Μετά το Συνέδριο, τι;

Στην έναρξη του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ όλοι ζήσαμε το μεγαλειώδη παλμό κατά την πρώτη ομιλία του σ. Τσίπρα. Ένα γήπεδο σειόταν ολόκληρο, απολάμβανε το γεγονός  και επευφημούσε για την ενότητα της αριστεράς και την επερχόμενη νίκη της. Το Σάββατο το απόγευμα στη δεύτερη ομιλία του ο σ. Τσίπρας  σε μια εντυπωσιακή, εξαιρετική ομιλία  μίλησε για πολλά και απευθύνθηκε σε όλους, εντός αλλά κυρίως εκτός συνεδρίου, στη κοινωνία  δίνοντας πειστικές απαντήσεις σε ερωτήματα της. Στη συνέχεια, στις ψηφοφορίες  δόθηκαν λύσεις σε αντιθέσεις που μας ταλαιπωρούσαν: κατάργηση συνιστωσών – τρόπος εκλογής αρχηγού, διαγραφή του χρέους κλπ. Υπήρξαν και άτυχες στιγμές όπως πχ ότι ο σ. Τσιπρας, ίσως δε συνέθεσε επαρκώς τις διαφορετικές απόψεις ωθώντας τον σ. Λαφαζάνη σε σκληρές δηλώσεις, γεγονός που στενοχώρησε πολλούς από εμάς που θέλουμε την αρραγή ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη  τα εχθρικά ΜΜΕ πρόβαλαν υπερβολικά, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος, τη θέση του σ. Γλέζου στο θέμα των συνιστωσών. Όλα αυτά  όμως ανήκουν στην ιστορία και οφείλουμε να διδαχθούμε και να κοιτάξουμε μπροστά.

            Σήμερα ένα χρόνο περίπου μετά τις εκλογές έχουμε επιτύχει να σταθεροποιήσουμε τις δυνάμεις μας σε πολύ υψηλό ποσοστό, παρόμοιο με αυτό της κυβερνώσας ΝΔ. Δώσαμε απαντήσεις σε αυτούς που μιλούσαν για «φούσκα» ΣΥΡΙΖΑ και ψήφο διαμαρτυρίας και περίμεναν το ξεφούσκωμα. Πλατιά λαϊκά στρώματα ακούνε με προσοχή το λόγο μας και τη δική μας πρόταση διακυβέρνησης. Τα φοβικά σύνδρομα που επικράτησαν στις προηγούμενες εκλογές δεν δείχνουν πια πειστικά και αποτελεσματικά. Η κρίση βαθαίνει και η ΝΔ, μακριά από το λαό και τα προβλήματα του, δε δίνει λύσεις. Υπόσχεται «μελλοντική» ανάπτυξη, «δουλειές» στους έχοντες και προσπαθεί να περιχαρακώσει τους ψηφοφόρους της, προσεγγίζοντας κάποτε και τους νεοναζί. Είναι πια σε όλους μας φανερό ότι εφικτός – ρεαλιστικός στόχος μας στις επόμενες εκλογές, όποτε γίνουν, είναι η πλειοψηφία της αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΔΗΜΑΡ, Οικολόγοι κλπ) στη κοινωνία  άλλα ίσως και  μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, μια κυβέρνηση της Αριστεράς για να πετύχει και να μακροημερεύσει χρειάζεται τη κοινωνία, τα κινήματα, εν τέλει το λαό μαζί της. Όμως μέχρι τις εκλογές, απαιτείται – χρειάζεται να γίνουν πολλά. Πιο συγκεκριμένα, μερικά από αυτά είναι:

