Επίτιμος δημότης Σφακίων ανακηρύχθηκε σήμερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, ενώ μαρτυρικό χωριό λογίζεται και επίσημα πλέον ο Καλλικράτης.
Αν ήταν δυνατόν να προσδίδαμε ένα άλλο όνομα στο χωριό Καλλικράτης, θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε ως το χωριό της Μεγάλης, Ατέλειωτης και Αδίδακτης ιστορίας.
Ο Καλλικράτης αποτελεί μοναδική περίπτωση στον Ελλαδικό, ίσως και στον παγκόσμιο χώρο. Αριθμεί τέσσερα Ολοκαυτώματα στο πέρασμα των χρόνων.
Στις 26 Απριλίου 1770, μετά την Επανάσταση του Δασκαλογιάννη.
Στις 15 Ιουλίου 1821, στο ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης.
Στις 13 Δεκεμβρίου 1866, πρώτο έτος της Μεγάλης Κρητικής Επανάστασης.
Στις 8 και 11 Οκτωβρίου 1943, από έναν βάρβαρο κατοχικό γερμανικό στρατό.
Στον Καλλικράτη, όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου, ότι ακουμπήσεις, μια πέτρα στην άκρη του δρόμου, έναν τοίχο σπιτιού, ένα κλαδί ενός αιωνόβιου δέντρου, όλα στάζουν αίμα. Το αίμα των ανθρώπων που σφαγιάστηκαν στα τέσσερα ολοκαυτώματα, το αίμα των ανθρώπων του που δόθηκε απλόχερα στην πατρίδα, στις δεκάδες επαναστάσεις για ελευθερία, ανεξαρτησία και ΕΝΩΣΗ της Κρήτης με την Ελλάδα. Οι λέξεις επανάσταση – προσφυγιά είναι συνδεδεμένες άρρηκτα με τους Καλλικτρατιανούς.
Η συμμετοχή των κατοίκων σε όλες τις επαναστάσεις που αφορούν την περίοδο της Ενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας είναι ιστορικά καταγεγραμμένη. Στον ένδοξο Μακεδονικό Αγώνα ο Καλλικράτης συμμετείχε με έξι σώματα οπλαρχηγών. Στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13, στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, στη Μικρασιατική εκστρατεία, ο Καλλικράτης δηλώνει παρών και αριθμεί δεκάδες νεκρούς. Στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, από τις 8 ως τις 11 Οκτωβρίου 1943, διαπράχθηκε ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα του Γ’ Ράιχ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Τακτικός στρατός της ναζιστικής γερμανίας με δωσίλογους συνεργάτες του, δολοφόνησε άνανδρα με βάση ένα καλά οργανωμένο σχέδιο 31 άμαχους πολίτες, μεταξύ αυτών δέκα γυναίκες.
Παράλληλα ο γερμανικός στρατός κατοχής λεηλάτησε τις κατοικίες, αφαιρώντας γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα, έργα υφαντικής και πολύτιμα αντικείμενα. Στη συνέχεια πυρπόλησε το σύνολο των κατοικιών, κηρύσσοντας ταυτόχρονα την περιοχή νεκρή ζώνη. Όλες τις μέρες της καταστροφής, καθυβρίστηκε το θρησκευτικό συναίσθημα των κατοίκων, αφού άνδρες του τακτικού γερμανικού και «χριστιανικού» στρατού, άρπαξαν τα ιερά σκεύη και άμφια του ναού της Παναγίας, βεβήλωσαν και κατέκαψαν τις ιερές εικόνες, συνέλαβαν και βασάνισαν τον ιερέα του χωριού παπά Σήφη Παπαδόσηφο.
Ο Καλλικράτης βυθίστηκε στο πένθος. Η ναζιστική κτηνωδία σφράγισε ανεξίτηλα τον τόπο και τη ζωή όσων επέζησαν.
Στις 3 Οκτωβρίου 2018, ο Καλλικράτης ανακηρύχθηκε μαρτυρικό χωριό των χρόνων 1941-1944 και συμπεριλαμβάνεται στο δίκτυο των μαρτυρικών χωριών της Ελλάδας.
Μια ηθική δικαίωση των διαχρονικών αγώνων και θυσιών των κατοίκων του. Η πολιτεία ξεπληρώνει εν μέρει το χρέος της».
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν παρουσία πλήθος πολιτών αλλά και επισήμων, μεταξύ άλλων του Σφακιανού αναπληρωτή Υπουργού Υγείας κ. Παύλου Πολάκη, της βουλευτίνας Χανίων κ. Βάλιας Βαγιωνάκη αλλά και των πρώην βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας κ. Χρήστου Μαρκογιαννάκη και Μανούσου Βολουδάκη καθώς και του επιχειρηματία Γιώργου Βαρδινογιάννη τελέστηκε δοξολογία παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας στον Ιερό Ναό Παναγίας στον Καλλικράτη Σφακίων.
