Του Ramzy Baroud *
Με το σύνθημα “Η Γάζα είναι δική μας, για πάντα”, ένας μεγάλος αριθμός ισραηλινών εξτρεμιστών και δεξιών πολιτικών συναντήθηκε στον οικισμό Be’eri, κοντά στη συνοριακή περιοχή της Γάζας, στις 20-21 Οκτωβρίου.
Η ομάδα αντιπροσώπευε το who’s who της ισραηλινής δεξιάς, της ακροδεξιάς και των υπερεθνικιστών. Συμμετείχαν οι Ισραηλινοί υπουργοί Itamar Ben-Gvir, May Golan και Bezalel Smotrich, καθώς και δέκα βουλευτές του κόμματος Likud του Ισραηλινού πρωθυπουργού Benjamin Netanyahu.
Η εκδήλωση, με τίτλο “Προετοιμασία για την επανεγκατάσταση στη Γάζα”, διοργανώθηκε από ένα από τα πιο ακραία κινήματα εποίκων του Ισραήλ, το Nachala, με επικεφαλής την περιβόητη Daniella Weiss. Για να αντιληφθείτε πόσο ακραία είναι αυτή η 79χρονη έποικος, σκεφτείτε το εξής: Στις 27 Ιουνίου, η καναδική κυβέρνηση, αν και από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του Νετανιάχου και των πολέμων του, της επέβαλε κυρώσεις, λόγω του “ρόλου της στη διευκόλυνση (…) πράξεων βίας από Ισραηλινούς εξτρεμιστές εποίκους εναντίον Παλαιστινίων αμάχων”.
Το γεμάτο μίσος συνέδριο, ωστόσο, δεν ήταν παρά το αποκορύφωμα μιας ετήσιας προσπάθειας για την οικοδόμηση μιας υπόθεσης για την οποία το Ισραήλ πρέπει να καθαρίσει εθνοτικά τους Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας και να εγκαταστήσει εκ νέου παράνομους οικισμούς.
Η ιστορία, ωστόσο, δεν αρχίζει στις 7 Οκτωβρίου. Το 2005, το Ισραήλ αποφάσισε να μεταφέρει τις δυνάμεις του από τη μικροσκοπική παράκτια περιοχή. Αυτή ήταν η αρχή της ερμητικής ισραηλινής πολιορκίας της Λωρίδας, η οποία οδήγησε σε πολλαπλούς πολέμους και, τελικά, στα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου και στη συνεχιζόμενη γενοκτονία.
Αν και ο αριθμός των Εβραίων εποίκων που απομακρύνθηκαν από τους 15 παράνομους οικισμούς που διαλύθηκαν ήταν αρκετά μικρός – 8.500 – το αίσθημα προδοσίας που ένιωσαν οι έποικοι δημιούργησε βαθιές διαιρέσεις σε ολόκληρη την ισραηλινή κοινωνία.
Οι χαοτικές σκηνές της βίαιης απομάκρυνσης των εποίκων από το μπλοκ των οικισμών Gush Katif στη Γάζα δημιούργησαν εθνική κρίση στο Ισραήλ και συγκρίθηκαν με τη βίαιη εκκένωση του παράνομου οικισμού Yamit στο Σινά, τον οποίο το Ισραήλ διέλυσε τον Απρίλιο του 1982 στο πλαίσιο προηγούμενης συμφωνίας με την Αίγυπτο. Αλλά, γιατί η κρίση;
Το Ισραήλ είναι μια κοινωνία εποικιστικής αποικιοκρατίας, η οποία έχει συνδέσει την αποικιοκρατική της επέκταση με θρησκευτικές επιταγές και προφητείες. Έτσι, η αναγκαστική αποχώρηση από τη Γάζα, για τους περισσότερους από αυτούς τους εποίκους, πρέπει να φάνηκε ότι αποτελούσε τόσο εθνική προδοσία όσο και ιεροσυλία.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η επανεγκατάσταση της Γάζας έγινε η άμεση κραυγή συσπείρωσης των Ισραηλινών εποίκων. Σε σύγκριση με το περιορισμένο πολιτικό τους μερίδιο εξουσίας κατά την απομάκρυνση τους το 2005, οι σημερινοί εξτρεμιστές είναι τώρα ουσιαστικά οι ιθύνοντες.
Ενώ ο στρατός παραμένει ασαφής όσον αφορά τους στρατηγικούς του στόχους στη Γάζα, οι έποικοι είχαν πάντα επίγνωση της φύσης της αποστολής τους: την εθνοκάθαρση όλων των Παλαιστινίων από τη Γάζα και την ανοικοδόμηση των εποικισμών.
Έτσι, γρήγορα, η Βάις και πολλοί από τους υποστηρικτές της άρχισαν να καλούν τους Ισραηλινούς να συμμετάσχουν στην εκστρατεία επανεποικισμού. “Εγγραφείτε, εγγραφείτε, θα είστε στη Γάζα”, είπε η Βάις σε ένα ακροατήριο υποστηρικτών τον περασμένο Μάρτιο, δηλώνοντας με χαρά ότι 500 οικογένειες είχαν ήδη εγγραφεί, σύμφωνα με δημοσίευμα του CNN.
