Της Ροδάνθης Κουμή
“Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία”
Μάνος Χατζηδάκης..
Πολλές φορές αισθάνομαι ότι γεννήθηκα γριά,σε μια γερασμένη χώρα.
Νιώθω τόσο ανήμπορη να τρέξω και να φωνάξω, το δίκιο που πνίγει το λαιμό μου σαν θηλιά.
Νιώθω τα πόδια μου κομμένα,το σώμα μου να μην ανταποκρίνεται ,την καρδιά μου να μην κτυπάει δυνατά.
Δεν έχω από πού να κρατηθώ,ακόμα και το “μπαστούνι” μου δεν με κρατά.
Η πατρίδα μου γέρασε και δεν θυμάται.
Όμως εγώ θυμάμαι.
Δεν μπορώ να αντισταθώ ,να μιλήσω ,να τρέξω , να προφτάσω αλλά θυμάμαι…
Θυμάμαι τα κύματα προσφύγων τα δικά μας!
Θυμάμαι την καταστροφή της Σμύρνης!
Θυμάμαι τους Έλληνες του πόντου!
Θυμάμαι τους Έλληνες στην Αμερική την Αυστραλία ,την Γερμάνια και σε άλλες χώρες.
Τους θυμάμαι να πλένουν πιάτα ,να σκάβουν την γη,να δουλεύουν όλη μέρα για να συντηρήσουν την οικογένεια τους.
Κύματα προσφύγων τώρα βλέπω να έρχονται από άλλη χώρα.
Λένε πως έχει πόλεμο εκεί.
Ρωτώ τους Έλληνες αν θυμούνται τα δικά μας προσφυγικά κύματα.
Οι περισσότεροι μου λένε πως μια άλλη χώρα εξαθλιώθηκε από τον πόλεμο και τρέχουν να προλάβουν να σώσουν τους ανθρώπους.
Ακούω όμως και ακραίες φωνές ξεχασμένες κάπου στο μίσος και στο φασισμό να λένε πως πρέπει να σκοτώσουν αυτούς τους ανθρώπους.
Τους ρωταώ γιατί;
Εκείνοι απαντούν πως έτσι πρέπει να πράξουν γιατί είναι το σωστό.
Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω…
«Σωστό είναι να σκοτώσουμε αυτούς που ήρθαν ματωμένοι από ένα πόλεμο;»
Ένας νέος μου είπε:
«Αυτός είναι ο ρατσισμός ,αυτός είναι ο φασισμός.Είδες πόσο γέρασε η μνήμη μας;Πρόσεξες πόσο γρήγορα ξεχάσαμε τις δικές μας πληγές όταν σπαραχτήκαμε από δυο παγκόσμιους πολέμους και ένα εμφύλιο;Μην τα ψάχνεις όσο υπάρχει ο άνθρωπος στην γη θα υπάρχει η Αγάπη ,η συμπόνια και η λογική.Όσο υπάρχει ο άνθρωπος επάνω στην γη θα υπάρχει όμως και ο ρατσισμός,ο φασισμός και η κατάρα που τον ακολουθεί».
«Ποια κατάρα ρωτώ;»
«Η κατάρα να ξέχνα όσα τον έκαναν άνθρωπο.Οι πρόσφυγες δεν είναι κατάρα στον τόπο μας.Κατάρα είναι ο άνθρωπος που ξέχασε τις αγωνίες τις δικές του.Μακάρι όλοι οι άνθρωποι,μακάρι ολάκερη η χώρα μας να ξαναθυμηθεί.Αλίμονο σε αυτούς που ξεχνούν.Εγώ δεν θα ξεχάσω ,θα κρατήσω την μνήμη ζωντανή όσο μπορώ γιατί ο παππούς και η γιαγιά μου ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους».
Με τα λόγια αυτού του νέου ένιωσα πως υπάρχει ελπίδα!Ένιωσα πως αισθάνομαι γριά σε μια γερασμένη χώρα ,αλλά μπορώ να αναστηθώ και εγώ και η χώρα μου σαν θελήσω να παλέψω δίκαια και σωστά με την αλήθεια που κάνεις δεν μπορεί να μου την στερήσει.
Και η αλήθεια είναι μία!
Όλοι οι άνθρωποι κατοικούμε στο ίδιο σπίτι.
ΤΗΝ ΓΗ ΜΑΣ!