«Οι γαρ καλώς διακονήσαντες βαθμόν εαυτοίς
καλόν περιποιούνται και πολλήν παρρησίαν
εν πίστει τη εν Χριστώ Ιησού»
(Α’ Τιμόθεον 3,13)
Στα πρώτα βήματα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και στα παλαίσματα στο «Στάδιο των αρετών» που οδηγούν στην ουράνιον και ατελεύτητον μακαριότητα, μετέστη ο αδελφός και συλλειτουργός ημών πρωτοπρεσβύτερος, αξιαγάπητος και πολύκλαυστος π. Αναστάσιος Σπινθουράκης. Ένας υποδειγματικός κληρικός, και παράστημα και ήθος, που τιμούσε την Ιερωσύνη. Λειτουργός επιβλητικός και άψογος με κάθε ακρίβεια και λεπτομέρεια και άγια σχολαστικότητα. Πιστός κατά γράμμα της εντολής του αποστόλου Παύλου «Πάντα ευσχημόνως και κατάταξις γινέσθω» (Α’ Κορινθ. 14, 40). Επίσης κατά την παραγγελίαν του ιδίου αποστόλου «ίνα περιπατήτε ενεχημόνως προς τους έξω» (Θεσσαλ. 4,12). Πάντοτε ο ναός και τα τελούμενα εν αυτώ με τάξη και ευπρέπεια, μα και ο π. Αναστάσιος το ίδιο εκτός του ναού «προς τους έξω» με το ράσο του και το καλυμαύχι του. Ενέπνεε τον σεβασμόν και την εμπιστοσύνη, δεν ήταν δε ολίγοι οι οποίοι προσέτρεχαν σ’ αυτόν για το Μέγα Μυστήριον της Ιεράς εξομολογήσεως, το οποίον συνέχιζε και μετά την συνταξιοδότησή του κάθε Τετάρτη εσπέρας στον Ιερόν Ναόν Ευαγγελιστρίας Χαλέπας.
Τέκνο πτωχής αλλ’ ευλαβούς οικογενείας από την Νέα Χώρα Χανίων με ιερατική κλήση από τα παιδικά του χρόνια. Έβγαινε στο ψαλτήρι, διακονούσε στο ιερό και μετά τις εκκλησιαστικές του σπουδές, εισήλθε στην ποθητή του ιερωσύνην αφού συνεδέθη με τα ιερά δεσμά του Γάμου μετά της εκλεκτής και ενάρετης συζύγου, της κ. Μαρίας το γένος Ξηρουχάκη από τον Αποκόρωνα. Μια ιδανική και υποδειγματική συζυγία, που τιμούσε πράγματι την μεγάλη ιερατική μας οικογένεια. Αξιώθηκαν να αποκτήσουν τρία καλά και ευλογημένα παιδιά: την Ευφροσύνη , σύζυγον Κωνσταντίνου Δάνδολου, τον Ιωάννη και τον Αντώνιον σύζυγον Βασιλικής.
Καλός οικογενειάρχης και καλός συνεργαζόμενος εφημέριος στις Ενορίες που υπηρέτησε: Τον Γέρο Λάκκο Κεραμειών, τον Μάλεμε, τον Άγιον Νικόλαον Σπλάντζιας και την Ευαγγελίστρια Χαλέπας, αυτό το καμάρι των Χανίων, που ανέδειξε ο μακαριστός π. Αναστάσιος. Ωστόσο , δεν ήταν λίγα τα χωριά των επαρχιών Κυδωνίας και Αποκορώνου, που μετέβαινε αφιλοκερδώς να ιερουργεί ελλείψει ιερέως. Μεγάλη επίσης η κοινωνική του προσφορά με κέντρο το Δημοτικό Γηροκομείο Χανίων όπου εχρημάτισε και μέλος του Δ.Σ. του . Τα πάντα εν τάξει, όπως προείπαμε από τον Κεντρικό Νάο της Παναγίας , το παραπλεύρως επιβλητικό Πνευματικό Κέντρο, ο λουλουδάτος περίβολος και όλα τα ξωκλήσια της ενορίας. Τύπος και ουσία. Ψυχή και δημιουργικότητα. Έργο και αρμονία.
Σωστός, με συναίσθηση ευθύνης, ιερατικής διακονίας, τάξεως και ευπρέπειας εβοήθησε πολύ και αποτελεσματικώς την Τοπική Εκκλησία ως Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Κυδωνίας και Αποκορώνου αυστηρός τηρητής των πατρικών παραδόσεων, (Γαλάτ. 1, 14), επιμένοντας στην ευπρέπειαν, την υπακοή, στην πιστή διακονία και στην συνέπεια έργων και λόγων.
Ο ηγαπημένος μας π. Αναστάσιος άφησε όνομα. Άνοιξε καρδιές και δρόμους. Ανέστησε ελπίδες. Στήριξε ψυχές. Άφησε αξιόλογο έργο, που επαξίως συνεχίζει ο διάδοχός του εφημέριος και αγαπητός αδελφός π. Βασίλειος Γκάτσης.
Ο αξιομακάριστος π. Αναστάσιος ως πιστός δούλος και διάκονος του Χριστού, εισήλθε δια της εκδημίας του στην αιωνίαν χαράν του Κυρίου του (Ματθ. 25, 21) και την απόλαυση των αγαθών «α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτό» (Α’ Κορινθ. 2,9).
Αγαπημένε μας π. Αναστάση: Πάρα πολλές φορές συναντηθήκαμε κατά τα έτη της ιερατικής μας διακονίας. Και εστήριζε ο ένας τον άλλον, που τόσο το είχαμε ανάγκη και σ’ ευχαριστώ και γι’ αυτό. Τώρα, στα ουράνια σκηνώματα δεν έχεις καμιά ανάγκη. Ζεις την φωτόλουστη ουράνια ανάπαυση και μακαριότητα. Όμως, εμείς οι περιλυπόμενοι έχομε ανάγκη του θείου και του δικού σου επιστηριγμού για τον οποίον σε παρακαλούμε. Είδες και γνώρισες και τα δικά μας δεινοπαθήματα και τα τρεχούμενα. Πρέσβευε και υπέρ ημών . Θα είσαι πάντα ο δικός μας άνθρωπος.
Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Θ. Χατζηνικολάου
Θεολόγος – τ. Λυκειάρχης