Του Κ. Χαρτζουλάκη

Χρειάστηκαν πάνω από 10 χρόνια στην ελληνική δημόσια διοίκηση για να καταλάβει και να δημιουργήσει το νομικό πλαίσιο για τη διάθεση των υγρών αποβλήτων ελαιουργείων στους ελαιώνες, αφού μόλις σήμερα είναι έτοιμη για υπογραφή η σχετική ΚΥΑ.

Το Ινστιτούτο Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών Χανίων από το 2004, μετά από 5 χρόνια πειραματικών αποτελεσμάτων της εφαρμογής των υγρών αποβλήτων ελαιουργείων, πρότεινε τη διάθεσή τους στους ελαιώνες ως την οικονομικά εφικτή και περιβαλλοντικά αποδεκτή μέθοδο διαχείρισης για μικρής και μεσαίας δυναμικότητας οικογενειακού τύπου ελαιουργεία, που είναι η πλειοψηφία στην Κρήτη, αλλά και την Ελλάδα. Επιπλέον η ελεγχόμενη εφαρμογή τους εφοδιάζει το έδαφος με κάλιο, ελαχιστοποιώντας την ανόργανη λίπανση.

Σχετική οδηγία για την εφαρμογή των υγρών αποβλήτων ελαιουργείων έχει η Ιταλία από το 1996,η Πορτογαλία από το 2006 και η Ισπανία από το 2007 και προτείνεται από το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιοκομίας (IOC) ως εναλλακτική μέθοδος διαχείρισης των εξατμισοδεξαμενών.

Το Ινστιτούτο ενημέρωσε εγγράφως από το 2005 με όλα τα στοιχεία τεκμηρίωσης τους αρμόδιους φορείς (ελαιοκομικούς, ΥΠΑΤ, ΥΠΕΚΑ, κλπ) χωρίς δυστυχώς καμιά ανταπόκριση. Έλλειψη εμπιστοσύνης στα ελληνικά ερευνητικά ιδρύματα, αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας για το σοβαρό πρόβλημα; Το αποτέλεσμα το ίδιο. Με αυτές τις νοοτροπίες και τέτοιους ρυθμούς μόνο μπροστά δεν μπορεί να πάει η χώρα!