Όλα έχουν τα όριά τους και τα όρια μόλις ξεπεράστηκαν.
Όταν το μόνο που φαίνεται να μετρά σήμερα είναι πόσο μπορεις να τραβήξεις προσοχή και να γίνεις “διάσημος”, τότε κάποιοι είναι λογικό να θεωρήσουν ότι οποισδήποτε τρόπος είναι θεμιτός. Στις ΗΠΑ, υπήρξε η γυναίκα που δώρισε ένα νεφρό για να τραβήξει τα φώτα της προσοχής απάνω της. Στα Χανιά έχουμε νεαρό – νεαρούς που για να αισθανθούν σημαντικοί και σπουδαίοι αδιαφόρησαν ακόμη και για το μνημείο σημείο κατατεθέν του νομού Χανίων, τον φάρο. Σίγουρα, κατάφεραν να τους συζητά όλος ο νομός, τράβηξαν τα φώτα πάνω τους. Όμως αυτό δεν τους κάνει λιγότερο κατάπτυστους…
Τη σχετική ανάρτηση που συνοδευεται με φωτογραφικό υλικό έκανε ο Παύλος Μπουζάκης.
Σημειώνει ο φωτογράφος:
Όχι ρε παιδιά….και εμένα μου αρέσει το graffiti αλλά όχι σε ιστορικά μνημεία.
Σήμερα Σάββατο πρωί στο λιμάνι μας γκράφιτι πάνω στον φάρο, σε αυτό το Χανιώτικο μνημείο δεν είναι μορφή τέχνης αλλά έγκλημα.
Γιατί το γκράφιτι πρέπει να διέπεται από κανόνες η ασύδοτη δημιουργία δεν μπορεί να επιτραπεί.
Είναι το γκράφιτι σε ιστορικά μνημεία είναι έγκλημα και απαράδεκτο και κοινωνικά άδικο να ξοδεύουν το κράτος και οι ιδιώτες μεγάλα χρηματικά ποσά για τον καθαρισμό των χώρων που τους ανήκουν και φιλοξενούν χωρίς την θέληση τους την έμπνευση κάποιου αγνώστου.
Η εγχώρια έννομη τάξη δεν προβλέπει ξεχωριστό νόμο ο οποίος ποινικοποιεί το γκράφιτι. Η δημιουργία γκράφιτι τιμωρείται στο πλαίσιο των άρθρων 381-383 του ποινικού κώδικα σύμφωνα με τις διατάξεις για την φθορά ξένης ιδιοκτησίας. Μάλιστα,το άρθρο 383 Π.Κ προβλέπει ότι η ποινική δίωξη ασκείται αυτεπάγγέλτως χωρίς να απαιτείται έγκληση του παθόντος στις περιπτώσεις όπου η φθορά έγινε απρόκλητα, το πράγμα χρησιμεύει για κοινό όφελος ή η πράξη τελέστηκε από δύο ή περισσότερα άτομα. Το ίδιο προβλέπεται και εφόσον η φθορά αφορά αρχαιολογικό ή καλλιτεχνικό ή ιστορικό μνημείο ή αντικείμενο τοποθετημένο σε δημόσιο χώρο. Βέβαια εφόσον δοθεί σχετική άδεια από τον ιδιοκτήτη ή από την Αρμόδια Αρχή το παράνομο της πράξης αίρεται και το γκράφιτι δεν τιμωρείται.