Με ανακοινωσή της η Οικολογική Πρωτοβουλία Χανίων εκφράζει την έντονη ανησυχία της για τα σχέδια για ξεπούλημα των αιγιαλών που είδαν το φως της δημοσιότητας τις προηγούμενες ημέρες.
Όπως αναφέρεται:
Με τα σχέδια αυτά της κυβέρνησης προωθείται η πλήρης εμπορευματοποίηση, ιδιωτικοποίηση και τσιμεντοποίηση των ακτών.
· Πλήρης εμπορευματοποίηση, καθώς καταργείται το όριο που υπήρχε για να μην ξεπερνούν τα ομπρελοκαθίσματα σε μια παραλία το 60% της συνολικής επιφάνειας. Παραλίες γεμάτες ομπρέλες και ξαπλώστρες για τους έχοντες μόνο, λοιπόν.
· Ιδιωτικοποίηση, καθώς παραχωρούνται, και μάλιστα με απευθείας ανάθεση (!) παραλίες στα γειτονικά ξενοδοχεία και επιχειρηματικά πάρκα, και μάλιστα όχι μόνο αυτές που είναι μπροστά από το ξενοδοχείο αλλά και παραδίπλα! Εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων δηλαδή και αποκλεισμός των μη πελατών και των φτωχότερων πολιτών (όσων δεν έχουν ή δε θέλουν να πληρώσουν για να κάνουν ένα μπάνιο),
· Τσιμεντοποίηση, αφού ο δημόσιος παλαιός αιγιαλός θα μπορεί να παραχωρείται και να οικοδομείται! Ο δημόσιος παλαιός αιγιαλός θα θεωρείται πλέον «ιδιωτική περιουσία του δημοσίου».
Καλούμε τους πολίτες και τους φορείς να αντιδράσουν μαζικά όπως έγινε με τις απόπειρες τσιμεντοποίησης, ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης των παραλιών των Αγίων Αποστόλων. Η κινητοποίησή μας τότε με 11.500 υπογραφές, κείμενα και εκδηλώσεις είχε ως αποτέλεσμα την παραχώρηση των 4 ακτών και του δάσους στο Δήμο Χανίων και μάλιστα εν μέσω κρίσης και ιδιωτικοποιήσεων!
Για αρχή ας υπογράψουμε το διαδικτυακό ψήφισμα στο Avaaz (το οποίο από την πρώτη στιγμή υπογράψαμε και αναρτήσαμε στη σελίδα μας στο Facebook) που έχουν ήδη υπογράψει χιλιάδες πολίτες κι αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Οι ρυθμίσεις είναι στην κατεύθυνση της διευκόλυνσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην ακτογραμμή εις βάρος της κοινοχρησίας της.
Μάλιστα, περιλαμβάνει και ρύθμιση με την οποία ο (δημόσιος) παλαιός αιγιαλός θα μπορεί να παραχωρείται σε ιδιώτες και να οικοδομείται. Οι ρυθμίσεις για τον αιγιαλό βρίσκονται στο τέταρτο κεφάλαιο του «αναπτυξιακού» σχεδίου νόμου και αφορούν κυρίως τροποποιήσεις του τελευταίου νόμου (ν. 4607/19). Οι κυριότερες από αυτές είναι:
• Καταργείται η ρύθμιση με την οποία το ελάχιστο πλάτος μιας παραλίας (πλην εξαιρέσεων) οριζόταν στα 30 μέτρα από τη γραμμή του αιγιαλού.
• Καταργείται ρύθμιση που περιόριζε στο 60% ενός αιγιαλού (μη συνυπολογιζόμενου τυχόν δυσπρόσιτου τμήματός του) τον χώρο που παραχωρείται σε ομπρελοκαθίσματα. Επανέρχεται αντ’ αυτού η ελάχιστη απόσταση των 100 μέτρων ανάμεσα στις διαδοχικές παραχωρήσεις, που μπορούν να καλύψουν την υπόλοιπη παραλία.
• Ο (εξ ορισμού δημόσιος, εκτός αν υπάρχουν ιδιωτικά δικαιώματα) παλαιός αιγιαλός παύει να θεωρείται ανεπίδεκτος χρήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων και υποχρεωτικά κοινόχρηστος. Αντιθέτως, χαρακτηρίζεται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και δύναται να παραχωρείται και να οικοδομείται.
• Ως προς το μίσθωμα για την απλή χρήση ενός αιγιαλού, προτείνεται να υπολογίζεται όχι η αντικειμενική και μισθωτική αξία του πλησιέστερου ακινήτου, αλλά του πλησιέστερου εκτός σχεδίου ακινήτου. Η ρύθμιση αυτή είναι δεδομένο ότι θα μειώσει τα μισθώματα, άρα τα έσοδα του Δημοσίου.
• Στις περιπτώσεις στρατηγικών επενδύσεων, δίνεται η δυνατότητα απευθείας παραχώρησης στον επενδυτή του αιγιαλού και της παραλίας που βρίσκεται όχι μόνο σε επαφή με το ακίνητο, αλλά και σε παρακείμενο χώρο.
• Δίνεται η δυνατότητα απευθείας παραχώρησης της χρήσης του αιγιαλού σε επιχειρηματικά πάρκα με μέτωπο στη θάλασσα.
• Σήμερα, η παραχώρηση αποκλειστικής χρήσης αιγιαλού και παραλίας (όχθης, πυθμένα κ.λπ.) απαγορεύεται, εκτός αν επιβάλλεται για λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης, ασφάλειας, υγείας ή προστασίας αρχαιοτήτων και περιβάλλοντος. Με νέα ρύθμιση, το δικαίωμα αυτό επεκτείνεται και σε περιπτώσεις «ασφάλειας βιομηχανικών ή ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων», μια επιδεχόμενη πολλές ερμηνείες αναφορά.
• Καταργείται ρύθμιση με την οποία δινόταν δυνατότητα ανάκλησης της παραχώρησης ενός αιγιαλού, προς αποκατάσταση του κοινόχρηστου χαρακτήρα του.
• Παρατείνεται αυτοδικαίως η χρήση αιγιαλού όταν αφορά έργα που εξυπηρετούν λατομικές και μεταλλευτικές επιχειρήσεις, όσο χρόνο υφίσταται το σχετικό δικαίωμα.»