Μια ενδιαφέρουσα μικρή ιστορία από το όχι και τόσο μακρινό μέλλον διακινείται τον τελευταίο καιρό σε διάφορα φόρα στα αγγλικά, με αφορμή και τις εξελίξεις με την τεχνητή νοημοσύνη…
Βρισκόμαστε στο 2070 και οι άνθρωποι έχουν πλέον αλλάξει πολύ. Επέλεξαν συνειδητά να πλησιάσουν την ανεμπόδιστη αποτελεσματικότητα της μηχανής. Δεν υπάρχει πλέον συναισθηματικό δέσιμο αφού το συναίσθημα θεωρήθηκε εμπόδιο στην αποτελεσματική μηχανική λειτουργία και οι άνθρωποι ήταν εξαιρετικά πολυάσχολοι στο να εργάζονται από το να κάνουν το οτιδήποτε άλλο. Ακόμη και το φαγητό θεωρήθηκε χάσιμο χρόνου. Τώρα οι άνθρωποι παίρνουν απλά χάπια που τους δίνουν όλες τις ουσίες που χρειάζεται ο οργανισμός τους για να λειτουργεί αποτελεσματικά.
Ο γιος του βρίσκεται στη δουλειά και απορρίπτει το αίτημά του για βοήθεια. Αντιθέτως τον καλεί να καλέσει τις υπηρεσίες έκτακτης βοήθειας ώστε να τον πάνε σε κάποιο νοσοκομείο.
Εκεί που βρίσκεται κάτω στο έδαφος εμφανίζεται ξαφνικά ένας ξένος. Ο ξένος τον πιάνει και τον βοηθά να σηκωθεί από το έδαφος, καλεί σε βοήθεια και τον συνοδεύει μέχρι το νοσοκομείο. Μάλιστα μετά από κάποιες ημέρες τον ξανασυναντά στο νοσοκομείο όπου πηγαίνει για να δει αν έχει η κατάστασή του βελτιωθεί όταν ο γιος του γέρου δεν έχει καν επικοινωνήσει μαζί του για να μάθει πώς πηγαίνει.
Τη μέρα που ο γέρος βγαίνει από το νοσοκομείο, ο ξένος του φέρνει για δώρο έναν ατμομάγειρα. Όταν ο γέρος τον ρώτησε πού τον βρήκε αυτός του απάντησε ότι τον πήρε από ένα μουσείο (ξεχάσατε ότι δεν μαγειρεύουν πλέον οι άνθρωποι;). Τότε ο ξένος αποφάσισε να του μαγειρέψει κάτι με τον ατμομάγειρα. Του έφτιαξε μια συνταγή με ψάρι.
Ο γέρος ένιωσε τις γεύσεις να πλημμυρίζουν το στόμα του και ευχαριστήθηκε όμως συνειδητοποίησε ότι αν και ο ξένος τον είχε επισκεφθεί τόσες φορές στο νοσοκομείο και του είχε φερθεί τόσο ευγενικά και με τόση καλωσύνη, αυτός δεν ήξερε καν το όνομά του. Τον ρώτησε λοιπόν:
– Ξένε, ποιο είναι το όνομά σου;
Ο ξένος του απάντησε:
– Το όνομά μου είναι ΧΒ-07.
Του είπε ότι δεν είναι άνθρωπος, αλλά ένα ρομπότ.
Οι άνθρωποι είχαν γίνει τόσο πολύ σα τις μηχανές που μια ομάδα ανθρώπων που αντιστεκόταν αποφάσισε να διατηρήσει ζωντανα όσα μας κάνουν ανθρώπους μέσα σε μια μηχανή.