Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος Ι.J.F.
Η Ιρλανδία πρέπει να αλλάξει τη νομοθεσία της ώστε να επιτρέπει στις γυναίκες και στα νέα κορίτσια την πρόσβαση σε ασφαλείς και νόμιμες αμβλώσεις.
Οι έγκυες γυναίκες και κορίτσια βάζουν την υγεία και τις ζωές τους σε κίνδυνο, εάν παραμένουν στην Ιρλανδία, είπε η Διεθνής Αμνηστία σήμερα σε μιά έκθεση με τη νομοθεσία της χώρας περί άμβλωσης.
Η έκθεση με τίτλο: Δεν είναι εγληματίας: Οι επιπτώσεις της νομοθεσίας σχετικά με τις αμβλώσεις στην Ιρλανδία καταγράφει σοκαριστικές υποθέσεις κατά τις οποίες οι Ιρλανδικές αρχές αρνούνται στις γυναίκες και στα κορίτσια την απαραίτητη ιατρική περίθαλψη με σκοπό να δώσουν προτεραιότητα στη ζωή του εμβρύου – το οποίο προστατεύεται από μια τροποποίηση που προστέθηκε στο Ιρλανδικό Σύνταγμα το 1983.
Επιτρέποντας την έκτρωση μόνο στη περίπτωση εκείνη όπου η υγεία της γυναίκας είναι σε κίνδυνο, ο σχετικός ιρλανδικός νόμος είναι ένας από τους πιο περιοριστικούς στον κόσμο, αναγκάζοντας τουλάχιστον 4.000 γυναίκες και κορίτσια κάθε χρόνο να ταξιδέψουν στο εξωτερικό για να κάνουν έκτρωση, με σημαντικό ψυχικό, οικονομικό και σωματικό κόστος. Οι γυναίκες και τα κορίτσια που αδυνατούν να ταξιδέψουν απομένουν χωρίς πρόσβαση σε αναγκαία ιατρική περίθαλψη, ή ρισκάρουν ποινές εάν προβούν σε παράνομες εκτρώσεις στα σπίτια τους.
«Το πρόσφατο δημοψήφισμα για την Ισότητα στον Γάμο φανέρωσε μια χώρα που περηφανεύεται ότι είναι μια ανοιχτή και ανεκτική κοινωνία, αλλά δεν είναι όλα τόσο καλά στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας. Τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών και κοριτσιών καταπατούνται σε καθημερινή βάση εξαιτίας του συντάγματος που τις μεταχειρίζεται σαν σκεύη κυοφόρησης παιδιών» είπε ο Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας Salil Shetty.
«Οι γυναίκες και τα κορίτσια που χρειάζεται να κάνουν έκτρωση αντιμετωπίζονται σαν εγκληματίες, στηγματίζονται και εξαναγκάζονται μα ταξιδέψουν στο εξωτερικό, πληρώνοντας ένα βαρύ τίμημα για την ψυχική και σωματική τους υγεία. Το ιρλανδικό κράτος δεν μπορεί πλέον να αγνοεί αυτή τη πραγματικότητα, και τον τρομακτικό, αντίκτυπο που έχει σε χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο».
«Φόβος για τη ζωή μου»
Η έκθεση παρουσιάζει μαρτυρίες από γυναίκες που έχουν προβεί σε εκτρώσεις στο εξωτερικό, μερικές από τις οποίες υπέφεραν αποβολές αλλά ήταν αναγκασμένες να μεταφέρουν ένα νεκρό έμβρυο μέσα τους για εβδομάδες, με τη μάταιη ελπίδα ότι θα έπαιρναν την ιατρική περίθαλψη που χρειάζονταν στην Ιρλανδία.
Η Roisin αναγκάστηκε να κουβαλήσει το νεκρό έμβρυο για εβδομάδες στην κοιλιά της επειδή οι γιατροί ήθελαν να είναι απολύτως σίγουροι ότι δεν υπήρχε κανένας εμβρυϊκός σφτγμός. Είπε στη Διεθνή Αμνηστία:
«Δεν είμαι διατεθειμένη να εμπιστευτώ τις υπηρεσίες για γυναίκες σε αυτή τη χώρα προς το παρόν».
Η Lupe, που κουβαλούσε ένα έμβρυο χωρίς σφυγμό για 14 εβδομάδες, είπε στη Διεθνή Αμνηστία ότι έπρεπε να ταξιδέψει στη χώρα της (Ισπανία) για την κατάλληλη ιατρική περίθαλψη:
«Δεν ένιωθα καθόλου ασφαλής…ένιωθα πραγματικά τρομαγμένη γιατί μου ήταν ξεκάθαρο ότι, οποιαδήποτε επιπλοκή ανέκυπτε, αυτοί οι άνθρωποι θα με άφηναν να πεθάνω».
