Είναι πολλά τα ζητήματα που προκύπτουν από την εισβολή της αστυνομίας στα κτίρια της Μεραρχίας υπέρ της εταιρείας Belvedere.
Τη στιγμή όπου το προηγούμενο διάστημα και τα πανεπιστημιακά ιδρύματα της Κρήτης μαζί με τους φοιτητές διαμαρτύρονταν για την επερχόμενη είσοδο ιδιωτών στα πανεπιστήμια και μιλούσαν με ανακοινώσεις τους για το καίριο ζήτημα της υποχρηματοδότησης, στη βάση αυτού του προβλήματος της υποχρηματοδότησης, το πανεπιστημιακό ίδρυμα των Χανίων – το Πολυτεχνείο Κρήτης – πριν μερικά χρόνια προχώρησε στην παραχώρηση σε ιδιώτη του πιο κομβικού σημείου για την ιστορία των Χανίων, των κτιρίων της Μεραρχίας, εκεί που βρίσκεται η καρδιά της Αρχαίας Κυδωνίας, κτίρια τα οποία παραχωρήθηκαν στο Πολυτεχνείο μετά από πολυετείς αγώνες της τοπικής κοινωνίας με τη δέσμευση ότι θα χρησιμοποιηθούν για εκπαιδευτικούς σκοπούς και με αρχικό στόχο να γίνει εκεί το κέντρο του πανεπιστημιακού ιδρύματος της πόλης. Τελικώς οι σχεδιασμοί ήταν διαφορετικοί, το κτίριο δε χρησιμοποιήθηκε, έγινε η κατάληψη και το Πολυτεχνείο τελικά, μη σεβόμενο τον αγώνα της τοπικής κοινωνίας για να έλθουν αυτά τα κτίρια στην ιδιοκτησία του, μη σεβόμενο το δώρο που του έγινε, προχώρησε στην παραχώρησή του σε ιδιώτη, για να γίνει ένα πολυτελές ξενοδοχείο στο οποίο δε θα έχει καμία απολύτως πρόσβαση η τοπική κοινωνία από την οποία παραδόθηκε το κτίριο! Πρόκειται για ύβρη στην οποία υπέπεσε η ηγεσία του πολυτεχνιακού ιδρύματος για την οποία φαίνεται ακόμη και σήμερα ανίκανη να κατανοήσει και να διορθώσει.
Αλλά βεβαίως, το ζήτημα δεν αφορά αποκλειστικά το πανεπιστημιακό ίδρυμα του νομού, το οποίο πριν την είσοδο των ιδιωτών στην παιδεία με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη είχε αποδεχτεί τη λογική των ιδιωτών θέλοντας να κάνει buziness real estate με τα ιερά των Χανιωτών.
Το ζήτημα είναι και πολιτικό. Γιατί από τη στιγμή που τελικώς το 2020 προχώρησε η πρώτη εκκένωση της κατάληψης η τοπική κοινωνία, ίσως για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες τόσο ομόθυμα, από τα σωματεία των εργατών και των φοιτητών, από τους εκπροσώπους των κομμάτων, από τους ανθρώπους του πνεύματος και των γραμμάτων, από τους εκπροσώπους των φορέων, της τοπικής αυτοδιοίκησης, εξέφρασαν με κάθε τρόπο την εναντίωσή τους στη μετατροπή των κτιρίων σε ξενοδοχεία. Δεν την εξέφρασαν απλά, αποτυπώθηκε σε σειρά ομόφωνων ψηφισμάτων και ανακοινώσεων, σε μαζικότατες πορείες, σε αποφάσεις όπως την πρόσφατη για το Χωροταξικό Πλαίσιο που ορίζει ξεκάθαρα ότι τα συγκεκριμένα κτίρια δε μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τουριστική εκμετάλλευση.
Και όμως, η κυβέρνηση, ενάντια στη δημοκρατικά εκφρασμένη βούληση του Χανιώτικου λαού, ενάντια στη βούληση των εκλεγμένων τοπικών αρχών, ενάντια στη βούληση των φορέων, ενάντια σε όλους και σε όλα, συντάχθηκε με τα συμφέροντα μίας ξένης εταιρείας της οποίας η τόσο σημαντική πια επένδυση δεν είναι παρά να δημιουργήσει άλλο ένα ξενοδοχείο – για πολύ πλούσιους – στο υπερκορεσμένο τουριστικά παλιό λιμάνι, στα Χανιά, μία πόλυ που οι πιο φτωχοί πολίτες του υποφέρουν από τον υπερ-τουρισμό.
Είναι ντροπή και ξεπεσμός για τη Δημοκρατία μας η τόση ασέβεια στον πόλιτη. Και θα έπρεπε να ντρέπονται οι 3 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που ακόμη και σήμερα δεν έχουν λέξη να αρθρώσουν.
Πρέπει να μιλήσουν. Πρέπει να ασκήσουν πίεση στην κυβέρνηση για να μπορέσουν επιτέλους να καταλάβουν οι κυβερνώντες ότι μία εκλογική νίκη δεν σημαίνει ότι δε χρειάζεται πλέον να γίνεται σεβαστή η λαϊκή βούληση. Η λαϊκή βούληση ανανεώνεται καθημερινά, μία δημοκρατική κυβέρνηση οφείλει να επιζητά να έχει απέναντί της ενεργούς πολίτες, δημοκρατικά ενεργούς, γιατί αυτό είναι προς το συμφέρον της χώρας. Γιατί η Δημοκρατία είναι το καλύτερο σύστημα όταν λειτουργεί. Και η ασέβεια προς τη δημοκρατικά εξεφρασμένη βούληση του Χανιώτικου λαού – που επειδή δε γίνεται σεβαστή γιγαντώνεται το πρόβλημα – αργά ή γρήγορα θα έχει σοβαρό αποτύπωμα.