Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις το σημερινό αποτέλεσμα; Ένα κόμμα το οποίο πριν λίγους μήνες βρισκόταν στο 4%, σήμερα βρίσκεται στο 28% ελάχιστα πίσω από το πρώτο κόμμα σε μία χώρα της οποίας οι πολίτες έχουν χάσει τα περισσότερα εργατικά τους δικαιώματα, τους μισθούς τους, τις συντάξεις τους, βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να πέφτει σε οριακά σημεία και να ξεπερνά το (ευρωπαϊκό) όριο φτώχειας με τάση ή προοπτική να φτάσει ακόμα και την απόλυτη εξαθλίωση.
Σε μία χώρα της οποίας οι πολίτες, διατηρούν μόλις και μετά βίας το ελάχιστο και βασικό επίπεδο υγείας σε νοσοκομεία που δεν έχουν ούτε γάζες, γιατροί παραμένουν απλήρωτοι για μήνες, βαριά ασθενείς με χρόνιες ή σοβαρές ασθένειες ζουν με το εφιαλτικό άγχος αν θα ζήσουν ή πεθάνουν επειδή δεν έχουν πρόσβαση στα απαραίτητα φάρμακα.
Σε μία χώρα με σχολεία που λειτουργούν χωρίς βιβλία αλλά με φωτοτυπίες. Σε μία χώρα της οποίας τα ασφαλιστικά ταμεία οδεύουν προς κλείσιμο ή ιδιωτικοποίηση. Σε μία χώρα μπολιασμένη με τον φόβο που τροφοδοτεί ακροδεξιά χαρακτηριστικά και χαϊδεύει το γλοιώδες δέρμα του φιδιού ταΐζοντας το καθημερινά όλο και με περισσότερη ρητορεία του μίσους ενάντια σε μετανάστες και μειονότητες που αποπροσανατολίζει από το πραγματικό πρόβλημα – το οποίο είναι πολιτικό ΚΑΙ ταξικό – που αναδυκνείει το φυσιολογικό σύμπτωμα χωρίς να εξετάζει καθόλου τις αιτίες που το εμφάνισαν.
Μία χώρα με ένα κοινωνικό κράτος εγκαταλελειμμένο στη μοίρα των νεοφιλελεύθερων επιλογών μίας ελληνικής και ευρωπαϊκής ελίτ αλλά και των υποστηρικτών της που διαλαλούν καθημερινά και με κάθε τόνο ότι το συμφέρον του λαού βρίσκεται στις ίδιες αυτές επιλογές που τους έφτασαν στην ανέχεια και εισήγαγαν στην ζωή των περισσοτέρων χαρακτηριστικά εξαθλιωμένων κοινωνιών.
Μία χώρα με λίγους πλούσιους που δεν φορολογούνται και πολλούς φτωχούς που φορολογούνται μέχρις τελικής πτώσεως, μέχρι ο πολίτης να οδηγηθεί στην αυτοκτονία ή την παραβατική συμπεριφορά για επιβίωση.
Συνέλαβαν την μητέρα στο Ηράκλειο που έκλεψε δύο μπουκάλια (υπερτιμημένο) γάλα για το παιδί της και άφησαν ελεύθερους τους χρυσαυγίτες που ξυλοκόπησαν έως τα όρια του θανάτου τον Αιγύπτιο εργαζόμενο στο Πέραμα. Τι δεν καταλαβαίνετε;
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει πολύ καλά ότι το σημερινό αποτέλεσμα αποτελεί μία τεράστια νίκη για την αριστερά. Γνωρίζει επίσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ νομοτελειακά θα φτάσει εκεί που οι καταστάσεις θα τον φέρουν αφού οι επιλογές είναι συγκεκριμένες και η κοινωνικά πολιτική πόλωση, παρά το μεγάλο ποσοστό αποχής στην κάλπη, παραμένει σε ιστορικά υψηλά επίπεδα. H χώρα βρίσκεται στο όριο της και οι πολίτες της εκτός αυτών.
