Του π. Στυλιανού Θεοδωρογλάκη
Είναι ιστορικό γεγονός που κατανοείται μόνο ως θαύμα; Ή είναι θαύμα που τέμνει την ιστορία και κατανοείται ως ιστορικό γεγονός;
Οι δάσκαλοί μας, σαν αυτές τις ημέρες, παραμονές της 28ης Οκτωβρίου, παράλληλα με τα μαθήματα του προγράμματος, μετά τα χρόνια του πολέμου του ’40-’41 μας μιλούσαν για το ηρωικό φρόνημα των Ελλήνων και την αγάπη τους προς την πατρίδα, την φιλοπατρία τους, κάτω από την οποία έβρισκαν την ενότητά τους, παραμέριζαν τις όποιες μικροδιαφορές των και τραγουδούσαν: «Μητρός τε και πατρός τε και των άλλων προγόνων απάντων τιμιότερον και σεμνότερον πατρίς εστίν».
Τραγούδι έμπνευσης της φιλοπατρίας και προετοιμασίας για την όποια θυσία ήθελε χρειαστεί, για την πατρίδα, την Ελλάδα. Ο ελληνικός στρατός που δεν ήταν μόνο λιγοστός αλλά και όχι επαρκώς προετοιμασμένος λόγων της προηγηθείσας τετραετούς δικτατορίας του Μεταξά, ξεκούφανε τους απέναντι επιτιθέμενους και πολυαριθμότερους και αυστηρά προετοιμασμένος Ιταλούς περισσότερους με την ιαχή, «αέρα» και τους φάγαμε, παρά με τις κλαγγές των όπλων που ήταν όχι σύγχρονης τεχνολογίας και με ελάχιστα πυρομαχικά.
Ο πολεμικός θρίαμβος των Ελλήνων πάνω στα βουνά της Αλβανίας μόνον ως θαύμα μπορεί να κατανοηθεί αφού δεν υπάρχουν λογικά επιχειρήματα να δικαιολογήσουν την ιστορική εκείνη νίκη των Ελλήνων, το περίφημο έπος του ’40.
«Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες», αυτό δεν είναι δική μας εκτίμηση, είναι των ξένων που παρακολουθούν τα γενόμενα και αγωνιούν για τη μοίρα της Ευρώπης και των άλλων εθνών και λαών.
Η συμβολή των Ελλήνων στην εξέλιξη του πολέμου μετρήθηκε αδιαφιλονίκητα ως θετική από τη Βόρεια Ήπειρο ως την Κρήτη.
Θα θυμούνται τα παθήματά τους οι Ιταλοί στη Βόρειο Ήπειρο και οι Γερμανοί στην Κρήτη ώσπου να στέκει ο κόσμος.
Αν είχαν φιλότιμο και οι δύο συνεταίροι του πολέμου δεν θα ξανασήκωναν τα μάτια τους να δουν τους Έλληνες, που παρά την ολοφάνερη υπεροχή σε αριθμό στρατού και πολεμικού υλικού γελοιοποιήθηκαν παγκοσμίως.
Οι δάσκαλοί μας εκείνο τον καιρό μας μιλούσαν για την υπεροχή μας σε πνευματικούς θησαυρούς που προέρχονταν από τις αποθήκες του ουρανού, την ίδια τη Βασιλεία του Θεού.
Η ορθοδοξία είναι η δύναμη που τροφοδότησε το ηρωικό φρόνημα των Ορθοδόξων Ελλήνων. Αυτό το μαθαίναμε από το στόμα των αγίων εκείνων δασκάλων μας εκείνης της εποχής.
Η ορθοδοξία εμπνέει την ίδια τη δύναμη του Θεού και καθιστά τους πιστούς ηρωικούς και ακατανίκητους.
Η ορθοδοξία είναι δοκιμασμένη και λειτουργεί ακατάπαυστα και θριαμβευτικά από την εποχή των ρωμαϊκών διωγμών με εκατομμύρια μάρτυρες με τα αίματα των οποίων τρέφεται μέσα στους αιώνες και εξέρχεται από όλες τις σκληρές δοκιμασίες όλων των εποχών έως και σήμερα θριαμβεύουσα.
