Σε δίκη στις 2 Σεπτεμβρίου παραπέμπει ο εισαγγελέας Ρεθύμνου τον Γερμανό καθηγητή Χάιντς Ρίχτερ για το περιεχόμενο του βιβλίου του «Η μάχη της Κρήτης», εκδ. Γκοβόστη, που στα γερμανικά, σύμφωνα με τους ειδικούς, κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Η κατάληψη της Κρήτης».
Ο εν λόγω καθηγητής, εξισώνοντας θύτες και θύματα, τονίζει εμφατικά: «Η μάχη της Κρήτης είναι αφενός η τελευταία “καθαρή” στρατιωτική επιχείρηση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και αφετέρου η αφετηρία ενός “βρόμικου” πολέμου, ο οποίος περιλαμβάνει επιθέσεις ανταρτών και αντίποινα».
Θύτες και θύματα το ίδιο «βρόμικοι»! Η συγκεκριμένη εξέλιξη παρουσιάζει πλέον ειδικό ενδιαφέρον μετά την επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης να διεκδικήσει τις γερμανικές κατοχικές αποζημιώσεις για τις καταστροφές στη χώρα μας και το κατοχικό δάνειο.
Ο κ. Ρίχτερ, που πριν από μερικούς μήνες ανακηρύχτηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων στην κοινωνία της Κρήτης, τόσο για την απαξίωση της Μάχης της Κρήτης, ενός πολέμου στον οποίο πήραν μέρος, ως όφειλαν, οι άμαχοι για να υπερασπιστούν την πατρίδα τους σε μια παλλαϊκή άμυνα, όσο και για την επιχείρηση ξηλώματος συνολικά του μεγαλείου της Εθνικής Αντίστασης, υπόβαθρο της οποίας υπήρξε η συγκλονιστική Μάχη της Κρήτης.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Νέα Κρήτη», που δημοσιοποιεί την είδηση, η δίωξη γίνεται με βάση τον νέο νόμο που ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2014 περί ρατσισμού και ξενοφοβίας και η κατηγορία είναι η άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού σε βάρος του κρητικού λαού με υβριστικό περιεχόμενο.
Οπως έχουμε ξαναγράψει, ο κ. Ρίχτερ πουθενά δεν αναφέρει ότι οι εισβολείς στην Κρήτη και στην Ελλάδα ήταν ναζί, αντίθετα εξυψώνει τους αλεξιπτωτιστές εισβολείς με τον χαρακτηρισμό «ιππότες», παρά τα ανόσια εγκλήματα που διέπραξαν ακόμα και κατά γυναικών, γερόντων και νηπίων.
Ολα αυτά ο Ρίχτερ τα εντάσσει στα αντίποινα που εξαναγκάστηκε δήθεν να κάνει ο γερμανικός στρατός – για τον οποίο ουδόλως αναφέρει, ως όφειλε, ότι ήταν ναζί. Παίρνοντας δε ως δεδομένο το αποικιοκρατικό δίκαιο, θεωρεί με μία κατ’ επίφασιν ουδετερότητα πως οι Κρήτες άμαχοι δεν είχαν δικαίωμα αντίστασης. Επομένως, είναι πρόξενοι των στυγερών ναζιστικών εγκλημάτων!
«Ο τρόπος με τον οποίον πολεμούσαν οι οργανωμένοι αντάρτες και πολιτοφύλακες χαρακτηριζόταν από τον εχθρό στρατιωτικός και σύμφωνος με τους κανόνες του πολέμου. Τις ομάδες αυτές καθοδηγούσαν συχνά αξιωματικοί ή χωροφύλακες. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν οι μάχες στα Φλώρια και την Κάντανο. Ομως, ο τρόπος με τον οποίο πολεμούσαν οι μη οργανωμένες ανταρτικές ομάδες ήταν συχνά πρωτόγονος, αφού τα μέλη τους χρησιμοποιούσαν οποιοδήποτε όπλο είχαν στη διάθεσή τους. Επειδή υστερούσαν στην κατά μέτωπον αντιπαράθεση με τον εχθρό, έστηναν ενέδρες, που κατέληγαν σε άγριες μάχες εκ του συστάδην. Επρόκειτο για πόλεμο στην πιο άγρια και πρωτόγονη μορφή», σελ. 409.
Τα αντίποινα
Στη σελίδα 414, ο κ. Ρίχτερ, υποκλινόμενος στους συμπατριώτες του ναζί, εξισώνει θύτες και θύματα αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Χωρίς τις παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου (σ.σ. εννοεί του αποικιοκρατικού) από τους αντάρτες δεν θα υπήρχαν αντίποινα (…) Το ίδιο ισχύει και για τις περιπτώσεις όπου γίνεται λόγος για τα “αποκαλούμενα” αντίποινα διότι κατ’ αυτόν τον τρόπο αναιρείται η σχέση αιτίου-αιτιατού. Και οι δύο πλευρές παρέβησαν το δίκαιο του πολέμου και διέπραξαν εγκλήματα»! Το ολοκαύτωμα της Βιάννου, της Καντάνου, των Ανωγείων κ.λπ., κ.λπ. είναι εξισωμένο έγκλημα και από τις δύο πλευρές, κατά τον κ. Ρίχτερ και τους καθηγητές που τον ανακήρυξαν επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Κρήτης.
