Του Νεκτάριου Κοκολαντωνάκη *
Τα εκβιαστικά διλήμματα της κάλπης, ο αποπροσανατολισμός και εν τέλει ο πειθαναγκασμός με δοσμένους και τους συσχετισμούς που είναι συντριπτικά υπέρ των δυνάμεων του κεφαλαίου στις μέρες μας, θα οδηγήσουν για άλλη μια φορά την πλειοψηφία των εργαζόμενων και της νεολαίας να ψηφίσουν Ν.Δ.- ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Να νομιμοποιήσουν έτσι μια νέα κυβέρνηση που θα εντείνει παραπέρα την επίθεση κεφαλαίου- ιμπεριαλιστών σε βάρος της ζωής και του δίκιου τους.
Βέβαια το στημένο σκηνικό που τάχα αποτελεί τη ντε φάκτο έκφραση του κυρίαρχου λαού, δίνει επιλογές ψήφου και σ’ αυτούς που αρνούνται τους κυρίαρχους είτε από τα αριστερά είτε από τα δεξιά. Έτσι τα κυβερνητικά προγράμματα δίνουν και παίρνουν, και πλην Λακεδαιμονίων, οι συμμετέχοντες συμβάλλουν στην καλλιέργεια αυταπατών και κυρίως στη νομιμοποίηση μέσα από την κάλπη του νέου γύρου ακόμη πιο ωμής επίθεσης στο σύνολο των εργατολαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Δεν είμαι αυθαίρετα κάθετος και κατηγορηματικός στο λόγο μου. Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Στουρνάρας, θεσμικός υπερκομματικός εκπρόσωπος του κεφαλαίου, απαντώντας πριν λίγες μέρες στον πρώην υπουργό Αλέκο Παπαδόπουλο τον καθησύχασε λέγοντας πως και αυτά τα μικρά ταξίματα είναι αφενός κατανοητά ένεκα προεκλογικών αναγκών αφετέρου δεν πρόκειται να γίνουν πράξη λόγω δημοσιονομικού πλαισίου που αδιαμφησβήτητα βεβαιώνει ό ίδιος ότι αυτό θα τηρηθεί από την όποια κυβέρνηση. Φρόντισε άλλωστε ο Στουρνάρας αρκετά έγκαιρα ενόψει εκλογών να συναντήσει τον επιρρεπή σε ταξίματα Τσίπρα και να βρει και μ’ αυτόν το πλαίσιο της υπεύθυνης διακυβέρνησης. Είδε άλλωστε και τον Γερμανό καγκελάριο ο Τσίπρας και αυτό και αν ήταν βεβαίωση υπευθυνότητας.
Έτσι και η GoldmanSacsκαι οι διεθνής οίκοι αξιολόγησης δεν ανησυχούν από τις όποιες πολιτικές εξελίξεις. Αντίστοιχα και οι ντόπιοι και ξένοι επενδυτές της χώρας κάνουν πάρτι με τη λεηλασία του πλούτου της και του μόχθου των εργαζόμενων μιας και η στυγνή εκμετάλλευση έχει πλέον θεσμοθετηθεί και φυσικά οι λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις» θα συνεχιστούν.
Ούτε ο Μπλίνκεν υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, που συνάντησε προ διμήνου Μητσοτάκη και Τσίπρα έχει αμφιβολίες με βάση τα πεπραγμένα τους άλλωστε ότι θα αρνηθεί η όποια επόμενη κυβέρνηση την υπηρέτηση ακόμη πιο ενεργά του πολέμου των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ με τη Ρωσία.
Και το διεθνές πλαίσιο της βαθιάς και αθεράπευτης κρίσης του συστήματος, της κλιμάκωσης του άδικου πολέμου στην Ουκρανία και της ανελέητης επίθεσης του κεφαλαίου στην εργατική τάξη και τους εργαζόμενους, συνηγορεί σε αυτό που όσο πλησιάζει η επόμενη μέρα της κάλπης ούτε το σύστημα δε θέλει να κρύψει. Πως η επόμενη μέρα θα χαρακτηρίζεται από παραπέρα λεηλασία μισθών και συντάξεων και πως οι βάσεις του θανάτου θα γιγαντώνονται μαζί με την επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας σε έναν πόλεμο που κανείς δεν ξέρει που μπορεί να φτάσει και τι δεινά μπορεί να φέρει στους λαούς.
Κάνοντας ήδη έναν πρώτο απολογισμό της δικής μας παρέμβασης στην εκλογική μάχη θα πούμε πως είπαμε θαρρετά και χωρίς καμιά διάθεση κινδυνολογίας αυτές τις αλήθειες προβάλλοντας ταυτόχρονα την ελπίδα που σαφώς υπάρχει μέσα στην κυρίαρχη αρνητικότητα των εξελίξεων. Δώσαμε και πήραμε κουράγιο απ’ αυτούς που κουβεντιάσαμε για τους εργατικούς αγώνες στη Γαλλία και σ’ όλο τον κόσμο και τις σπίθες που άναψαν και στη χώρα μας με αφορμή το έγκλημα του συστήματος στα Τέμπη.
Ο απολογισμός μας είναι θετικός γιατί αξιοποιήσαμε την εκλογική μάχη για να ενισχύσουμε τη γραμμή ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ χωρίς να σπέρνουμε εκλογικές αυταπάτες. Καταφέραμε και θα συνεχίσουμε σ’ αυτό να πείθουμε μέχρι τη μέρα της κάλπης ένα σημαντικό για τα μέτρα μας και τα δεδομένα της μάχης δυναμικό να μας ψηφίσει ξεκαθαρίζοντας του ποια είναι η αξία που έχει η ψήφος και που αρχίζουν οι αυταπάτες που βλάπτουν το κύριο και ουσιαστικό για μας: Τον αναγκαίο και μοναδικό για την υπεράσπιση της ίδιας της ζωής μας και του μέλλοντος των παιδιών μας δρόμο, της μαζικής πάλης.
Άλλοι πολύ πιο τρανοί από μας στην αριστερά δεν επιδίωξαν καν να αποκαλύψουν την υποκρισία των δημοκρατικών τάχα θεσμών του συστήματος. Δεν είναι η μεγάλη τους αγωνία για τα ποσοστά. Είναι κυρίως πως δε θέλουν να πάρουν την ευθύνη να ηγηθούν της μαζικής λαϊκής αντίστασης που μπορεί να θρέψει σήμερα η υπαρκτή λαϊκή οργή.
Για τους κομμουνιστές όμως δε μπορεί να υπάρχει δίλημμα. Οι μάζες γράφουν την ιστορία και ποτέ δεν την έγραψαν μέσα από τις κάλπες αλλά πάντα στους δρόμους της ταξικής σύγκρουσης και του αγώνα.Οι κάλπες καταγράφουν αλλά οι συνειδήσεις και οι ταξικοί συσχετισμοί διαμορφώνονται στους δρόμους και σ’ ότι αφορά την κομμουνιστική κατεύθυνση μέσα από την ενίσχυση της γραμμής της αδιάλλακτης πάλης με το σύστημα της εκμετάλλευσης και του πολέμου. Όσο αυτή η γραμμή ενισχύεται και με την ψήφο, τόσο αυτή η ψήφος είναι χρήσιμη. Τότε και μόνο τότε. Τόσο και μόνο τόσο!
* υποψήφιος του ΚΚΕ(μ-λ) στο νομό Χανίων