Είναι μία νίκη για τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή ο λαός, παραμένει υποψιασμένος, παρότι τρομοκρατημένος και δεν θα αργήσει να βγει στα…κάγκελα με τις πρώτες αφορμές που θα συναντήσει και οι οποίες δεν θα αργήσουν να εμφανιστούν ενώ θα δουν σαν εκφραστή των ανησυχιών τους τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο λόγος που γίνεται από ορισμένους ότι το σύνταγμα ορίζει τους τρόπους με τους οποίους επιτρέπεται να αντιδρά ο λαός σε περίπτωση δυσαρέσκειας είναι το ελάχιστο φαιδρός. Σεμία κοινωνία που φλέγεται και με έναν λαό που βρίσκεται εκτός ορίων κάθε δράση και αντίδρασή της, εάν κι εφόσον εξετάζεται με επιστημονικά χαρακτηριστικά κοινωνιολογικής βάσης, αποτιμάται και μετριέται, αποκαλύπτει τα όρια, τις επιθυμίες και την θέση του ίδιου του λαού. Επιτρέπεται η απεργία (;) και οι διαδηλώσεις (;), απαγορεύεται η παρεκτροπή της συμπεριφοράς εκτός των νομοθετικών πλαισίων. Συμφωνούμε. Απαγορεύονται. Δεν καταδεικνύουν όμως τα επίπεδα αυτά της οργής και της αγανάκτησης ενός συνόλου – τα οποία αποτελούν συναισθηματικά προϊόντα μιας συγκεκριμένης πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης και τα οποία θα αποτελέσουν με τη σειρά τους και τους καταλύτες για νέες καταστάσεις και εξελίξεις- την ίδια την θέληση του λαού; Αν όχι την θέληση τουλάχιστον κάνει σαφές την άρνησή του σε μία συγκεκριμένη πολιτική. Άρνηση την οποία διατύπωσε ο ΣΥΡΙΖΑ και την οποία θα «εξαργυρώσει» πολιτικά στο άμεσο μέλλον. Όσοι κλείνουν τα μάτια στο γεγονός αυτό ας προσέχουν γιατί μπορεί να συναντήσουν κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που πίστευαν. Κάτι που δεν θα είναι εύκολα χειραγωγήσιμο (από τους ίδιους). Κάτι που δεν θα τρομοκρατηθεί εύκολα και θα τρομοκρατήσει τους ίδιους, πολύ περισσότερο απ’ ό,τι μέχρι σήμερα. Ορισμένοι πιστεύουν ότι θα ξεθυμάνει αφού η Ευρώπη θα βρει τις λύσεις. Άλλοι όμως βλέπουν το αντίθετο. Ότι θα αποτελέσει την αρχή της ζύμωσης σε μία Ευρώπη που αγωνίζεται και θα αγωνιστεί για μία διαφορετική στάση πολιτική, κοινωνική και σαφώς οικονομική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα με σαφής στόχους και πολιτικές θέσεις. Πέραν της συμφωνίας με τη Ν.Δ. ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην Ευρώπη, άλλη ομοιότητα στο πρόγραμμα τους δεν υπάρχει. Η επιθυμία των ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΔΗΜΑΡ για μία κυβέρνηση με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ εκτός από γελοία είναι και πολιτικά ανυπόστατη. Πώς είναι δυνατόν να συγκυβερνήσει ένα κόμμα το οποίο πρεσβεύει το ιδιωτικό συμφέρον πάνω από το δημόσιο και το οποίο φρόντισε ιστορικά να αποδυναμώσει και να αποδιοργανώσει το δημόσιο για να επικρατήσει και να επωφεληθεί το ιδιωτικό με έναν πολιτικό χώρο ο οποίος έχει την ακριβώς αντίθετη θέση; Δηλαδή ενός κράτους με δημόσιο πρόσωπο στους τομείς εκείνους που θεωρούνται απαραίτητοι ώστε να μην διαρραγεί η σύμβαση εκείνη μεταξύ πολιτών και κράτους και που εξασφαλίζει και την ουσία της ύπαρξης του ίδιου του κράτους όχι με τον ρόλο του μεσάζοντα που παρέχει διευκολύνσεις στον ιδιωτικό τομέα εις βάρος του δημοσίου και των πολιτών. Πώς είναι δυνατόν η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, το ΔΗΜΑΡ, να ζητάει από το ΣΥΡΙΖΑ να εξαπατήσει το 28% του λαού που το προτίμησε προσπαθώντας παράλληλα να νουθετήσουν τους ψηφοφόρους του εμφανίζοντας την επιλογή αυτή ως εθνική ανάγκη αποφεύγοντας να αναφερθούν σε κοινωνικές τάξεις, οικονομικές ομάδες και συμφέροντα, σε κεκτημένα και δομές που χάνονται και αντικαθίστανται από νέες πιο βάρβαρες που μόνο ολοκληρωτικά καθεστώτα σκιαγραφούν. Εμφανίζουν το πολιτικό σκηνικό της χώρας ως μία εθνική ελλάδος που ενωμένη θα σαρώσει και θα σηκώσει το…τιμημένο. O tempora o mores [sic!].
To χθεσινό αποτέλεσμα είναι το καλύτερο δυνατό για τον ΣΥΡΙΖΑ. Επιτρέπει στην ΝΔ να δείξει το πραγματικό της πρόσωπο σε εκείνους που, υπό την επιρροή του τρόμου, την προτίμησαν, ώστε να έρθει μετά από λίγους μήνες παντοδύναμο και πανίσχυρο και όχι με οριακή αυτοδυναμία ή με μία κυβέρνηση με δεκανίκια και να διεκδικήσει αυτό το οποίο μέχρι σήμερα παρουσίαζε στον ελληνικό λαό ως πρόγραμμά του αλλά και να αποδείξει την ικανότητα του και ειλικρίνεια των προθέσεων του. Το γνωρίζουν καλά το παραπάνω και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και το ΔΗΜΑΡ τα οποία διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για μία κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα ώστε να παγιδευτεί σε μία πολιτική που θα τον αποδυναμώσει και θα τον εξομοιώσει με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες σε αυτή. Γνωρίζουν ότι η επόμενη κυβέρνηση θα είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ αυτοδύναμο και δυνατό απέναντι σε μία Ευρώπη αποπροσανατολισμένη και σε ακόμα βαθύτερη κρίση και με μία Ελλάδα στο κόκκινο στα μεγάλα αστικά κέντρα και στις φτωχές επαρχιακές περιοχές της. Το μόνο που απαιτείται είναι λίγους μήνες…αντοχής και αγώνων σε όλα τα επίπεδα και μετερίζια της αριστέρας και όχι απαραίτητα μόνο για ή με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι μάσκες πέφτουν και οι καιροί υπόσχονται πολλά. Τα υπόλοιπα είναι στο χέρι του λαού και μόνο.
