Ας ανακεφαλαιώσουμε, στο θέμα των Μαρινόπουλων και στο ζήτημα που έχει δημιουργηθεί με το ομώνυμο μεγαλομπακάλικο. Δικαίως, νομίζω, ερχόμαστε και επανερχόμαστε, γιατί οι ζωές χιλιάδων ανθρώπων και των οικογενειών τους, κινδυνεύουν να μπουν στην κατάψυξη!
Ας μην το συζητήσουμε καλύτερα, ούτε χρειάζεται να μας εξηγήσουν οι ελεγκτικές αρχές, γιατί τόσα χρόνια ανέχονταν την ανενόχλητη λειτουργία μιας πολύ μεγάλης εταιρείας, για την οποία υπήρχαν στοιχεία φοροκλοπής και συμμετοχής σε πολυδαίδαλο σχήμα έκδοσης εικονικών τιμολογίων, γνωστά στις αρχές, από το 2012! Μια εταιρεία που δεν δημοσίευε ισολογισμούς ούτε καταστάσεις αποτελεσμάτων πολλών οικονομικών χρήσεων και κατά συρροή, προφανώς επειδή δεν μπορούσαν οι διευθυντάδες της επιχείρησης, να εξασφαλίσουν την υπογραφή κανενός ορκωτού ελεγκτή, πράγμα που σημαίνει ότι εκεί μέσα γίνονταν σημεία και τέρατα, όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να ιδρώνει το αφτί κανενός –ούτε του σημερινού υπουργού, που ούτε ετούτος θέλησε να πιάσει την καυτή πατάτα εγκαίρως.
Ήταν, βλέπετε, αυτό που λένε, «too big to fail» οι εν λόγω “κύριοι” κι εξέχοντα μέλη αυτής της φατρίας που κάποτε αποκλήθηκε “λούμπεν μεγαλοαστική τάξη”, που πλούτισε χυδαία, σε περασμένες εποχές των παχιών αγελάδων. Πλούτισαν όλοι αυτοί, ροκανίζοντας τις κρατικές επιδοτήσεις, χωρίς να πληρώνουν ποτέ τους, ούτε κατά διάνοια, τους αναλογούντες φόρους. Πολύ μεγάλοι για να πέσουν. Έπεσαν όμως, γιατί σε ένα τέτοιο οικονομικό περιβάλλον που έχουμε περιπέσει για να ζούμε, όταν φτάνει η στιγμή που ξύνεις τον πάτο, δεν μπορείς πια να να κρύβεσαι και να ξεγλιστράς μέσα από τα τερτίπια της δημιουργικής λογιστικής. Τα παραδείγματα, αρκετά.
Οι εικαζόμενες τριγωνικές συναλλαγές, οι οποίες, γενικότερα μιλώντας, ουδέποτε πατάχθηκαν, παρά τις πρόσφατες βαρύγδουπες εξαγγελίες, θα έπρεπε να είναι σήμερα στο μικροσκόπιο των ελεγκτικών αρχών –αλλά δεν είναι. Το ίδιο και οι δόλιες πρακτικές πώλησης και υπενοικίασης των ακινήτων της εταιρείας, όπως καταγγέλλουν δημοσιεύματα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και άγνωστο τι άλλες πρακτικές καταδολίευσης του δημοσίου συμφέροντος.
Αυτά που έγιναν όλα αυτά τα χρόνια, όμως, δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ αυτό που θα συμβεί, στους δίσεκτους καιρούς που ζούμε, αν σταματήσει να λειτουργεί η επιχείρηση. Τότε, θα βρεθούν πολλοί από τους πιστωτές της υπό κατάρρευση και χιλιάδες εργαζομένων υπό απόλυση.
Αντίθετα, απαλλαγμένη από τα βάρη των δόλιων πρακτικών που είχαν στηθεί γύρω από τη δραστηριότητα της εταιρείας κι από τις κλεψιές των διοικήσεων της, θα μπορούσε ίσως να λειτουργήσει υπό δημόσιο έλεγχο, ώστε και οι προμηθευτές να επιβιώσουν και οι εργαζόμενοι να μη χάσουν τις δουλειές τους, αλλά και οι καταναλωτές να ωφεληθούν από την αισχροκέρδεια, που όλο γι’ αυτήν ακούμε, όλο γι’ αυτήν μιλάμε, αλλά που ποτέ δεν γίνεται τίποτα για να παταχθεί.
Θα πει κανείς, ότι για να λειτουργήσει ένας τέτοιος κολοσσός, χρειάζονται σημαντικά κεφάλαια κίνησης. Ας εξαντληθεί κάποτε, λοιπόν, σε κάποιους, η αυστηρότητα του νόμου, κι ας γίνουν για μια φορά, έτσι για τα μάτια του κόσμου, απαιτητά τα κλεμμένα δεκαετιών, όπως εύλογα υποψιαζόμαστε ότι έχει συμβεί και σε τούτη την περίπτωση. Αγώνας δύσκολος και μακρύς, θα πει κανείς, αλλά με εγγύηση τέτοιες απαιτήσεις εκ μέρους του δημοσίου, θα μπορούσε ίσως να εξασφαλιστεί κάποιος εξωτερικός δανεισμός.
Φρούδες ελπίδες θα μου πεις και θα συμφωνήσω, γιατί όπως ξαναλέγαμε, δεν θέλουν αυτό, ετούτοι εδώ οι μπαγλαμάδες που μας κυβερνάνε! Θέλουν κάτι άλλο, άγνωστο, το οποίο είναι ανίκανοι και να το οραματιστούν, και να το επικοινωνήσουν, και να το εφαρμόσουν.
Το φωτομοντάζ είναι από την OKTANA