Οι αγέλες των γκρίζων λύκων που ζουν στο Τσερνόμπιλ φαίνεται να έχουν αναπτύξει μεταλλάξεις που αυξάνουν τις πιθανότητες επιβίωσής τους από καρκίνο, έδειξε νέα έρευνα.
Από τότε που η περιοχή εγκαταλείφθηκε μετά την πυρηνική καταστροφή το 1986, οι λύκοι έχουν κατακλύσει τη ζώνη αποκλεισμού και ο πληθυσμός τους σύμφωνα με πληροφορίες είναι επτά φορές μεγαλύτερος από τις γύρω περιοχές στην Ουκρανία.
Τα άγρια ζώα, ανάμεσα στα οποία ζουν και απόγονοι κατοικίδιων σκύλων που εγκαταλείφθηκαν κατά τη διάρκεια της εκκένωσης, παρακολουθούνται από επιστήμονες εδώ και πολλά χρόνια. Πιστεύεται ότι η ακτινοβολία έχει αυξήσει τις πιθανότητες επιβίωσης των ζώων από καρκίνο, 35 χρόνια μετά την πυρηνική καταστροφή.
Η Cara Love, εξελικτική βιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, μελετά τους λύκους για μια δεκαετία και η έρευνά της διαπίστωσε ότι έχει αλλάξει το ανοσοποιητικό τους σύστημα που είναι εντυπωσιακά παρόμοιο με τους ασθενείς με καρκίνο που υποβάλλονται σε θεραπείες ακτινοβολίας.
Η Love, η οποία παρουσίασε τη δουλειά της σε ένα συνέδριο βιολογίας στο Σιάτλ της Ουάσιγκτον, τον περασμένο μήνα, σημείωσε πώς οι «λύκοι του Τσερνομπίλ επιβιώνουν και ευδοκιμούν παρά τις γενιές έκθεσης και τη συσσώρευση ραδιενεργών σωματιδίων στο σώμα τους». Το χειρότερο πυρηνικό ατύχημα στον κόσμο απελευθέρωσε ακτινοβολία που προκαλεί καρκίνο – αλλά η έρευνα δείχνει ότι οι λύκοι «μοιάζουν ανθεκτικοί στον αυξημένο κίνδυνο καρκίνου».
Η Love και οι συνάδελφοί της πήγαν στη ζώνη αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ το 2014 και πήραν δείγματα αίματος για να κατανοήσουν τις αντιδράσεις τους στην πυρηνική έκθεση. Η ομάδα της χρησιμοποίησε εξειδικευμένα περιλαίμια με GPS για να πάρει «μετρήσεις σε πραγματικό χρόνο για το πού βρίσκονται και την ποσότητα [ακτινοβολία] στην οποία εκτίθενται», εξηγεί η έκθεσή της τον Ιανουάριο. Τα ευρήματα δείχνουν ότι οι γκρίζοι λύκοι εκτίθενται σε πάνω από έξι φορές από το νόμιμο όριο ασφάλειας της ακτινοβολίας για τον μέσο άνθρωπο.
Η Love έχει εντοπίσει «συγκεκριμένες περιοχές του γονιδιώματος του λύκου που φαίνονται ανθεκτικές στον αυξημένο κίνδυνο καρκίνου». Η πανδημία κορωνοϊού και ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην περιοχή εμπόδισαν την Love και τους συνεργάτες της ερευνητές να επιστρέψουν στο Τσερνόμπιλ.
Τα ζώα που περιφέρονται στη ζώνη πυρηνικού αποκλεισμού και το DNA τους έχουν ενδιαφέρον για πολλούς επιστήμονες σε όλο τον κόσμο. Πέρυσι, η Dr. Elaine Ostrander, γενετίστρια από το Εθνικό Ινστιτούτο Ερευνών Ανθρώπινου Γονιδιώματος, σημείωσε πώς μια τέτοια εργασία θα μπορούσε να φέρει νέες γνώσεις σχετικά με τον τρόπο πρόληψης του καρκίνου στους ανθρώπους και την προστασία των αστροναυτών στο διάστημα.
Μιλώντας στην Daily Telegraph, εξήγησε: «Δεν γνωρίζουμε ακόμη ποιες, αν υπάρχουν, γενετικές διαφορές θα μπορούσαν να επιτρέψουν στους σκύλους να επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον έναντι του άλλου. Αναζητώντας αλλαγές στο DNA που βοήθησαν τον έναν έναντι του άλλου πληθυσμού να επιβιώσει είναι ο μακροπρόθεσμος στόχος της μελέτης και αυτός προς τον οποίο εργαζόμαστε τώρα». Πρόσθεσε ότι η μελέτη της «θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να σχεδιάσουν την ιδανική προστασία για όσους περνούν σημαντικό χρόνο στο διάστημα».