Έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος κινηματογραφιστής, πρωτοπόρος και σκηνοθέτης Ντέβιντ Λιντς.
Ο Αμερικανός σκηνοθέτης, συγγραφέας και ζωγράφος, που ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για τις ταινίες «Μπλε Βελούδο», «Ο άνθρωπος ελέφαντας» και «Μαλχόλαντ Ντράιβ» απεβίωσε σήμερα σε ηλικία 78 ετών, ανακοίνωσε η οικογένειά του. Ο Λιντς ήταν επίσης συνδημιουργός της τηλεοπτικής σειράς Twin Peaks, που αποτέλεσε πολιτιστικό φαινόμενο.
Ο Αμερικανός σκηνοθέτης διατήρησε μια επιτυχημένη καριέρα ενώ παράλληλα εξερεύνησε το παράξενο, το ριζοσπαστικό και το πειραματικό.
«Με μεγάλη μας λύπη εμείς, ως οικογένεια, ανακοινώνουμε τον θάνατο του ανθρώπου και καλλιτέχνη, του Ντέιβιντ Λιντς» ανέφερε η ανακοίνωση στη σελίδα του σκηνοθέτη στο Facebook. «Υπάρχει μια μεγάλη τρύπα στον κόσμο τώρα που δεν είναι πια μαζί μας. Αλλά, όπως θα έλεγε ο ίδιος, «να κοιτάς το ντόνατ, όχι την τρύπα».
Η οικογένεια δεν διευκρίνισε την αιτία του θανάτου του αλλά ζήτησε από τα μέσα ενημέρωσης να σεβαστούν την ιδιωτικότητά της.
Πριν λίγους μήνες αποκάλυψε ότι πάσχει από εμφύσημα που προκάλεσε το κάπνισμα. Το 2018 εξήγησε τον απομονωμένο τρόπο ζωής του στον Guardian: «Μου αρέσει να κάνω ταινίες. Μου αρέσει να δουλεύω. Δεν μου αρέσει πολύ να βγαίνω έξω».
Ο Ντέιβιντ Λιντς γεννήθηκε στη Μοντάνα το 1946 και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του κινηματογράφου. Μεταξύ 1977-2006 γύρισε δέκα ταινίες μεγάλου μήκους, ξεκινώντας από την ασπρόμαυρη, σουρεαλιστική «Erasehead», την οποία χρηματοδότησε κάνοντας παράλληλα διάφορες δουλειές. Το 1990 τιμήθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών για την ταινία «Ατίθαση Καρδιά».
Aποτέλεσε τον πιο περίφημο και αναγνωρισμένο Αμερικανό σκηνοθέτη σουρρεαλιστικών ταινιών. Ήταν γνωστός για το ονειρικό και υπερρεαλιστικό στιλ του, καθώς και τα θέματα που ενώνουν την φιλμογραφία του, όπως η αποδόμηση της έννοιας της Αμερικής. To 2018 η λέξη Lynchian εντάχθηκε στο Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης, με τον ορισμό της λέξης να είναι ο εξής: «θυμίζει ή μιμείται τα έργα του David Lynch.
Ο Λιντς είναι γνωστός για την αντιπαράθεση σουρεαλιστικών ή απειλητικών στοιχείων με καθημερινά περιβάλλοντα, καθώς και για τη χρήση συναρπαστικών οπτικών εικόνων για να τονίσει μια ονειρική ποιότητα μυστηρίου ή μια απειλή, ενώ σύμφωνα με το Variety, οι ταινίες του είχαν στοιχεία ταινιών τρόμου, φιλμ νουάρ, αστυνομικής ταινίας, αλλά και ευρωπαϊκού σουρεαλισμού.
