του Μιχάλη Γιαννεσκή
Περίπου 2.500 ηγέτες και «ιθύνοντες» από 140 χώρες συγκεντρώνονται κάθε χρόνο στο Νταβός για τη συνεδρία του Φόρουμ (World Economic Forum/WEF). Κάθε μια από τις 100 εταιρείες που χαρακτηρίζονται «Στρατηγικοί Συνεργάτες» πληρώνει 750.000 ευρώ για να συμμετάσχει, ενώ η είσοδος σε μόνο μια σύσκεψη κατά τη διάρκεια της συνεδρίας κοστίζει 73.000 ευρώ. Τα έσοδα του WEF το 2016 ήταν 250 εκατ. ευρώ.
Τα παραπάνω ποσά δεν περιλαμβάνουν τα έξοδα μετάβασης και διαμονής των παρευρισκομένων, των πολυδάπανων δεξιώσεων διαφόρων μεγιστάνων και των εκδηλώσεων εταιρειών, οι οποίες στοχεύουν στην προώθηση προϊόντων και συμφωνιών. Το συνολικό κόστος κάθε συνεδρίας του WEF υπερβαίνει το ΑΕΠ μερικών μικρών κρατών.
Το WEF δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι η αυξανόμενη ανισότητα και η κοινωνική πόλωση αποτελούν τους δύο μεγαλύτερους κινδύνους για την παγκόσμια οικονομία το 2017. Το Φόρουμ έσπευσε να προλάβει τυχόν «παρερμηνεία» των δηλώσεων, λέγοντας ότι η αυξανόμενη ανισότητα δεν αποτελεί έναν άκαμπτο νόμο του καπιταλισμού, αλλά υποδεικνύει την ανάγκη για κατάλληλες πολιτικές επιλογές. Στην πρόσφατη έκθεσή του, το WEF διαπίστωσε ότι οι δείκτες ανάπτυξης των 52 από τις 103 χώρες για τις οποίες υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία μειώθηκαν κατά τα τελευταία 5 χρόνια. Το συμπέρασμα της έκθεσης ήταν ότι οι ανησυχίες που έχουν εκφραστεί από το διεθνές κοινό σχετικά με την ανισότητα και την ανάπτυξη είναι βάσιμες, και ότι οι πολιτικοί αντιμετωπίζουν «προκλήσεις» διότι η μετατροπή της οικονομικής ανάπτυξης σε ευρεία κοινωνική πρόοδο είναι δύσκολη.
Βέβαια, το WEF έχει εντοπίσει εδώ και 4 χρόνια την ανισότητα ως απειλή για την κοινωνική σταθερότητα, αλλά το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών διευρύνεται συνεχώς. Παρ’ όλα αυτά, υπέρμαχοι της «καλοβουλίας» του καπιταλισμού, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, τονίζουν ότι η «ακραία φτώχεια» μειώνεται σταθερά, καθότι τα πιο πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι το 2013 «μόνο» 767 εκατομμύρια άτομα επιβίωναν με εισόδημα μικρότερο των 1,9 δολαρίων την ημέρα. Η συνεδρία στο Νταβός θα προτείνει τρόπους αντιμετώπισης της ανισότητας, έχοντας ξοδέψει σε 3 ημέρες ένα ποσό με το οποίο συντηρείται για περίπου 3 μήνες το 10% του πληθυσμού της υφηλίου.