Γράφει ο Μανούσος Δασκαλάκης
Ας μου επιτραπεί να διαφωνήσω με την άποψη του καθηγητή Γ. Κοντογιώργη όπως την ανάπτυξε και στο “ίδρυμα πολιτισμού Καψωμένου” στον Αλικιανό , όπου αναφέρει ότι για την ελληνική κρίση φταίει ο κομματισμός και η φαυλότητα του κράτους. 
Βεβαίως το κράτος μπορεί να είναι φαύλο αλλά δεν το εμπόδισε επί Σημίτη να έρθει πρώτο στις αποκρατικοποιήσεις στην ευρώπη, και να ενσωματωθεί στην διεθνή οικονομία. Η κρίση είναι διεθνής και ωφείλετε στον αρπακτικό νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Άλλωστε η κρίση ξεκίνησε από την Αμερική και ήρθε στις νότιες χώρες της ευρώπης ως ο αδύνατος κρίκος της ένωσης, και κυκλώνει σιγά σιγά και τις ισχυρές χώρες του βορά. Συμφωνώ όμως στο ότι ότι η κοινωνία των πολιτών πρέπει να είναι πανταχού παρούσα,και ότι η λειτουργία του κράτους πρέπει να αλλάξει εις ώφελος των πολιτών.Στο ερώτημα μεγάλο κράτος ή μικρό κράτος η απάντηση είναι μικτή οικονομία όπως λειτούργησε στην δυτική ευρώπη μεταπολεμικά και έφερε θετικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους.O νεοφιλελευθερισμός κτυπάει το κράτος γιατί θέλει την αγορά ασύδοτη και επιστροφή των εργαζομένων χωρίς προσχήματα, στην δουλεία. Στην Ελλάδα της φαυλοκρατίας της ρουσφετολογίας και του πελατειακού κράτους, ασφαλώς, και δεν πρέπει να μείνει το κράτος ως έχει.Αλοίμονο όπως ισχυρίζεται ο κ. Κοντογιώργης και πολλοί άλλοι αν ο ΣΥΡΙΖΑ μεταμορφωθεί σε ΠΑΣΟΚ του 1981.Θα είναι ένα ακόμη κτύπημα του αριστερού κινήματος διεθνώς.Βεβαίως πάντα πρέπει σε μια δημοκρατία να έχουμε την ευχέρεια για κριτική στην εξουσία.Όμως ακόμη δεν τον είδαμε τον ΣΥΡΙΖΑ και Γιάννη τον βγάλαμε; Κριτικάρουν εκ των προτέρων κάποιοι τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως την νοικοκυρά της παροιμίας ¨ “όπου η νοικοκυρά δεν θέλει να μαγειρέψει και πέντε μέρες κοσκινίζει.” Όταν η κοινωνία των πολιτών είναι ενεργή τότε και η όποια εξουσία δεν αυθαιρετεί. Μπορεί να ήταν υπερβολικοί οι αρχαίοι Αθηναίοι, αλλά δεν άφηναν κανένα άρχοντα να σηκώσει κεφάλι εναντίον της Αθηναϊκής δημοκρατίας. Τον εξοστράκιζαν.Ας παραδειγματιστούμε.
