Του Δημήτρη Κ. Τυραϊδή
Για μια ακόμα φορά είχα την τιμή και την χαρά να παραβρεθώ στην αψεγάδιαστη γιορτούλα που διοργάνωσε το διδακτικό προσωπικό και το ειδικό προσωπικό στην αίθουσα του 1ου νηπιαγωγείου Αρωνίου με πρωταγωνιστές τα παιδιά.
Είναι αλήθεια ότι δρασκελίζοντας την εξώπορτα του επιμελώς διαμορφωμένου εξωτερικού χώρου του εν λόγω νηπιαγωγείου ένοιωσα με την πρώτη ματιά απέραντη χαρά, ψυχική ανάταση και ευφορία. Ο χώρος άρτια διαμορφωμένος που έλαμπε από καθαριότητα, μου προκάλεσε μια ξέχωρη εικόνα ικανοποίησης και θαυμασμού. Εισερχόμενος δε στην κύρια αίθουσα του νηπιαγωγείου, για μια στιγμή νόμισα ότι βρέθηκα ξαφνικά σε κάποιο πλουμιστό ανοιξιάτικο περιβόλι γιομάτο με λογής – λογής πολύχρωμα λουλούδια, που με τον χαριτωμένο τρόπο που σειότανε προς όλες τις κατευθύνσεις νόμισα ότι είχαν στήσει χορό και καλωσόριζαν με αυτόν τον τρόπο όλους τους παρευρισκόμενους γονείς, παππούδες, αδέλφια και πολλούς άλλους που πήγαμε να παρακολουθήσουμε από κοντά την πανέμορφη γιορτούλαπου ακολούθησε.
Την αυλαία της γιορτής την άνοιξε η προϊσταμένη του εν λόγω νηπιαγωγείου, νηπιαγωγός κυρία Κωστουράκη Μαρία, εμφανώς συγκινημένη. Εφόσον πρώτα μας καλωσόρισε, αναφέρθηκε στο ιστορικό γεγονός της επανάστασης και στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στον αγώνα από τους προγόνους μας για την απελευθέρωση του έθνους από την σκλαβιά των βάρβαρων κατακτητών των Τούρκων. Αναφέρθηκε δε και στις θυσίες που έκαναν και για πολλές άλλες ηρωικές πράξεις. Η κυρία προϊσταμένη αναφέρθηκε και σε πολλά άλλα κατορθώματα των σκλαβωμένων Ελλήνων, αλλά ο χώρος που έχω στην διάθεσή μου δεν μου επιτρέπει να αναφερθώ επιγραμματικά.
Οι κυρίες Ναξάκη Δήμητρα, η Αρτσιθάκη Αλεξάνδρα και Χατζοπούλου Βασιλεία, νηπιαγωγοί, άλλες καλωσόριζαν τους επισκέπτες γονείς κι όχι μόνο, γελαστές και χαρούμενες, άλλες έντυναν τα παιδιά με τις διάφορες στολές που αντικατοπτρίζανε τους ήρωες του γένους κι άλλες επιτηρούσαν ασταμάτητα το χώρο δίνοντας οδηγίες στα παιδιά, με ξέχωρη χαρά και επιδεξιότητα.
Η γιορτούλα άρχισε ψάλλοντας όλοι μαζί τον εθνικό ύμνο και στην συνέχεια ο μικρός ντυμένος Παλαιών Πατρών Γερμανός απαγγέλνοντας το ποίημά του, κρατώντας την γαλανόλευκη, έκανε την αρχή για την απαγγελία των άλλων ποιημάτων. Στην συνέχεια ένα – ένα όλα τα παιδιά εκφώνησαν το ποίημά τους, που όλα υμνούσαν τον ιερό αγώνα του έθνους. Δεν έλειψε και ο λεβέντικος τσάμικος ρουμελιώτικος χορός με πρωτοχορευτή τον μικρόΚαραϊσκάκη, το καμάρι του γένους, όπως τον αποκαλεί ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς.
Η συγκίνηση και η εθνική υπερηφάνειαπερίσσευε από όλους μας. Όλοι καμαρώναμε τους σκυταλοδρόμους του γένους, που αν ποτέ χρειαστεί θα ακολουθήσουν τα χνάρια των προγόνων τους, υποσχόμενοι έτοιμοι να θυσιαστούν για την τιμή των ωραίων ιδανικών και για την ελευθερία της πατρίδας μας. Στα μάτια των μικρών ηρώων της γιορτούλας που υποδύθηκαν τους ήρωες, τον Μιαούλη, τον πυρπολητή Κανάρη, τη Μαντώ Μαυρογένους και πολλούςάλλους, έβλεπες την αποφασιστικότατα και την υπερηφάνεια.
Τέλος όλοι μαζί, μετά τη λήξη της γιορτούλας, πήγαμε στο μνημείο των ηρώων εναποθέτοντας δάφνινο στεφάνι ανδρείας στους αναγραφόμενους στο μνημείο τοπικούς ήρωες που θυσιάστηκαν για την πατρίδα μας, την Ελλάδα μας, βροντοφωνάζοντας ‘’ζήτω το έθνος’’. Παρών ήταν και ο ιερέας της ενορίας ψάλλοντας το τροπάριο ‘’ Σώσον Κύριε τον λαόν Σου…’’.
Τις διοργανώτριες νηπιαγωγούς της παραπάνω γιορτούλας θέλω να τις ευχαριστήσω και από τούτη τη θέση για τις υπέροχες στιγμές που μου χάρισαν. Εύχομαι ο Παντοδύναμος Θεός να σας χαρίζει υγεία, ατομική και οικογενειακή. Θαύμασα τον τρόπο με τον οποίο επιτελείτε το λειτούργημά σας και που διοργανώσατε τόσο τέλεια την γιορτή σας!