Του Αλέξανδρου Κουτσομητόπουλου *
Καλημέρα, καλό μήνα και υπό ξένη και ντόπια κατοχή κ΄ εξαθλίωση καλοκαίρι.
Διαβάσαμε στον “Α.τ.Κ.” μία αναγκαία και αντικειμενική απάντηση στο Μανώλη Γλέζο με αφορμή τις τελευταίες δηλώσεις του για τον θάνατου του Κ. Μητσοτάκη και εκφράζουμε δημόσια τα συγχαρητήρια μας στην αρθρογράφο κ. Ευγενία Λουπάκη για την οξυδέρκεια και το πολιτικό της θάρρος όπως “λογικά” απαιτείται απ΄ όλους μας.
Διαχωρίζουμε το σεβαστό πένθος των οικείων και της οικογένειας Μητσοτάκη, επειδή διαχωρίζουμε την ιδιωτική από την δημόσια ζωή των ανθρώπων. Όμως ο σεβασμός αυτός δεν μπορεί να γίνεται εφαλτήριο για την αλλοίωση της ιστορίας σύμφωνα με τις ιδιαίτερες πολιτικοφιλοσοφικές αντιλήψεις και απόψεις – διακεκριμένων δημόσιων προσώπων όπως είναι και ο Μ. Γλέζος – που σωστά χαίρουν την γενική εκτίμηση και αποδοχή του ελληνικού λαού για την στάση και τον ρόλο που διαδραμάτισαν σε ιδιαίτερες ιστορικές στιγμές για το “στρατόπεδο” που διάλεξαν ν΄ ανήκουν στη κοινωνική ζωή και όχι για τις πολλές φορές “mea culpa” απόψεις τους σε όλα τα κοινωνικά δρώμενα.
Η αυτοσυγκράτηση, η αυτογνωσία και ο σεβασμός όταν κατά κάποιο τρόπο θεωρούμαστε “συλλογικοί εκφραστές” των συμφερόντων ενός λαού, είναι ηθικά σε άμεση συνάρτηση με την άσκηση του δικαιώματος στην ελευθερία του λόγου.
Και ενώ ορισμένες προσωπικότητες – όπως ο Μ. Γλέζος είναι γενικά αναγνωρισμένες, οι ιδιαίτερες απόψεις τους, όπως για παράδειγμα για το τι είναι η “Ευρώπη” (δηλαδή η “Ε.Ε.” , το “Κοινοβούλιο” της), ή για τη σημερινή “δημοκρατική” Γερμανία , για τη “διεκδίκηση” των Γερμανικών Πολεμικών Επανορθώσεων (τις οποίες επέβαλε να τις ονομάζουμε “Οφειλές”), για το τι είναι το “ευρώ” και “κατά πόσο το Νόμισμα παράγει Αξίες η όχι (δηλαδή το γνωστό “τι ευρώ – τι δραχμή”), ή και οι θέσεις του για το θεσμοθετημένο εσωτερικό και διεθνές δίκαιο, προκαλούν σύγχυση.
Οι θέσεις αυτές μπορεί να μην εκφράζουν κανένα ή να εκφράζουν λίγους πολίτες όμως επιβάλλονται λόγω “κύρους” των φορέων τους μ΄ένα, θα έλεγα, “μη – ηθικό” τρόπο.
Όμως, η επιβολή του Δικαιοσύνης είναι η ύψιστη Δικαίωση της Ηθικής.
Θα κοντοσταθώ στην άποψη του Μ. Γλέζου για τη “συμφιλίωση” και την αποτροπή ενός “εμφυλίου πολέμου” – ορθώς γιατί είναι “ύψιστη κατάρα” για κάθε λαό. Την άποψη όμως αυτή επανέφερε και στην “συλλυπητήρια επιστολή του” προς την οικογένεια του Κ. Μητσοτάκη, τονίζοντας πως και ο εκλιπών ήταν – όπως και ο ίδιος – “κατά” ενός εμφυλίου πολέμου. Είναι όμως έτσι, όταν ο ελληνικός λαός υφίσταται εδώ και επτά χρόνια ένα ανηλεή εμφύλιο πόλεμο “από τα πάνω”, από δυνάμεις στενών ταξικών συμφερόντων που δεν δέχονται “συμφιλίωση”!
Μόνο αυτή η αλήθεια θα μπορούσε να ειπωθεί, Αγαπητέ Μανώλη, και τίποτα άλλο και όχι ν΄ αναπαράγουμε την αίρεση της Αλήθειας που είναι οι προσπάθεια της κάθε Εξουσίας να επιβάλει ΤΗ ΛΗΘΗ.
Όπως λέει και το ρητό:
“Βομβαρδίστε το Στρατηγείο – μας – Αφήστε χίλια Λουλούδια ν΄ ανθήσουν”
* δημοσιογράφος – πολιτικός επιστήμονας. Ερευνητής από το 1987 της ιστορίας των συνεπειών της Γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα και υπερασπιστής με σειρά δεκάδων δημοσιεύσεων και εμφανίσεων στα Μ.Μ.Ε. της Διεκδίκησης των Γερμανικών Επανορθώσεων (προς το Δημόσιο) και Αποζημιώσεων ( προς τους Πολίτες ), όπως και της επιστροφής των ¨Εξαναγκαστικών Δανείων της Τράπεζας της Ελλάδος προς το Γ΄Ράιχ .