«Έβαλε λοιπόν τώρα και λίγα χρόνια στην εθνική γιορτή, στις 25 του Μάρτη, ο κυρ Ιδομενέας το αψηλό καπέλο του και πήγε στην εκκλησία. Κι ως είπε το Βαγγέλιο της μέρας ο διάκος και κατέβαινε από τον άμβωνα, ανέβηκε αυτός, άπλωσε τα χέρια στο πλήθος, φώναξε:
– Αδέρφια, ακούστε, Θεού φώτιση, βρήκα πώς να λευτερωθεί η πατρίδα! Να σηκωθούμε όλοι οι Κρητικοί, άντρες, γυναίκες και παιδιά, και να πάμε να ρίξουμε από μιαν πέτρα στη Σούδα. Να μολώσει η άτιμη, να γίνει στεριά, να μην τη ζηλεύουν πια οι δυνατοί του κόσμου· αλλιώς λευτεριά δε θα δούμε. Εμπρός, αδέρφια, ξεσηκωθείτε, κάντε το σταυρό σας, πάρτε από μιαν πέτρα και πάμε!»
Ν. Καζαντζάκη, Ο Καπετάν Μιχάλης, Αθήνα 1964, σ. 177