Ένας μεγάλος ποιητής της γενιάς του, ο Θάνος Ανεστόπουλος, πέθανε μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο τον οποίο κοίταξε κατάματα. Ο ίδιος είχε αποκαλύψει πως έπασχε από μεταστατικό καρκίνο των οστών τον Μάιο του 2015.
Από τότε δεν σταμάτησε να πολεμά και να μην το βάζει κάτω, συνεχίζοντας να τραγουδά για την αγάπη, τον έρωτα και τη ζωή.
“Ζήστε την κάθε σας μέρα με αλήθεια, έρωτα, αγώνα και δημιουργία. Ζήστε την κάθε ημέρα σας σαν να ήταν η τελευταία σας. Γιατί συχνά στην καθημερινότητα μας μεγεθύνουμε μικρά προβλήματα παραμερίζοντας και ξεχνώντας τι σπουδαίο και μεγάλο δώρο είναι η ζωή που μας δόθηκε”, έγραφε ο Θάνος πριν από μερικούς μήνες.
Τα δυσάρεστα νέα του θανάτου του ανακοινώθηκαν από στενούς του φίλους και συνεργάτες στο Facebook το πρωί του Σαββάτου. Η είδηση αναρτήθηκε και στο fan page των Διάφανων Κρίνων.
Όντας εν μέσω της γενναίας του μάχης, είχε προλάβει να μας χαρίσει δύο υπέροχες συναυλίες στην Τεχνόπολη, μαζί με όλα τα μέλη των Διάφανων Κρίνων, σε μια ιστορική επανένωση της μπάντας μετά τη διάλυση της το 2009. Ακολούθησαν δύο συγκλονιστικές εμφανίσεις στο Παλλάς και στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη.
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=BpQ4o0ZVbTo”]
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=ytTYcHJkxNQ”]
Ποιος ήταν ο Θάνος Ανεστόπουλος
Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1967 και υπήρξε μέλος των Διάφανων Κρίνων από το 1991 όταν και σχηματίστηκαν. Η αγάπη του Θάνου Ανεστόπουλου για την ποίηση τον ώθησε στην μελοποίηση ποιημάτων μεγάλων ξένων και Ελλήνων ποιητών, που τα συναντάμε σε όλη την δισκογραφία των Κρίνων. Μια δισκογραφία που ξεκίνησε από το 1994 και ολοκληρώθηκε το 2008. Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί στο μουσικό βιβλίο των Διάφανων Κρίνων “Ο Γύρος της Μέρας σε 80 Κόσμους” (Ίνδικτος, 2005).
Το 2009 δημιούργησε μαζί με τον μουσικό και συνθέτη Νίκο Πλάτανο, το μουσικό project ”Οι Ποιητές Γυμνοί Τραγουδούν”, βασισμένο σε καινούρια τραγούδια, σε μελοποιήσεις αγαπημένων τους ποιητών, καθώς και σε ανέκδοτες ακουστικές αποδόσεις τραγουδιών από τη δισκογραφία του συγκροτήματος ”Διάφανα Κρίνα”.
Όλα αυτά τα χρόνια ο Θάνος Ανεστόπουλος έχει συμμετάσχει σε πολλές συναυλίες κοινωφελούς χαρακτήρα. Στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών έπαιξε στις φυλακές ανηλίκων στην Αυλώνα.
Μεταξύ άλλων έγραψε μουσική για τα θεατρικά ”Δεσποινίς Τζούλια” του Στρίνμπεργκ και ”Σ’ αγαπώ και μου λύπης”, ενώ τραγούδι του συμπεριλήφθηκε στο ”Δον Ζουάν” του Εθνικού Θεάτρου. Επίσης τραγούδια του έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ταινίες μικρού μήκους.
Την άνοιξη του 2012 κυκλοφόρησε από την Inner Ear ο πρώτος επίσημος προσωπικός του δίσκος, το “Ως το Τέλος”.Τελευταίο του βιβλίο ήταν η ποιητική συλλογή “Αρχίζω με το σ’ αγαπώ”.
Θάνο σε ευχαριστούμε που υπήρξες. Σε ευχαριστούμε για όλα.
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=qNWO5KiX2K4″]
«Μην το βάζετε ποτέ κάτω, ό,τι κι αν γίνει!». Έτσι αποφάσισε να κλείσει τη βραδιά το Σάββατο της 14ης Μαϊου 2016, σε μια από τις τελευταίες συναυλίες του ο Θάνος Ανεστόπουλος στο θέατρο Παλλάς. Εκείνος που έζησε γεμάτα δεν το βάζει κάτω κι εξακολουθεί να ζει γεμάτα, μεταλαμπαδεύοντας αδιάκοπα στους συνοδοιπόρους του αυτή του τη δύναμη. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΑΓΗ»: Τούτα τα απλά και τόσο σπουδαία λόγια γράφονταν με μεγάλα λευκά γράμματα στο μαύρο πανί, που ίδιος σηκώθηκε για να παρουσιάσει στο κοινό. Η κίνηση αυτή δεν αποτέλεσε απλά μια συμβολική πολιτική χειρονομία, αλλά έναν επαναστατικό χειρισμό και βολή κατά των τωρινών συνθηκών εξαθλίωσης, που έχουν δολοφονήσει κάθε έννοια δημοκρατικού – ανθρώπινου ιδεώδους. Μα το πιο επαναστατικό όλων, ήταν η παρουσία του με τους διαπεραστικούς στίχους και τις εκρηκτικά ποιητικές μελωδίες του που στοιχειώνουν το μυαλό των ακροατών· αρκούσε.
«Δεν κόβεται στα δυο η ζωή, είναι ήλιος και βροχή μαζί», κάπως έτσι έπεσε η αυλαία κι αυτής της παράστασης.
«Περνάει ο καιρός κι εγώ ο φτωχός
πιο μοναχός μα πιο σοφός.
Στην χώρα μου πια δε γελούν
μόνο πουλούν όσα πονούν.
Ντύσου καλά, ήρθε ο βοριάς κι είναι φονιάς.
Περνάει ο καιρός κι εγώ ο γέρος φτωχός
πιο μοναχός μα πιο σοφός.
Ντύσου καλά, ήρθε ο βοριάς κι είναι φονιάς.
Εγώ θα σ’ αγαπώ…
ως τον σταυρό
ως να χαθώ
ως το τέλος του κόσμου…»
Όλοι ζουν μέσα από το έργο τους, που φωτίζει αιώνια τις καρδιές όσων το ακολουθούν κι έτσι γίνονται –άγνωστοι μεταξύ τους- σύντροφοι. Οι άνθρωποι που ενέπνευσε με τα τραγούδια του και που τους έκανε να νιώθουν αληθινά – όχι ψεύτικα – τον αγαπήσαμε, τον αγαπάμε και θα τον αγαπάμε… ως το τέλος του κόσμου!
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=ygZExtWb_K0″]
news247.gr, toperiodiko.gr, agonaskritis.gr