Οι Weiss και Nachala δεν ενεργούν ανεξάρτητα από τον γενικότερο στόχο των κορυφαίων πολιτικών της χώρας. Για παράδειγμα, την πρώτη ημέρα του πολέμου, στις 7 Οκτωβρίου 2023, ο Νετανιάχου ξεκαθάρισε τις προθέσεις του: “Λέω στους κατοίκους της Γάζας: Φύγετε τώρα, γιατί θα δράσουμε δυναμικά παντού”.
Στις 17 Οκτωβρίου, ένα έγγραφο θέσεων που παρουσιάστηκε από το ισραηλινό Ινστιτούτο Εθνικής Ασφάλειας και Σιωνιστικής Στρατηγικής Misgav ζήτησε τη “μετεγκατάσταση και την οριστική διευθέτηση ολόκληρου του πληθυσμού της Γάζας”. Η έκθεση έβλεπε στον πόλεμο “μια μοναδική και σπάνια ευκαιρία για την εκκένωση ολόκληρης της Λωρίδας της Γάζας” στην έρημο του Σινά.
Αργότερα τον ίδιο μήνα, το ίδιο το ισραηλινό υπουργείο Πληροφοριών ενεπλάκη, με το ισραηλινό ειδησεογραφικό πρακτορείο Calcalist να δημοσιεύει ένα έγγραφο που “συνιστούσε(ε) τη μεταφορά των κατοίκων της Γάζας στο Σινά”.
Στις 14 Νοεμβρίου, ο ακροδεξιός υπουργός Σμότριτς μίλησε για “εθελοντική μετανάστευση”. Τον Δεκέμβριο, δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης ανέφεραν ότι ο ίδιος ο Νετανιάχου είχε πει σε μέλη του κόμματος Λικούντ ότι η πραγματική πρόκληση για το Ισραήλ είναι να βρει “χώρες που είναι πρόθυμες να τους απορροφήσουν”, εννοώντας τους κατοίκους της Γάζας.
Άρχισαν να διοργανώνονται συνέδρια για να συγκεντρωθεί υποστήριξη γύρω από την ιδέα της εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων. Το πρώτο μεγάλο συνέδριο πραγματοποιήθηκε από έναν συνασπισμό κινημάτων εποίκων τον περασμένο Δεκέμβριο.
“Ένα σπίτι στην παραλία δεν είναι όνειρο”, διακήρυττε μια διαφήμιση για τη συγκέντρωση. Η “παραλία” εδώ είναι μια αναφορά στην παραλία της Γάζας. Ακόμη και ο Τζάρεντ Κούσνερ, γαμπρός του Ντόναλντ Τραμπ, άρπαξε την ευκαιρία. Τον Μάρτιο, μίλησε για την “πολύ πολύτιμη …παραθαλάσσια ιδιοκτησία της Γάζας”, η οποία απαιτούσε από το Ισραήλ να απομακρύνει τους αμάχους και να “καθαρίσει τη Λωρίδα”.
Το εν εξελίξει λεγόμενο Σχέδιο του Στρατηγού, που αποσκοπεί στην εξόντωση και την εθνοκάθαρση της βόρειας Γάζας, δεν είναι παρά η στρατιωτική συνιστώσα του οράματος των εποίκων, αυτό του “η Γάζα είναι δική μας, για πάντα”.
Αλλά αν το Ισραήλ απέτυχε να διατηρήσει τους οικισμούς του στην επαναστατημένη Λωρίδα της Γάζας υπό πιο εύκολες συνθήκες στο παρελθόν, θα τα καταφέρει τώρα; Οι έποικοι έχουν ήδη επίγνωση της πρόκλησης που αντιμετωπίζουν. Γι’ αυτό συνδέουν διαρκώς τον εποικισμό της Γάζας με την εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων κατοίκων της Λωρίδας.
Η επιτυχία ή η αποτυχία του Ισραήλ, ωστόσο, θα καθοριστεί τελικά από το εξής αξίωμα: όσο ο παλαιστινιακός λαός αντιστέκεται, η Βάις και οι εξτρεμιστές συνοδοιπόροι της δεν θα βρουν ασφάλεια στη Γάζα.
Πράγματι, ο γηγενής πληθυσμός της Γάζας επιβιώνει σε αυτή την ιστορική γη εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αν η γενοκτονία δεν τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν τη γη τους, τίποτα άλλο δεν θα το κάνει.
Εδώ θα βρείτε το πρωτότυπο άρθρο.
Ο Ramzy Baroud είναι δημοσιογράφος και εκδότης του The Palestine Chronicle. Είναι συγγραφέας πέντε βιβλίων. Το τελευταίο του είναι το βιβλίο “These Chains Will Be Broken: These Chains Will Be Broken: Παλαιστινιακές ιστορίες αγώνα και ανυπακοής στις ισραηλινές φυλακές” (Clarity Press, Ατλάντα). Ο Δρ Baroud είναι μη μόνιμος ανώτερος ερευνητής στο Κέντρο για το Ισλάμ και τις Παγκόσμιες Υποθέσεις (CIGA) του Πανεπιστημίου Zaim της Κωνσταντινούπολης (IZU).
https://ramzybaroud.net
