Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον συνέκρινε τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν με τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ο οποίος πέθανε στο κελί του προτού να ολοκληρωθεί η δίκη του ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου όπου είχε παραπεμφθεί με τις κατηγορίες της γενοκτονίας και των εγκλημάτων πολέμου.
«Υπάρχει έντονη ομοιότητα μεταξύ της συμπεριφοράς του Πούτιν και των τελευταίων ετών του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς», υποστήριξε ο Τζόνσον σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ιταλική εφημερίδα La Repubblica, την ισπανική El Pais και τη γερμανική Die Welt. «Οι δύο ηγέτες ήταν στην εξουσία για μεγάλο χρονικό διάστημα, και οι δύο γίνονταν ολοένα και πιο δεσποτικοί, επιδιώκοντας να εδραιώσουν τη θέση τους στη χώρα τους και είχαν βρει έναν μεγάλο εθνικιστικό σκοπό», ανέλυσε.
Ο Τζόνσον κατηγόρησε την Τετάρτη τη Ρωσία για «εγκλήματα πολέμου» στην Ουκρανία, λόγω των όπλων που χρησιμοποιούνται εναντίον αμάχων. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ξεκίνησε έρευνα για το θέμα αυτό.
Υποστηρίζοντας ότι οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί είναι «ένας λαός», ο Πούτιν διέταξε στα τέλη Φεβρουαρίου την εισβολή στην Ουκρανία, την οποία παρουσίασε ως μια περιορισμένης έκτασης επιχείρηση με στόχο την προστασία των ρωσόφωνων Ουκρανών που κινδυνεύουν με γενοκτονία. Υπενθυμίζοντας ότι ο Μιλόσεβιτς είχε επικαλεστεί την ανάγκη να «σώσει» τον λαό του για να δικαιολογήσει την καταστολή των Αλβανών του Κοσόβου, ο Τζόνσον εκτίμησε ότι «υπάρχει κάποια πολύ ισχυρή ομοιότητα μεταξύ αυτού του καταστροφικού λάθους και αυτού που είπε ο Ρώσος πρόεδρος για το Κίεβο και τις ρίζες της ρωσικής θρησκείας και του πολιτισμού».
Μετά την επίθεση στον μεγαλύτερο πυρηνικό σταθμό της Ουκρανίας και της Ευρώπης, στη Ζαπορόζια, ο Τζόνσον είπε επίσης σήμερα ότι «έχει την εντύπωση ότι ο Πούτιν αποφάσισε (…) να εντείνει τις προσπάθειες» στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του. «Δεν βρίσκει διέξοδο από το αδιέξοδο όπου βρίσκεται, παρά μόνο να συνεχίσει τις καταστροφές, την εξόντωση του αθώου πληθυσμού στις αθώες ευρωπαϊκές πόλεις», πρόσθεσε, τονίζοντας ότι η Δύση θα έπρεπε να επιβάλει ακόμη περισσότερες κυρώσεις στα ρωσικά συμφέροντα.
Στις 24 Μαρτίου του 1999 ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί της Σερβίας από τις νατοϊκές δυνάμεις. Προηγουμένως, όλες οι προσπάθειες για μία ειρηνική επίλυση της διένεξης στο Κοσσυφοπέδιο είχαν καταλήξει σε αδιέξοδο. Στόχος της συντονισμένης επίθεσης της νατοϊκής συμμαχίας ήταν ο τερματισμός των σερβικών στρατιωτικών επιχειρήσεων σε βάρος των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου.
Η Δύση αιτιολόγησε τότε τους βομβαρδισμούς της Σερβίας με το αδιέξοδο των διπλωματικών προσπαθειών. Ισχυριζόταν ότι στόχος ήταν να πειστεί ο τότε πρόεδρος της Σερβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς να σταματήσει τις επιθέσεις και τους εκτοπισμούς στο Κοσσυφοπέδιο, στο οποίο το 1998 είχε ξεκινήσει η ένοπλη εξέγερση του αποκαλούμενου Αλβανικού Απελευθερωτικού Στρατού (UCK).
Με στοχευμένους βομβαρδισμούς στρατιωτικών στόχων, σταθμών ραντάρ, αλλά και τηλεοπτικών σταθμών, διυλιστηρίων, μονάδων παραγωγής ενέργειας και υποδομής η νατοϊκή συμμαχία αποσκοπούσε σε μια υποχώρηση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Όμως οι επιχειρήσεις «ακριβείας» των μαχητικών είχαν συχνά ολέθριες επιπτώσεις, μιας και προκλήθηκαν πολλά θύματα μεταξύ άοπλων Σέρβων, αλλά και Κοσοβάρων.
Ο πόλεμος τελείωσε με την συνθηκολόγηση της Σερβίας μετά από 78 ημέρες. Την διοίκηση του Κοσσυφοπεδίου ανέλαβε ο ΟΗΕ. Η σερβική επαρχία ανακήρυξε την ανεξαρτησία της το 2008 και την αναγνώρισαν περισσότερα από 100 κράτη. Όχι όμως και η Ρωσία, η Κίνα και πέντε χώρες-μέλη της ΕΕ, ανάμεσα στις οποίες η Ελλάδα και η Ισπανία. Ο Μιλόσεβιτς ανετράπη το 2000, εκδόθηκε και δικάστηκε για εγκλήματα πολέμου στο Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για τα Εγκλήματα Πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία και πέθανε το 2006 πριν ολοκληρωθεί η δίκη και δίχως ποτέ να μπορέσει να μιλήσει για το τι ακριβώς συνέβη στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας
