«Για τίποτα δεν πρέπει να πασχίζης.
Να μη ζητάς δρόμο, πηγή και στόχο.
Κανένα τέρμα, μοναχά πορεία.
Κι αντί πηγή να δροσιστής, το αίμα σου να πίνης.
Κι αν έχεις ελευθερωθεί κι έχεις γενεί αιθέριος,
Τότε το αίμα τούτο δώ όλο και θ΄ αυγατεύη
Και θα σε θρέφει πιότερο την ομορφιά να πίνης.»
(Γ.Μ. 13.12.72)
Μια από τις τελευταίες ανεξάρτητες μορφές ηρωϊκού πεσιμισμού της περιόδου της Μεταπολίτευσης έσβησε προχθές αθόρυβα στον Σταλό, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια, ο διανοούμενος, στοχαστής και γεωπόνος Γιάννης Μαρκάκης. Με καταγωγή από το Ηράκλειο, αλλά ουσιαστικά χανιώτης, αφού πέρασε στην πόλη μας σχεδόν όλη την ενήλικη ζωή του, γνωστός από τη χρηστή υπηρεσία του στην Αγροτική Τράπεζα, το ανήσυχο πνεύμα και τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα του.
Αγνός φυσιολάτρης, φίλος του χωριού και των χωρικών, ακούραστος ταξιδευτής, επαναστατική ψυχή, ένθερμος ποιητής, και μαχητικός αρθρογράφος, διατήρησε στον βίο του την έφεση για τη γνώση, την αγάπη της έρευνας και τον ιδεαλισμό μιας εποχής, που πάει να χαθεί πια, και εμποδίζεται να δώσει συνεχιστές των μακρινών αγώνων για ελευθερία, κοινωνισμό και ανεξαρτησία.
Ο Γ.Μ. έζησε, αγάπησε, αγωνίστηκε και άφησε το δικό του στίγμα στον τόπο μας. Η σκέψη του, η δράση του, το έργο του, γεμάτο από την αγωνία της ύπαρξης, την ομορφιά της ζωής, την περιπέτεια του βίου, δεν θα ξεχαστεί εύκολα. Θα μείνει ζωντανό σε όλους μας, την οικογένεια και τη σύντροφό του, τους φίλους και γνωστούς του, τον κύκλο του. Καλό του Ταξίδι.
Σ. Π.