Με την υπερβατική του οπτική όσον αφορά τη σκηνοθεσία συνέδεσε τ’ όνομα του με θρυλικές ταινίες και σειρές, «σήμα κατατεθέν» στην Pop κουλτούρα όπως τα Blue Velvet, Lost Highway, Mulholland Drive και Twin Peaks. Ταινίες και σειρές που αγαπήθηκαν από τους κριτικούς, αλλά και το κοινό, για το οποίο ήταν ένα διαρκές αίνιγμα.
Στο «Eraserhead», που σκηνοθέτησε το 1977, μια ταινία τρόμου και χιούμορ, τράβηξε την προσοχή του κοινού αλλά και του Χόλιγουντ και ακολούθησε το «The Elephant Man», μια συγκινητική ταινία για ένα δύσμορφο πλάσμα στη βικτοριανή Αγγλία.
Αν και η επόμενη ταινία του, το «Ντιουν» (1984), μια επική ιστορία επιστημονικής φαντασίας, ήταν παταγώδης αποτυχία, επανήλθε δύο χρόνια αργότερα με το «Μπλε βελούδο», που επικεντρώνεται στον μυστηριώδη υπόκοσμο μιας κωμόπολης της Βόρειας Καρολίνας. Η ταινία αυτή θεωρείται από ορισμένους κριτικούς ως το αριστούργημά του και η καλύτερη της δεκαετίας.
To 1990 κυκλοφόρησε ίσως το πιο δημοφιλές έργο του Λιντς: η τηλεοπτική σειρά Twin Peaks, που έφερε επανάσταση στην τηλεόραση και μετέτρεψε σε «ντετέκτιβ» εκατομμύρια τηλεθεατές οι οποίοι γοητεύτηκαν από τις μυστηριώδεις υποθέσεις.
Το Twin Peaks έγινε ένα πολιτιστικό φαινόμενο, είχε ένα σημαντικό αντίκτυπο στον κόσμο των τηλεοπτικών σειρών (σύμφωνα με κάποιους, ανύψωσε την τηλεόραση σε τέχνη) και θεωρείται μια από τις καλύτερες και πιο σημαντικές σειρές όλων των εποχών.
Ο Λιντς αποσύρθηκε από το Twin Peaks στην μέση της δεύτερης σεζόν, και παράλληλα το ενδιαφέρον του κοινού έπεσε, οδηγώντας σε μια πρόωρη ακύρωση της σειράς το 1991, οπότε ο Λιντς επέστρεψε για να σκηνοθετήσει το εμβληματικό τελευταίο επεισόδιο.
Το 1992 ο Λιντς σκηνοθέτησε το αμφιλεγόμενο πρίκουελ στη σειρά Twin Peaks: Fire Walk With Me, το οποίο αρχικά απογοήτευσε τους οπαδούς και έλαβε κακές κριτικές, αλλά πλέον θεωρείται από πολλούς ως ένα παρεξηγημένο αριστούργημα. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, επέστρεψε με το «Twin Peaks: The Return».
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας σκηνοθέτησε την ταινία μυστηρίου «Lost Highway» (1997) και την ταινία δρόμου «The Straight Story» (1999), ενώ την επόμενη χιλιετία η συνεισφορά εντοπίζεται στο σουρεαλιστικό θρίλερ «Mulholland Drive» (2001) και στην ταινία μυστηρίου «Inland Empire» (2006).
Είχε προταθεί πολλές φορές για το Όσκαρ σκηνοθεσίας και το 2019 τιμήθηκε τελικά με το χρυσό αγαλματίδιο για το σύνολο του έργου του. Στη Γαλλία, κέρδισε το βραβείο Σεζάρ καλύτερης ξένης ταινίας για την «Οδό Μαλχόλαντ». Σε μια δημοσκόπηση του BBC το 2016, με τη συμμετοχή 177 κριτικών απ’ όλον τον κόσμο, η «Οδός Μαλχόλαντ» ανακηρύχθηκε η καλύτερη ταινία του 21ου αιώνα – μέχρι εκείνη τη χρονιά.
Ο Λιντς είχε παντρευτεί τέσσερις φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά.