Παρατηρήσετε την ορθοδοξία σε χώρες που για δεκαετίες δεν χτυπούσαν καμπάνες των εκκλησιών και δεν ακούστηκε δημόσια θεία λειτουργία.
Θαυμάσετε την ορθοδοξία όπως βγαίνει φρέσκια, ρωμαλαία και δυναμική από τις κατακόμβες, τα κρυφά βαπτιστήρια και το κρυφό σχολειό.
Είναι πράγματι «σκληρόν το προς κέντρα λακτίζειν» και είναι βέβαιο ότι η ιστορία γελοιοποιεί όλους τους διώκτες της ορθοδοξίας «από αιώνων έως και του νυν».
Οι ηρωικοί Έλληνες του ’40 έγραψαν το έπος και προκαλούν το θαύμα του θριάμβου ήταν ορθόδοξοι με φλογερή πίστη και αγάπη στην ορθοδοξία και την πατρίδα.
Είχαν να κάνουν σε Θεό, αγαπούσαν την πατρίδα, γιατί τη θεωρούσαν δώρο του Θεού που όφειλαν να φυλάξουν να μη χαθεί και να μην αλλοτριωθεί.
Δεν γνωρίζουμε αν τα καφέ του φραπέ και του φρέντο εμπνέουν τα παιδιά μας στην φιλοπατρία και τη φύλαξη των μεγάλων αξιών της ζωής.
Συμμεριζόμαστε τις δυσκολίες των καιρών οι οποίες όμως σε καμιά περίπτωση δεν δικαιολογούν τον πεσιμισμό, την απαισιοδοξία και την απελπισία προπάντων για τα παιδιά μας.
Οι δυσκολίες θέλουμε και ευχόμαστε και είναι εφικτό αυτό να γίνονται εστίες τροφοδότησης του ηρωικού φρονήματος πάντων ημών, νέων και ηλικιωμένων για την πατρίδα, για την Ελλάδα πρωτίστως και κυρίως και ύστερα και για όλο τον άλλο κόσμο.
Με την ταυτότητά μας επιχειρούμε την υπέρβασή μας από κάθε μορφή ξενοφοβίας, ρατσισμού και εθνικοφυλετισμού.
«Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν…»
Αυτό δεν το τραγουδούμε μόνο ως Έλληνες, αλλά θέλουμε και το μπορούμε να το ζούμε και να το χαιρόμαστε μαζί με την πατρίδα μας την Ελλάδα των φώτων και του πολιτισμού της οικουμένης. Μαζί με την ορθοδοξία της πανανθρώπινης λυτρωτικής δύναμης και σωτηρίας.
Ως Έλληνες και ορθόδοξοι μπορούμε να ζούμε και να χαιρόμαστε το θαύμα ως ιστορικό γεγονός. Και να ζούμε επίσης την ιστορία και τα ιστορικά γεγονότα που σημαδεύουν την πατρίδα μας μέσα στην μακραίωνη ιστορική διαδρομή της ως θαύμα
Ιστορία και θαύμα συμπλέκονται, ορθοδοξία και ελληνισμός συμπορεύονται.
Για του Χριστού την πίστη την αγία και την πατρίδας την ελευθερία είναι το λαϊκό αυθεντικό ξεχείλισμα της πίστης και της ζωής των προγόνων μας.
Με τις δυνάμεις αυτές και τα ιδανικά αυτά, με τον αέρα της γης και του ουρανού πορευόμαστε και συμβιώνουμε με τη νέα τάξη πραγμάτων, την πολύ πολιτισμική κοινωνίας της παγκοσμιοποίησης, την ενότητα και την ισότιμη συνεργασία των λαών και των εθνών της γης.
Στεκόμαστε με σεβασμό και ιερό δέος απέναντι στις αξίες, τις παραδόσεις και τον πολιτισμό των άλλων και αξιώνομε και εκείνοι να κάνουν το ίδιο για μας.
Το διαφορετικό δεν μας τρομάζει. Το αποδεχόμαστε, το διασκεδάζουμε και το ευλογούμε.
Η Ελλάδα και οι Έλληνες είμαστε η πολιτισμική σφραγίδα του πανανθρώπινου και της οικουμένης.
