Του Νίκου Τζάρα
Ανάμεσα σε γκουρμέ συνταγές μαγειρικής, διαγωνισμούς ταλέντων στο χορό στο τραγούδι την μίμηση, την Eurovision, σε συζητήσεις για μέτρα και αντίμετρα, ντοκυμαντέρ για την άγρια φύση, εκπομπές μόδας και οι άνευ νοήματος και περιεχομένου συζητήσεις για το τέλος των μνημονίων για τους φόρους ,τις μειώσεις συντάξεων, τα σάντουϊτς που θα μοιράζονται στα σχολεία, τον ΕΝΦΙΑ,τις αυξήσεις των εισφορών ,τους βιασμούς, τους φόνους, τις ληστείες τις πτώσεις των ελικοπτέρων, το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Κίνα, την αντιπαράθεση στην βουλή, τις πορείες των συμβασιούχων, τα κόκκινα δάνεια καλούμαστε να διαμορφώσουμε άποψη για την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της χώρας και να αντιπροτείνουμε λύσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που την απασχολούν και να δράσουμε.
Με αυτούς τους όρους ,όρους συσκότισης δεν υπάρχει φώς και ελπίδα.
Στο καθεστώς συσκότισης των ΜΜΕ η πρώτη απάντηση βρίσκεται στο πάτημα ενός κουμπιού. Το κλείσιμο του κουτιού. Μπορούμε και χωρίς αυτό. Υπάρχουν πράγματα που μπορούμε να κάνουμε. Να ξαναβρεθούμε επί της ουσίας. Για κουβέντα και ανταλλαγή. Για στοχασμό και αναστοχασμό. Για εκδηλωτικές χειρονομίες εκφραστικές συναισθημάτων, εκφραστικές της ανάγκης να επικοινωνήσουμε να συναποφασίσουμε για τα μικρά και καθημερινά που θα συγκροτήσουν τα μεγάλα.
Την ώρα που οι γδάρτες των ονείρων μας θα μονολογούν ασύστολα στα κανάλια εμείς μπορούμε να τους χαλάσουμε το πάρτυ. Με το πάτημα ενός κουμπιού που θα στείλει τις μετρήσεις τηλεθεάσεων στο πουθενά και ταυτόχρονα ένα σαφές μήνυμα.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ.