Της Χριστίνας Τσατσαράγκου
“Οι Μύθοι της οδού Ιπποτών“, το νέο έργο της Ναταλίας Καποδίστρια και του Αντώνη Κυζούλη, με ερμηνεύτρια την Μπέττυ Χαρλαύτη παρουσιάζεται στο μαγευτικό Παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου, στη Ρόδο στις 19 Αυγούστου. Με φόντο το μεσαιωνικό σκηνικό της μαγευτικής Ρόδου -μέσα στο οποίο μεγάλωσε ο διακεκριμένος συνθέτης Αντώνης Κυζούλης- μεταφερόμαστε μουσικά σε ένα φανταστικό χωροχρονικό πλαίσιο.
Πρόκειται για την πρώτη παρουσίαση της μουσικο-θεατρικής παράστασης “Οι Μύθοι της οδού Ιπποτών”, εμπνευσμένης από τον ομώνυμο δρόμο, στο Παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου της Ρόδου (Καστέλο). Ιστορικοί συμβολισμοί παντρεύονται με υπερρεαλιστικά στοιχεία μέσα από τους στίχους και τα κείμενα της Ναταλίας Καποδίστρια, η οποία συμπράττει σκηνοθετικά και σκηνικά ως αφηγήτρια.
Το έργο ερμηνεύει μουσικά, η διακεκριμένη τραγουδίστρια Μπέττυ Χαρλαύτη, γνωστή μεταξύ άλλων από την μακρόχρονη συνεργασία της με τον κορυφαίο Μίκη Θεοδωράκη. Η γνωστή ερμηνεύτρια μίλησε στο NEWS 24/7 για τη μαγευτική αυτή παράσταση, αλλά και για τη “συνάντηση” με τον Θεοδωράκη που της άλλαξε τη ζωή!
Μιλήστε μας για τη συμμετοχή σας στο μουσικό-θεατρικό έργο “Οι Μύθοι της οδού Ιπποτών”. Ποια είναι η έμπνευση πίσω από αυτό το έργο;
Η έμπνευση πηγάζει από μια ολόκληρη εποχή! Από ένα μεσαιωνικό κάστρο, τη λατρεία μου για το θέατρο, τις ιπποτικές καταβολές του συνθέτη Αντώνη Κυζούλη, την αρχοντιά της μορφής της Ναταλίας Καποδίστρια που γράφει, παίζει και σκηνοθετεί και το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου στη Ρόδο, όπου και η πρεμιέρα! Μαγεία από όπου και να το δει κανείς!
Όταν μου έγινε η πρόταση και μελέτησα το έργο, το πρώτο που μου έκανε εντύπωση ήταν το πόσο καλογραμμένο είναι και το δεύτερο το πόσο αριστοτεχνικά οι δημιουργοί του το έπλασαν ώστε να στέκεται στο σήμερα. Η σύλληψη και η πραγματοποίηση της ιδέας είναι του Αντώνη Κυζούλη, του συνθέτη που στην εποχή μας αποτελεί μια κατηγορία από μόνος του, βγαλμένος από την καρδιά της μεσαιωνικής πόλης, κι όμως τόσο σύγχρονος. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που με τόλμη και φαντασία σπάνια για την εποχή μας, καταφέρνει να φτιάξει μαγευτικούς μουσικούς μικρόκοσμους, μέσα από πρωτότυπα, ολοκληρωμένα έργα, που συνεπαίρνουν το ακροατήριο, όπως για παράδειγμα η μελοποίηση του Κ.Π Καβάφη που παρουσίασε.
Αυτή τη φορά το κοινό θα εισέλθει σε μια χρονοκάψουλα που δημιούργησε η εκρηκτική συνεργασία του με την μοναδική Ναταλία Καποδίστρια. Η Ναταλία ντύνει με τον υπέροχο λόγο της το έργο, το σκηνοθετικό της βλέμμα και την παρουσία της επί σκηνής, φορέας βέβαια και η ίδια κυτταρικών χαρακτηριστικών μιας ένδοξης, άλλης αποχής, αφού τυγχάνει απόγονος του Κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια, σε συνδυασμό με το πολυσχιδές ταλέντο της. Μαζί μας και η εξαιρετική Χορωδία του Δημοτικού Ωδείου του Δ.Ο.Π.Α.Ρ. υπό τη διεύθυνση της Άντζελας Σπανού.
Ερμηνεύοντας τους “Μύθους της Οδού Ιπποτών” μαγνητίζομαι από μια περήφανη, αλλοτινή ομορφιά. Και για εμένα η ομορφιά στην Τέχνη είναι ζητούμενο.
