Δυο διαφορετικές ειδήσεις, η ίδια πραγματικότητα.
Από τη μία πλευρά, η είδηση ότι η κυβέρνηση άνοιξε την κερκόπορτα στις εισπρακτικές για την είσπραξη ληξιπρόθεσμων ασφαλιστικών οφειλών και βεβαίως των προσαυξήσεων, που πολλές φορές είναι παραπάνω από το ποσό οφειλής.
Από την άλλη πλευρά, η είδηση ότι οι νέοι στην Ελλάδα, και κυρίως αυτοί που βρίσκονται στην πιο παραγωγική περίοδο της ζωής τους, δηλαδή οι νέοι ηλικίας 33 έως 44 ετών, μαζεύουν τα μπογαλάκια τους και φεύγουν από τη χώρα αναζητώντας αλλού ένα καλύτερο μέλλον. Μάλλον δεν έμαθαν για την αύξηση του βασικού μισθού στα 734 ευρώ που ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης.
Οι δύο αυτές ειδήσεις συνδέονται.
Από τη μία, είναι γεγονός ότι οι ληξιπρόθεσμες ασφαλιστικές οφειλές έχουν αυξηθεί. Η κυβέρνηση όμως αντί να αναζητεί τους λόγους γιατί αυτό συμβαίνει – προφανώς λόγω οικονομικής αδυναμίας – επιζητεί την ενεργοποίηση ενός ιδιότυπου κοινωνικού αυτοματισμού. Χαρακτηριστικά, αναφέρει το υπουργείο ότι οι εισπρακτικές θα ενεργοποιηθούν κυνηγώντας πολίτες σε αδυναμία για λόγους “δικαιοσύνης και ισότητας” σημειώνοντας ότι τα πρόσθετα έσοδα “θα μπορούν να αξιοποιηθούν για τη βελτίωση των παροχών προς τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους”.
Άρα, αυτό που λέει η κυβέρνηση είναι ότι ο λόγος που οι παροχές δεν είναι αυτές που πρέπει για τους ασφαλισμένους είναι ότι υπάρχουν “μπαταξήδες” που διαπράττουν αδικία εις βάρος άλλων συμπολιτών τους.
“Κοινωνικός αυτοματισμός” είναι η μέθοδος που μετατοπίζει το ενδιαφέρον από την ρίζα του προβλήματος σε αποδιοπομπαίους τράγους και φανταστικούς εχθρούς. Η ρίζα του προβλήματος είναι η οικονομική αδυναμία που βρίσκεται μία μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας εδώ και πολλά χρόνια, από τα χρόνια των μνημονίων.
H ίδια οικονομική αδυναμία, η έλλειψη προοπτικής εξωθεί σήμερα πολλές δεκάδες χιλιάδες νέων να φεύγουν κάθε χρόνο από τη χώρα. Νέοι που αφού δεν πρόκεται να εργαστούν στην Ελλάδα, δεν πρόκειται να καταβληθούν και ασφαλιστικές εισφορές για αυτούς, εντείνοντας το πρόβλημα του ασφαλιστικού. Βλέπετε, η χώρα δε γερνάει μόνο, αλλά και οι λίγοι νέοι που έχουν απομείνει φεύγουν. Ο αριθμός των ηλικιωμένων στη χώρα διαρκώς αυξάνεται, ο αριθμός των νέων διαρκώς συρρικνώνεται. Προφανώς επειδή δεν υπάρχει προοπτική στη χώρα.
Ποιος λοιπόν θα πληρώσει τους μισθούς των συνταξιούχων και τις παροχές τους, οταν δεν υπάρχουν νέοι να καλύψουν το κενό που αφήνουν;
Σε αυτό το πρόβλημα, η κυβέρνηση δεν έχει καμία απολύτως απάντηση. Και έτσι επιλέγει κυνικά, να ρίξει στα σκυλιά χιλιάδες συμπολίτες μας που βρίσκονται σε οικονομική αδυναμία.
Δεν τους ρίχνει απλά στα σκύλια των εισπρακτικών εταιρειών, αλλά καλεί και τους υπόλοιπους πολίτες να σταθούν απέναντί τους επιζητώντας την ενεργοποίηση ενός σχεδόν κανιβαλιστικού κοινωνικού αυτοματισμού όπου ο ένας πολίτης θα στρέφεται ενάντια στον άλλο και η κυβέρνηση που είναι ανίκανη να δώσει πραγματική λύση, θα νίπτει τας χείρας της…
Ντροπή και πάλι ντροπή για μία κυβέρνηση που έχει αποτύχει σε κάθε επίπεδο διακυβέρνησης. Μία κυβέρνηση εχθρική προς κάθε απλό πολίτη.
Η κυβέρνηση του “πάμε κι όπου βγει” μιλά για “δικαιοσύνη και ισότητα”. Θέτει στο στόχαστρο απλούς πολίτες, και δεν κάνει απολύτως τίποτα για να εισπράξει τα τεράστια ποσά που χρωστούν στην εφορία μία χούφτα πλούσιοι στη χώρα.
Μέχρι να μη μείνει ούτε ένας νέος στη χώρα.
