Του Πάνου Ξηρουχάκη
Οι “Εν Πλω” δημιουργήθηκαν στην Αθήνα το 1985 με βασικούς πυρήνες το Ντίνο Σαδίκη και το Δήμο Ζαμάνο. Το ’88 κυκλοφόρησε ο δίσκος “Εν Πλω”, σε χίλια αντίτυπα. Τότε έδωσαν και τις δύο μοναδικές τους συναυλίες. Μετά από λίγο καιρό το συγκρότημα διαλύεται. Ο Δημόκριτος Ζαμάνος έδωσε δυστυχώς τέλος στη ζωή του κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 90. Ο Σαδίκης συνέχισε να συνθέτει ενώ έχει συνεργαστεί και με τον πιο mainstream Αγγέλακα.
Οι Εν πλω ανήκουν στην κατηγορία των groups που με ένα χτύπημα τα σάρωσαν όλα και έκαναν κάτι που άλλοι δεν κατάφεραν δισκογραφώντας ατελείωτες φορές. Πράγματι έβγαλαν μόνο ένα δίσκο, αλλά σημάδεψαν το ελληνικό underground μαζί με άλλα groups της εποχή που τότε πέρασαν σχετικά απαρατήρητα αλλά πλέον τα γνωρίζουν οι νεότερες γενιές και τα επανεκτιμούν (βλέπε ΑΝΤΙ, Κουμπότρυπες ΑΕ, ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΔΕΡΑΙΟ κλπ).
Για το μοναδικό δίσκο που κυκλοφόρησαν στην σύντομη πορεία τους, δε χρειάζεται να πει κανείς πολλά. Κατά τη γνώμη πολλών (και δική μου) πρόκειται για τον καλύτερο και πιο παραγνωρισμένο δίσκο του ελληνικού ροκ. Μαγεία, underground, αντίδραση στο σάπιο κατεστημένο και εκλεπτυσμός. Γιατί τα πάντα εδώ είναι υπέροχα! Το Ονειρο τραγούδι του δίσκου πρέπει να πούμε ότι γραφτηκε και αφιερωθηκε στον Μιχαλη Πρεκα, φιλο του συγκροτηματος. Το τραγούδι μάλιστα είχε γραφτεί για τον φίλο τους πριν δολοφονηθεί, στην πρώτη Οκτωβρίου 1987, από την αστυνομία στη “μάχη της Καλογρέζας” σε ηλικια 32 ετών.
1. “ΕΝ ΠΛΩ”- ΟΝΕΙΡΟ
Δεν μου ‘χεις πει τόσα χρόνια αν μ’ έχεις νιώσει
όταν σου μίλαγα για ‘κείνα τα κλουβιά
δεν μου ‘χεις πει την καρδιά σου που την έχεις δώσει
όταν κάποιο χαμόγελο σβήνει γελώντας στον ήχο
στον ήχο μιας πιστολιάς…
Δεν μου ‘χεις πει τόσα χρόνια αν έχεις μετανιώσει
όταν τριγύρναγες σε φίλους για δικά μου δανεικά
άσε με τώρα να πιστεύω σ’ ένα όνειρο με δόσεις
και να γυρνάω την πλάτη μου σε όσους με ρωτούνε
πως θα γίνω μεσ’ τη νύχτα
μια σκιά…
Όταν κάποιο χαμόγελο σβήνει στον ήχο…