Πόση σημασία έχει δραματουργικά η επιλογή να παιχτεί στο μαγευτικό Παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου, στη Ρόδο;
Νομίζω είναι το ιδεατό μέρος για να κάνουν πρεμιέρα οι “Μύθοι”… Το συγκλονιστικό αυτό σκηνικό του Παλατιού, ενός εκ των ομορφότερων του κόσμου, καθορίζει σίγουρα με τον τρόπο του το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Όταν περνά κάποιος την πύλη του Μάγιστρου για πρώτη φορά μένει έκθαμβος. Το να έχει ο καλλιτέχνης την ευκαιρία να δράσει μέσα σε αυτή την επιβλητική ομορφιά είναι μεγάλη τύχη.
Τραγουδάτε από τα φοιτητικά σας χρόνια, και πολύ νωρίς συναντήσατε και συνεργαστήκατε με τον σπουδαίο Μίκη Θεοδωράκη και την Ορχήστρα του. Πόσο ιδιαίτερη είναι η σχέση που σας συνδέει με τον ίδιο και το έργο του και πόσο σας έχει βοηθήσει στην εξέλιξή σας ερμηνευτικά;
Η σχέση με το έργο του βυθίζεται στα παιδικά μου χρόνια και δεν έχει αρχή. Κατά κάποιο τρόπο είναι μια σχέση ζωής αφού δεν θυμάμαι τον εαυτό μου χωρίς τις μουσικές του στα αυτιά μου. Στο σπίτι μας ακούγαμε πάντα καλή μουσική. Δηλαδή πραγματική, αληθινή μουσική. Η δισκοθήκη των γονιών μου περιέχει από Beethoven μέχρι κλέφτικα και από Μίκη μέχρι gospel. Η μουσική του Μίκη όμως θυμάμαι να δονεί κάθε μου κύτταρο. Όπως λοιπόν φαντάζεστε, τη στιγμή που χτύπησε το τηλέφωνo ένα απόγευμα και στην άκρη της γραμμής η γραμματέας του με προσκαλούσε την επομένη στο σπίτι του γιατί θέλησε ο ίδιος να με γνωρίσει και να μου ανακοινώσει τη συμμετοχή μου στο Ηρώδειο, έγινε μια μικρή έκρηξη μέσα μου.
Τότε δεν το ήξερα, αλλά για εμένα άλλαζαν τα πάντα… Όχι τόσο ερμηνευτικά, γιατί πραγματικά μου άφησε την ελευθερία της προσωπικής προσέγγισης στο έργο του, αλλά περισσότερο εγκεφαλικά. Είδα ένα άλλο είδος Ανθρώπου, ίσως όχι εύκολα αντιληπτό στην ολότητά του. Επιπλέον, στην πορεία, το να συνδέουν το όνομά σου με τον Μίκη Θεοδωράκη και το έργο του είναι τιμή μεγάλη. Ιδίως όταν αυτό το ονειρικό ταξίδι στο πλάι του καταλήγει σε ένα δίσκο συμφωνικό, παραγωγής ΕΡΤ, όπου σε τιμούν με τη συμμετοχή τους ο Zουλφί Λιβανελί και η Μαρία Φαραντούρη και που μέσα σε αυτόν σου έχει κάνει το δώρο να ερμηνεύεις σε πρώτη εκτέλεση τα δύο τελευταία του τραγούδια…
Νομίζω ο Μίκης Θεοδωράκης είναι δώρο της οικονομίας του σύμπαντος προς τη φλούδα γης που λέγεται Ελλάδα!
Τι συμβολίζει για εσάς ο Μίκης Θεοδωράκης και το έργο του; Τι θυμόσαστε πολύ έντονα από τις συναντήσεις και τη συνεργασία σας;
Η συνάντηση και η συνεργασία μαζί του είναι κάτι σαν να μπαίνεις σε άλλη διάσταση. Νομίζω ο Μίκης Θεοδωράκης είναι δώρο της οικονομίας του σύμπαντος προς τη φλούδα γης που λέγεται Ελλάδα. Το σύνολο του έργου του, από τα πιο λαϊκά τραγούδια του ως τα συμφωνικά, τις όπερες και το εμβληματικό Canto General, διαπνέεται από όλες εκείνες τις ιδέες που κάποτε νομίζουμε ουτοπία. Την Ελευθερία, την Ειρήνη, την Ισότητα, τη Δικαιοσύνη, την Ανθρωπιά, την Αλληλεγγύη. Απέδειξε με τη ζωή και τους αγώνες του ότι, όταν θέλουμε, ο κόσμος αλλάζει κι ας έχει πισωγυρίσματα, “κι ας θέλει δουλειά πολλή για να γυρίσει ο ήλιος”. Ήρθε να μας υπενθυμίσει ότι, αν δεν είμαστε ελεύθεροι είναι σαν να μην υπάρχουμε.
