Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας – Δημοσιογράφος I.J.F.
Μπροστά στους ανελέητους εκβιασμούς και πιέσεις που δέχεται η Ελλάδα από τους Θεσμούς ενώ οι επαφές του Έλληνα Πρωθυπουργού συνεχίζονται, είναι στο επίπεδο κινδύνου 4 κατά την Αμερικανική εκδοχή.
Θέτοντας το ψευτοδίλημμα «υποταγή εδώ και τώρα ή χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ» βέβαια ο στόχος των «Θεσμών» και της πολιτικής ηγεσίας της Γερμανίας είναι η ταπείνωση μέχρι και η παραίτηση της Ελληνικής κυβέρνησης, με απώτερο στόχο μιας νέας κυβέρνησης με περιεχόμενο της αρέσκειας των, ώστε να πραγματοποιηθούν τα ολέθρια σχέδια σε βάρος του Ελληνικού-εργαζόμενου λαού.
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση στηρίχτηκε σε μια κοινωνική συμμαχία μεγάλων τμημάτων μισθωτών, ανέργων και ένα μεγάλο κομμάτι των μεσαίων στρωμάτων, και μεγάλου τμήματος της νεολαίας.
Η ανάληψη της εξουσίας στις 25 Γενάρη του 2015 ήρθε να αμφισβητήσει ανοιχτά τα νεοφιλελεύθερα μοντέλα που είχαν επιβληθεί διεθνώς αλλά και στην Ελλάδα με την πιο άγρια μορφή τους δημιουργώντας βαθιές κοινωνικές αδικίες.
Το Ελληνικό ζήτημα είναι κατ’εξοχήν πολιτικό. Τα χρηματοοικονομικά μεγέθη του χρέους είναι ασήμαντα για τα δεδομένα της Ευρωζώνης. Το περίεργο είναι γιατί κανείς δεν θέλει να χρεωθεί πολιτικά την πιθανότητα ενός Ελληνικού ατυχήματος;
Ο δογματισμός της Γερμανικής σκέψης, και το σχέδιο που προτείνει η Γερμανία είναι απλό (κατά τους Γερμανούς): Να προχωρήσει για 5 χρόνια σε αύξηση μισθών και του πληθωρισμού (μέσω επίπεδο 5%) άρα ο μέσος Γερμανός θα χάσει περίπου 25% της αγοραστικής του δύναμης. Η Γαλλία και η Ιταλία σε αντίστοιχα μεγέθη σε αύξηση 2% και ο υπόλοιπος Νότος με μηδέν, δηλαδή επιπλέον πενταετή λιτότητα και υφεσιακά μέτρα.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες μέσω των «Θεσμών» θα προτιμούσαν η Ελληνική κυβέρνηση να αναθεωρήσει τις εκλογικές δεσμεύσεις της, ώστε να χρησιμοποιηθεί για να δείξει στους άλλους λαούς ότι δεν είναι δυνατή μια άλλη εναλλακτική πολιτική. Όμως παρά την ασφυκτική πίεση των θεσμών ο ΣΥΡΙΖΑ κρατάει καλά. Γι’αυτό επιμένουν στην επιλογή του στραγγαλισμού.
Οι Ευρωπαϊκοί Θεσμοί και οι κυβερνήσεις των έχουν καταλάβει καλά το διακύβευμα. Η επιτυχία της Ελληνικής κυβέρνησης θα αμφισβητήσει 30 χρόνια σκληρού νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη και θα δημιουργήσει τον κίνδυνο μετάδοσης.
Αυτοί που υποστηρίζουν κυβερνήσεις οι οποίες προωθούν τον ρατσισμό και την συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η φτώχεια, έρχονται να μας μιλήσουν για αλληλεγγύη, χωρίς να αναγνωρίζουν την ανθρωπιστική κρίση που έχει κυριεύσει την Ελλάδα.
Η γεοπολιτική διάσταση του Ελληνικού προβλήματος είναι μπροστά μας και με αφορμή τις αναταραχές στα Σκόπια τις οποίες φαίνεται να έχουν πυροδοτήσει οι ΗΠΑ. Μια πιθανή έξοδος από την Ευρωζώνη της Ελλάδας, θα ανοίξει την πόρτα της εξόδου σε άλλες χώρες ιδίως όταν αυτές είναι μεν ισχυρές όπως η Γαλλία-Ιταλία, αλλά καταπιέζονται από την Γερμανία οικονομικά μέσω του ευρώ.
Σε μιά τέτοια περίπτωση η Ευρωζώνη ίσως καταλήξει σε μια ένωση αδύνατων χωρών, οι οποίες θα είναι υποταγμένες πλήρως στη Γερμανική ηγεμονία.
Η σημερινή Ευρωπαϊκή ένωση είναι τραγική θεατρική παρωδία που μαζί με τους «Θεσμούς» της αποτελούν, την παρωδία μιας πολιτικής ένωσης.
Οι ανακατατάξεις διεθνώς δεν αφήνουν άλλωστε περιθώρια να αγνοήσουμε τις μεγάλες αλλαγές στα πολιτικο-οικονομικά κέντρα του πλανήτη που βυθίζουν όλο και περισσότερο την απαξίωση στην Γερμανική συμφερόντων Ευρώπη.
Είτε οικονομικά, είτε πολιτικά, μια έξοδος της Ελλάδας δεν θα είναι η ιδανική λύση. Υπάρχει όμως κάποια άλλη λύση που θα μπορούσε να αποφύγει τον στραγγαλισμό της χώρας;
