ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Οι εκλογές στις 6 του Μάη, άλλαξαν το πολιτικό σκηνικό. Τιμωρήθηκαν τα κόμματα του δικομματισμού που παραχώρησαν γη και ύδωρ στους πιστωτές. 
Αξιωματική αντιπολίτευση εξελέγη ο ΣΥΡΙΖΑ και μαζί με την ΔΗΜΑΡ, το Κ.Κ.Ε, και το ποσοστό των οικολόγων, που δεν εξελέξαν κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, υπερβαίνουν το 35% του εκλογικού σώματος. Ποσοστό ιστορικά το υψηλότερο, μετά το ποσοστό της ΕΔΑ που ήταν 24% το 1958.
Το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ δεν αρκεί για να σχηματιστεί κυβέρνηση της αριστεράς. Τώρα βρισκόμαστε στο στάδιο των διερευνητικών εντολών . Τα κόμματα που έβλαψαν με την πολιτική τους την χώρα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ προσπαθούν να παγιδέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ αφενός για να τον ενσωματώσουν πλήρως στα συμφέροντα του κατεστημένου και αφετέρου να συνεργαστεί μαζί τους για να απαξιωθεί και να καεί εκλογικά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κρατά στα χέρια του μια καυτή πατάτα. Παρόλο που πολύς κόσμος ελπίζει στον ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο στη ΔΗΜΑΡ συμφωνώ με την ΔΗΜΑΡ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται τώρα ενώπιον των ευθυνών του.Νομίζω ότι και οι οικολόγοι αυτό υποστηρίζουν . Ότι οι αλλαγές πραγματοποιούνται βήμα βήμα. Δεν πατάς κάποιο κουμπί για να αλλάξουν αυτόματα τα πολιτικά πράγματα. Όσο για το Κ.Κ.Ε κολημμένο στο σταλινικό του παρελθόν βρίσκεται περιχαρακωμένο στον μικρόκοσμο των επαγγελματικών στελεχών του.Θα κριθεί από τους φίλους του που το υποστηρίζουν και από την ιστορία. Προσωπικά δεν είμαι αισιόδοξος ότι η χώρα θα βγει γρήγορα από το αδιέξοδο της. Άρχισα με στίχους του μεγάλου Αλεξανδρινού Κ. Καβάφη και θα τελειώσω επίσης με δικούς του στίχους.
«Σ`αυτές τις σκοτεινές κάμερες, που περνώ μέρες βαριές, επάνω κάτω τριγυρνώ, για νάβρω τα παράθυρα.-όταν ανοίξει ένα παράθυρο θάναι παρηγορία-μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται , ή δεν μπορώ να τάβρω. Ίσως το φως θάναι μια τυραννία. Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει.»