Φεστιβάλ Casa dei Mezzo, Μακρύγιαλος, Νότια Κρήτη. Στα καλοκαιρινά φεστιβάλ στην Κρήτη συνήθως έχουν την τιμητική τους δύο όργανα: η λύρα και το λαούτο. Πολύ λύρα, πολύ λαούτο. Έτσι είναι, η κρητική μουσική είναι ζωντανή και οι κρητικοί αγαπάνε πολύ αυτά τα ακούσματα. Υπάρχουν όμως και κάποια εντελώς εναλλακτικά μουσικά φεστιβάλ σε μέρη υπεράνω υποψίας, όπως το ετήσιο φεστιβάλ Casa dei Mezzo στον Μακρυγιαλό.
Σε μια ιδιωτική οικία χτισμένη ανάμεσα στις ελιές, σε μια πλαγιά που ατενίζει από ψηλά όλο τον κόλπο, σολίστες δίνουν μικρά ρεσιτάλ δεξιοτεχνίας υπό τους ήχους των τζιτζικιών κι ενώ ένα απαλό αεράκι γλιστράει και σε τυλίγει μαζί με τις μελωδίες. Σαν έρθει η ώρα των βραδινών κονσέρτων, η Casa dei Mezzo φωτίζεται ειδυλλιακά, οι γρύλλοι παίρνουν τη θέση των τζιτζικιών, κι αρχίζει η όπερα με τη συνοδεία του πιάνου. Κλασικοί και σύγχρονοι συνθέτες, μουσικοί από όλο τον κόσμο (φέτος ήρθαν μέχρι και από τη Νέα Ζηλανδία), ντόπιοι και ξένοι εθελοντές, κι ένα κοινό που συνδυάζει τις μουσικές του φεστιβάλ με τα θέλγητρα του Μακρύγιαλου: ήλιος, θάλασσα, ψαροταβέρνες.
Όλα ξεκίνησαν από έναν Νορβηγό, λάτρη του μικρού πάλαι-ποτέ ψαροχωριού, που αποφάσισε πριν 9 χρόνια να διοργανώσει ένα διαφορετικό μουσικό φεστιβάλ ώστε να φέρει τουρισμό (και κουλτούρα) στο χωριό. Πλέον, υπάρχουν άνθρωποι (κυρίως ξένοι) που έρχονται σχεδόν κάθε χρόνο ενώ κι οι ντόπιοι αποκτούν πρόσβαση σε άλλα ακούσματα.
Η μόνη παραφωνία φέτος ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο ενώ επιχορηγεί το Φεστιβάλ (μαζί με τη Νορβηγική Πρεσβεία και άλλους ιδιώτες), ζήτησε 2000 ευρώ για να παραχωρήσει την ενετική βίλα στην οποία παραδοσιακά κάθε χρόνο γίνεται ένα μεσημεριανό κονσέρτο. Κι έτσι χάσαμε την ευκαιρία να ακούσουμε βιολοντσέλο και φλάουτο μέσα σε μια μεσαιωνική οικία, στο ερειπωμένο χωριό της Ετιάς. Ευτυχώς η αποζημίωση ήταν οι μουσικές του Piazzola, τα τραγούδια του βερολινέζικου καμπαρέ και το πορτοκαλί φεγγάρι που έδυσε πίσω από τα βουνά.
