Να ιδωθεί το διαφαινόμενο αδιέξοδο ως ευκαιρία προτείνει με άρθρο – παρέμβαση στο γερμανικό Spiegel ο αρθρογράφος Στέφαν Κάιζερ. Ο Κάιζερ εξηγεί πως αυτή η νέα αρχή δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις για την Ελλάδα και κούρεμα του χρέους της. Κάνει λόγο για έναν “πραγματικό συμβιβασμό” που θα είναι δύσκολο για τους Γερμανούς να τον αποδεχτούν. Αυτό που δεν εξηγεί προφανώς ο αναλυτής του γερμανικού περιοδικού, είναι ποιός θα βγει κερδισμένος από αυτή τη “νέα αρχή”.
Τα βασικά σημεία του άρθρου του Στέφαν Κάιζερ στο Spiegel
Η ελληνική κυβέρνηση είναι «απένταρη», το πρόγραμμα διάσωσης έληξε. Αλλά δεν έχει σημασία πόσο απελπιστική φαίνεται ότι η κατάσταση. Τώρα υπάρχει ακόμα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.
Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει. Η ελληνική κυβέρνηση δεν κατέβαλε τη δόση στο ΔΝΤ και η Ελλάδα μένει πλέον μακριά από μελλοντικές χρηματοδοτήσεις.
Συνέβη αυτό που φοβόντουσαν οι Ευρωπαίοι εδώ και μήνες. Αυτή είναι η κακή είδηση ωστόσο σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό υπάρχουν και καλές ειδήσεις. Δεν έχουν χαθεί τα πάντα. Ισως να βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν αλλά αποτελεί μια καλή ευκαιρία να γίνει μια καινούρια αρχή καλύτερη από ότι στο παρελθόν για την Ελλάδα.
Οι αναξιοπρεπείς αντιπαραθέσεις γύρω από το δεύτερο πακέτο διάσωσης έχουν δηλητηριάσει την ατμόσφαιρα στην Ευρώπη. Οι διαπραγματευτές έχουν «κολλήσει» στη διαμάχη των συντελεστών ΦΠΑ και στις συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις με αποτέλεσμα να λήξει το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας.
Από την Ελλάδα εξαρτώνται όλα πλέον καθώς η μεγάλη καταστροφή ακόμη δεν έχει συμβεί. Αυτή τη κατάσταση δεν θα διαρκέσει για πάντα. Στα μέσα Ιουλίου η Αθήνα πρέπει να καταβάλει νέες δόσεις. Δεν αποτελεί λύση η απομάκρυνση της Ελλάδας από τη νομισματική ένωση.
Οι Ελληνες αναζητούν μια προοπτική και δικαίως, αναφέρει. Η Ελλάδα και οι δανειστές έχουν ελάχιστο χρόνο να συμφωνήσουν αλλά θα πρέπει να αποτινάξουν το έρμα των παλαιών διαπραγματεύσεων.
Η νέα συμφωνία θα πρέπει να είναι ένας πραγματικός συμβιβασμός μεταξύ των δύο πλευρών. Οι χώρες της Ευρωζώνης επιμένουν σωστά σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις στη διοίκηση αλλά και στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και θα πρέπει επιτέλους η Ελλάδα να θέσει υπό έλεγχο τον προϋπολογισμό ώστε τα έσοδα να μην υπερβαίνουν τις δαπάνες μόνιμα.
Οι ‘Ελληνες από την άλλη μεριά είναι σημαντικό να υιοθετήσουν μια προοπτική ώστε να ζήσουν χωρίς να επιβληθεί περαιτέρω λιτότητα στη χώρα τους. Και αυτό είναι κατανοητό. Αν επιτευχθεί κάτι τέτοιο οι πιστωτές θα αλλάξουν στάση και θα μειωθεί το ελληνικό χρέος.
Ωστόσο υπάρχουν πληρωμές από την Αθήνα προς το ΔΝΤ, την ΕΚΤ τη στιγμή που ο προϋπολογισμός της Ελλάδας βρίσκεται στο «κόκκινο». Κατά πάσα πιθανότητα τις συγκεκριμένες υποχρεώσεις θα μπορούσαν να αναλάβουν τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης.
Ομως κάτι τέτοιο θα απαιτούσε η Γερμανία να συμφωνήσει πως δεν θα εισπράξει από την Αθήνα μέρος των δανείων που έχει χορηγήσει στην Ελλάδα. Αυτή την αλήθεια πολλοί Γερμανοί θα είναι δύσκολο να την αντέξουν, καταλήγει.
