Του Μανόλη Μπαδογιάννη
Ξεκινωντας τις αναμνησεις και την περιηγηση μου στους δρομους του κρασιου θα σταθω στην πρωτη μου αναμνηση απ’ τη δημιουργια και την οινοποιηση. Και λογικο ειναι να σταθω στη γειτονια που μεγαλωσα τη γειτονια των αγγελων και των λουλουδιων, τη Χαλεπα μας.
Εκει το πρωτο μας παιχνιδι ,τα πρωτα μας γραμματα,οι καρδιακες φιλιες.Ελαχε και το θεωρω τυχη να γνωρισω τη δημιουργια του κρασιου στο οικογενειακο και φιλικο σπιτι και παραδοσιακο οινοποιειο του μερακλη ,ανθρωπινου και λεβεντη Γιαννη Γαλανακη.
Εκει αγαπησα το κρασι τη γευση και τη σπιρταδα του,παροτι παραδοσιακος οινοποιος σχεδον σπιτικος αλλα μ αυτα που γνωρισα εως σημερα και ειδα ηταν πολυ μπροστα και μια σωστη δουλεια που ανεπιφυλακτα θεωρω οικολογικη και ποιοτικη.Πρωτοπορος ηξερε οτι το μεγαλο μυστικο ηταν ν αντιμετωπισεις τον εχθρο του κρασιου που βεβαια ειναι ο αερας,τ οξυγονο.
Φροντιζε το κρασι ναναι δυνατο ν αποθηκευεται σε καλα βαρελια (οσο μπορουσε) και τον θεωρω πρωτοπορο γιατι δεν αφηνε στην τυχη τους τα βαρτελια.
Φροντιζε καθε χρονο για την επισκευη το καψιμο (απολυμανση αρα),με προσληψη βαρελα τεχνιτη οσες μερες απαιτουνταν.Και μπορω να καταθεσω οτι δεν ειχαν οξειδωσεις τα κρασια οπως η κλασικη χανιωτικη ποικιλια Ρωμεικο παρουσιαζει συνηθως και βεβαια σ ολα τα χωρια τοπαιζες κορωνα γραμματα αν πιεις ξυδι η ντεμι κρασι.
Κι επειδη ζουσα στην Αθηνα ειχα να παρουσιασω ενα κρασι που μπορει να μην ειναι εκθεσιακο αλλα δεν ντρεπεται.
Αναπτυχθηκαν βεβαια στην πορεια πολλα οινοποιεια στην Κρητη με αξιωσεις και ποιοτητα.
Θα μιλησουμε γι αυτα τις επομενες μερες.