1. Εκλαΐκευση – αποσαφήνιση της πολιτικής μας, με παρεμβάσεις όπως η πρόσφατη πολύ πετυχημένη συνέντευξη του σ. Δραγασάκη στη ναυαρχίδα του αστικού – μνημονιακό τύπου.
2. Καταπολέμηση με κάθε τρόπο και μέσο  των φοβικών συνδρόμων στο λαό  και της έλλειψη αυτοπεποίθησης στο ΣΥΡΙΖΑ, που έδωσαν τη νίκη στη ΝΔ στις τελευταίες εκλογές
3. Άμεσα κινητοποίηση με στόχο τη διεκδίκηση της νίκης σε όσο πιο πολλούς δήμους και περιφέρειες με αριστερά – προοδευτικά – ανανεωμένα ψηφοδέλτια που θα ηγούνται κυρίως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρέπει δηλαδή να δώσουμε στήριξη σε ψηφοδέλτια που θα ηγούνται άχρωμα, απολίτικα, «συναινετικά» πρόσωπα εκτός ΣΥΡΙΖΑ, για κανένα λόγο.
4. Διεκδίκηση με αριστερά – προοδευτικά – ανανεωμένα σχήματα όπου θα ηγούνται προβεβλημένα, ικανά, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ της πλειοψηφίας σε επιμελητήρια, ομοσπονδίες, συλλόγους κλπ. Άμεσος στόχος πρέπει να είναι οι εκλογές στο ΤΕΕ. Το φωτεινό παράδειγμα στο πρόσφατο συνέδριο της ΟΛΜΕ με καθολική επικράτηση των δυνάμεων της Αριστεράς πρέπει να είναι ο οδηγός. Στην ΟΛΜΕ οι σύνεδροι λογω των περιστάσεων έδωσαν πλειοψηφικό ρεύμα στα αριστερά σχήματα και δεν χρειάστηκε οι αριστερές παρατάξεις να βάλουν «νερό στο κρασί τους» για να προσεγγίσουν τον περίφημο «μεσαίο» χώρο.
   1. Πολιτική στήριξη σε όλα τα μέτωπα αγώνα από τον Σεπτέμβρη με αιχμή τη προάσπιση των κοινωνικών παροχών και  του κοινωνικού κράτους. Παιδεία, Υγεία & ΟΤΑ  είναι τα προνομιακά μέτωπα αντιπαράθεσης. Το λάθος της μη σαφούς στήριξης της απεργίας στην ΟΛΜΕ δεν πρέπει να επαναληφθεί. Η υποστήριξη σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες πρέπει να είναι μεν χωρίς αστερίσκους, όπως δήλωσε ο σ. Τσιπρας στην ηγεσία της ΟΛΜΕ το καλοκαίρι, αλλά και χωρίς «παροχολογίες» και υποσχέσεις που δε μπορεί να εφαρμοστούν.
   2. Πολιτική στήριξη με όλα τα μέσα στην προάσπιση, τόσο του δημόσιου χαρακτήρα αγαθών όπως το νερό, η ενέργεια, οι ορυκτοί πόροι, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και οι δημόσιοι χώροι όσο και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των κατοίκων της χώρας.
   3. Αποκατάσταση – άνοιγμα διαύλων επικοινωνίας με όλους τους κοινωνικούς φορείς χωρίς αποκλεισμούς άλλα και χωρίς στρογγυλεύματα. Χρειάζεται διάλογος με τη κοινωνία για το κυβερνητικό μας πρόγραμμα άλλα και πλάτεμα – βάθεμα της επαφής μας με τη κοινωνία. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι όπως τα ΜΜΕ στηρίζουν τη ΝΔ σήμερα, έτσι στήριζαν και το ΠΑΣΟΚ από την πρώτη ημέρα υπογραφής του μνημονίου, αλλά αυτό δεν απέφυγε τη στρατηγική ήττα του 2012.
   4. Διεθνείς πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ  σε Ευρώπη, Αμερική, σε όλο το κόσμο τελικά πχ για το πρόβλημα του Ευρωπαϊκού Νότου, την ανάγκη «βαθέματος» και «πλατέματος» της ενωμένης Ευρώπης, με αποκορύφωμα τη διεκδίκηση από τον σ. Τσίπρα της ευρωπαϊκής προεδρίας ως ηγέτης της ευρωπαϊκής αριστεράς.

Σε κάθε περίπτωση ένα είναι σίγουρο. Είτε οι εκλογές γίνουν, λόγω αδυναμίας κατάρτισης προϋπολογισμού για το 2014, στο τέλος του 2013, είτε γίνουν μαζί με τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές ή οπότε γίνουν, ήρθε η ώρα της Αριστεράς να κυβερνήσει, να αλλάξει δομές και να σώσει τη χώρα. Πρέπει να μη χαθεί και αυτή η ευκαιρία, όχι τόσο για το ΣΥΡΙΖΑ αλλά για την Ελλάδα.

 Μανόλης Ντουντουνάκης

Μ.Δ.Ε. Ηλεκτρολόγος Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Υποψήφιος Διδάκτορας