Ακολούθησε η Απόδοση Τιμών από στρατιωτικό Αθήνα, η Επιμνημόσυνη Δέηση και η Κατάθεση Στεφάνου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Μετά τον εθνικό ύμνο χαιρετισμό απεύθυνε ο Δήμαρχος Σφακίων κ. Ιωάννης Ζερβός που ευχαρίστησε τον Πρόεδρο για την παρουσία του και τόνισε την ιστορική προσφορά των αδούλωτων Σφακίων στους αγώνες της Κρήτης και του έθνους ενώ επισήμανε την αναγκαιότητα διεκδίκησης των Γερμανικών αποζημιώσεων.
Στα ιστορικά γεγονότα αναφέρθηκε στην Ομιλία του ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Δρα Γεώργιος Καλογεράκης με θέμα «Τον Καλλικράτη καίουνε Γερμανικά φουσάτα…»
Ακολούθησε τραγούδι από την ριζίτικη ομάδα Ασφένδου και Παραδοσιακό πεντοζάλι από τον μουσικοχορευτικό σύλλογο «Τα Σφακιά».
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έκανε δήλωση στους δημοσιογράφους με την οποία σημείωσε τη σημασία της αναγνώρισης του Καλλικράτη ως μαρτυρικού χωριού, μίλησε για “το μεγάλο Χρέος της υπεράσπισης της Ελευθερίας” ενώ μίλησε και για τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Ο κ. Παυλόπουλος είπε πιο αναλυτικά:
«Τιμούμε σήμερα εδώ, στον Καλλικράτη, την μνήμη εκείνων οι οποίοι έπεσαν θύματα της ναζιστικής θηριωδίας στις 8 Οκτωβρίου του 1943. Τιμούμε την μνήμη τους και διδασκόμαστε απ’αυτήν. Γιατί το να τιμάς την μνήμη μαρτύρων σημαίνει πρωτίστως ότι δεν ξεχνάς.
Και δεν ξεχνάμε: Πρώτον ότι για μας, τους Έλληνες, η Ελευθερία είναι υπαρξιακή Αρχή. Μόνο ελεύθεροι μπορούμε να ζήσουμε. Και γι’αυτό, με κάθε τίμημα, ακόμα και με την θυσία της ζωής μας, θα υπερασπισθούμε τα Σύνορά μας, το Έδαφός μας, την Κυριαρχία μας. Υπενθυμίζω ότι τα σύνορά μας είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αυτό το μεγάλο Χρέος της υπεράσπισης της Ελευθερίας, το Έθνος των Ελλήνων θα το πράξει με όρους αρραγούς ενότητας. Ξέρουμε την αξία της ενότητας, γνωρίζουμε το κόστος της διχόνοιας. Είναι αδιανόητο να κάνουμε ξανά λάθη που, μέσα από διχόνοιες και διχασμούς, στο παρελθόν μας στοίχισαν ακόμα και κομμάτια του Εθνικού μας Κορμού. Στην μνήμη όλων αυτών, λοιπόν, που εδώ χάθηκαν, θα προασπίσουμε την Ελευθερία μας ενωμένοι και αποφασισμένοι.
Δεύτερον, στην μνήμη όλων αυτών που χάθηκαν, να μην ξεχνάμε ότι ο κίνδυνος από την ναζιστική θηριωδία δεν έχει περάσει. Στην Ευρώπη σήμερα βλέπουμε να ξεφυτρώνουν μορφώματα, τα οποία είναι ουσιαστικά – και δυστυχώς – συνεχιστές αυτής της θηριωδίας, της απάνθρωπης ιδεολογίας – αν μπορούμε να μιλάμε για ιδεολογία – και γι’αυτό τον λόγο πρέπει να υπερασπισθούμε τον Άνθρωπο, την Δημοκρατία, το ίδιο το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα. Πρέπει να μην επιτρέψουμε ποτέ ξανά σε τέτοια μορφώματα να καθορίζουν το μέλλον μας και, ιδιαίτερα, το μέλλον της Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας και του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού.
Και τέλος θυμίζω, όπως το έχω κάνει πολλές φορές, ότι στην μνήμη τους – και αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση πράξη εκδίκησης, κάθε άλλο, αλλά απόδοση δικαιοσύνης στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Νομικού Πολιτισμού – ότι εμείς, οι Έλληνες, διεκδικούμε πάντα στην μνήμη τους και τις αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο. Οι απαιτήσεις μας και για τις αποζημιώσεις και για το κατοχικό δάνειο είναι – όπως έχω πει πολλές φορές – νομικώς ενεργές και δικαστικώς επιδιώξιμες. Και είμαι βέβαιος ότι και η Γερμανία – μια χώρα που συμπορεύεται μαζί μας στον Ευρωπαϊκό δρόμο και η οποία συμπαραστάθηκε ενεργώς και με κορυφαίες προσωπικότητες στην τελευταία περιπέτεια που έζησε η Χώρα μας – αντιλαμβάνεται ότι το να σέβεσαι τον Ευρωπαϊκό Νομικό Πολιτισμό και την Ευρωπαϊκή Ιστορία είναι πράξη Χρέους. Αιωνία η μνήμη τους».
Διαβάστε επίσης: