μπαρόζο που είχαν την ευθύνη της παρακολούθησης της ελληνικής οικονομίας, γιατί έκαναν τα στραβά μάτια την περίοδο της πενταετίας Καραμανλή;Διέλαθε την προσοχή τους το πάρτι που γινόταν στη χώρα; Ή μήπως έδειξαν επιείκεια για λόγους πολιτικής (δεν θέλω να υποθέσω κάτι άλλο) σκοπιμότητας;