Ανάλογη ελευθερία μου άφηνε και στην ερμηνεία του έργου του. Άλλωστε όταν άνοιγε αυτά τα χέρια για να με διευθύνει, δεν χρειάζονταν λόγια, το δωμάτιο του σπιτιού του μετατρεπόταν σε σκηνή. Οι πολύωρες συναντήσεις μας έχουν καταγραφεί στα κύτταρά μου. Από την πρώτη πρώτη στιγμή που τον αντίκρισα. Τότε, μου έδειξε πίσω του τον Παρθενώνα και χαμογέλασε, λέγοντάς μου πόσο όμορφος είναι, για να μετριάσει την αμηχανία μου που έφτανε σε σημεία δέους … Δεν είναι και λίγο να συναντάς και μάλιστα καλλιτεχνικά, τον Έλληνα συνθέτη στον οποίο υποκλίνεται όλος ο κόσμος.
O Θεοδωράκης απέδειξε με τη ζωή και τους αγώνες του ότι, όταν θέλουμε, ο κόσμος αλλάζει κι ας έχει πισωγυρίσματα, “κι ας θέλει δουλειά πολλή για να γυρίσει ο ήλιος”. Ήρθε να μας υπενθυμίσει ότι, αν δεν είμαστε ελεύθεροι είναι σαν να μην υπάρχουμε.
Eπόμενοι στόχοι και μουσικά σχέδια;
Το καλοκαίρι αυτό παρουσιάζω συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό με ποικίλο και πολύγλωσσο ρεπερτόριο καθώς και συναυλίες αφιερωμένες στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη φυσικά. Συμπράττω μάλιστα σε κάποιες με τη Λαϊκή Ορχήστρα “Μίκης Θεοδωράκης” καθώς και με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ σε συναυλίες αφιερωμένες στα εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε και το νέο μου single με τίτλο “Αγρίμια”, βασισμένο στο παραδοσιακό ριζίτικο τραγούδι από την Κρήτη, τόπο καταγωγής του μέντορά μου Μίκη Θεοδωράκη, στον οποίο και το αφιερώνω.
Κάτι σαν αποχαιρετισμός, θα έλεγα, στον κορυφαίο συνθέτη της σύγχρονης Ελλάδας που με τίμησε με την επιλογή του και παράλληλα, αποχαιρετισμός στον δικό μου Μίκη. Η περιοδεία μου θα κλείσει με δύο συναυλίες στη μνήμη του τις μέρες της επετείου θανάτου του. Στις αρχές Σεπτεμβρίου στην Αρχαία Νεμέα και στο Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας (4 Σεπτεμβρίου), όπου προσκλήθηκα να δώσω μια μεγάλη συναυλία αφιερωμένη στο οικουμενικό έργο του και την Παγκόσμια Ειρήνη, με τη συμμετοχή και της Χορωδίας του Δημοτικού Ωδείου υπό τη μαέστρο Λίνα Γερονίκου.
Στόχος και ευχή μου είναι να γεμίσουν ξανά οι ψυχές μας μουσικές και πολιτισμό… Ο Μίκης Θεοδωράκης κάποτε μου είχε πει: ο μόνος τρόπος να νικήσει ο άνθρωπος τον θάνατο είναι να κάνει Τέχνη…
Info:
Παίζουν οι μουσικοί: Τάσος Αναστασιάδης (βιολί), Ιωάννα Καζαντζίδη (βιολοντσέλο), Μάνος Κατσάνος (κόντρα μπάσο), Τάσος Νάνος (κόρνο), Πάνος Παπαδημητρίου (κλαρινέτο), Στάθης Σκανδαλίδης (κιθάρα), Άντζελα Σπανού (πιάνο).
Συμμετέχει η Χορωδία του Δημοτικού Ωδείου του Δ.Ο.Π.Α.Ρ. υπό την διεύθυνση της Άντζελας Σπανού. Η παράσταση αποτελεί μία πρωτότυπη παραγωγή του Δημοτικού Οργανισμού Πολιτισμού και Αθλητισμού Ρόδου (Δ.Ο.Π.Α.Ρ.).