Δεν είναι μόνο οι γυναίκες που θέλουν να κάνουν έκτρωση στις οποίες αρνούνται την πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εξαιτίας της εστίασης στο έμβρυο. Ιατρικό προσωπικό αρνήθηκε στη Rebecca H., που ήταν σοβαρά άρρωστη, να γεννήσει με καισαρική τομή από φόβο ότι θα έβλαπτε το έμβρυό της. Αντ’αυτού, την ανάγκασαν να υπομείνει 36 ώρες τις ωδίνες του τοκετού λέγοντας ότι η δουλειά τους ήταν «να φροντίσουν το μωρό, το μωρό έχει προτεραιότητα». Η ίδια είπε στη Διεθνή Αμνηστία:
«Θα φοβόμουν για τη ζωή μου εάν γεννούσα άλλο παιδί στην Ιρλανδία».
"google ad"
Ο Δρ. Peter Boylan, μαιευτήρας γυναικολόγος και πρώην Κλινικός Διευθυντής του Εθνικού Μαιευτηρίου Ιρλανδίας είπε στη Διεθνή Αμνηστία για το ηθικό και νομικό «τεντωμένο σκοινί» που το ιατρικό προσωπικό είναι αναγκασμένο να περπατήσει:
«Σύμφωνα με τον υπάρχοντα νόμο πρέπει να περιμένουμε μέχρι οι γυναίκες να αρρωστήσουν αρκετά, πριν μπορέσουμε να επέμβουμε. Πόσο κοντά στον θάνατο πρέπει να είσαι; Δεν υπάρχει καμία απάντηση σε αυτό».
Ένας από τους πιο περιοριστικούς και αυστηρούς νόμους στον κόσμο για την έκτρωση
Η Ιρλανδία είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη – εκτός από την Ανδόρρα, την Μάλτα και τον Άγιο Μαρίνο – που απαγορεύει στις γυναίκες να κάνουν εκτρώσεις ακόμα και σε περιπτώσεις βιασμού, σοβαρών ή θανατηφόρων εμβρυϊκών αναπηριών ή κινδύνου της υγείας τους, αν και αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμά τους, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Η Διεθνής Αμνηστία ξεκίνησε μια εκστρατεία καλώντας την Ιρλανδία να αλλάξει τη νομοθεσία της, έτσι ώστε οι γυναίκες και τα κορίτσια να μπορούν, έως ελάχιστη προϋπόθεση, να κάνουν έκτρωση σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ο ιρλανδικός νόμος θεωρεί έγκλημα ακόμα και το να δίνουν οι γιατροί και οι σύμβουλοι πλήρες πληροφορίες στις γυναίκες σχετικά με τη θεραπεία που χρειάζονται και τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να κάνουν μια ασφαλή άμβλωση. Γιατροί και σύμβουλοι μίλησαν στη Διεθνή Αμνηστία σχετικά με την ανησυχία τους για τον Ιρλανδικό Κανονισμό περί Πληροφόρησης, τον οποίο οι οργανώσεις δικαιωμάτων επιθυμούν να καταργηθεί.
«Οι δρακόντειοι νόμοι της Ιρλανδίας έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα φόβου όπου οι σύμβουλοι μπορούν να τιμωρηθούν με πρόστιμο επειδή συμβουλεύουν γυναίκες με το πως να αναζητήσουν ιατρική φροντίδα, και ως αποτέλεσμα, μερικές γυναίκες αποφεύγουν εντελώς τους γιατρούς», είπε ο Colm O’Gorman, Διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας Ιρλανδίας.
«Η Ιρλανδία κάνει τα στραβά μάτια όταν οι γυναίκες ταξιδεύουν στο εξωτερικό για αμβλώσεις, και παραμένει αδιάφορη μπροστά στον πόνο που αυτό συνεπάγεται. Καταδικάζει τις αδύναμες, φτωχές και ευάλωτες γυναίκες που δεν μπορούν να ταξιδέψουν, να γίνουν εγκληματίες επειδή αποφασίζουν για τα δικά τους σώματα, αποφάσεις που κάποιες φορές αποτελούν ζητήματα ζωής και θανάτου».
«Η Ιρλανδία οφείλει να τροποποιήσει το Σύνταγμά της και να αφαιρέσει τη προστασία του εμβρύου. Αυτό πρέπει να γίνει επειγόντως, καθώς οι ισχύοντες νόμοι της Ιρλανδίας βάζουν σε κίνδυνο τις ζωές των γυναικών και κοριτσιών κάθε μέρα».
Υπόβαθρο
Η Διεθνής Αμνηστία ξεκίνησε σήμερα στην Ιρλανδία την εκστρατεία με τίτλο «My Body My Rights – Το Σώμα μου, τα Δικαιώματά μου». Η εκστρατεία εναντίον των προσπαθειών της κυβέρνησης να ελέγχει και να ποινικοποιεί τις γυναίκες, θα ενώσει ένα παγκόσμιο κίνημα επτά εκατομμυρίων ανθρώπων που θα αγωνιστεί για ένα θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας για πρώτη φορά, με εκκλήσεις, διαδηλώσεις και γράμματα απευθυνόμενα στους Ιρλανδούς ηγέτες και ηγέτιδες.
Η προηγούμενη έκθεση σχετική με την εκστρατεία καταγράφει τον αντίκτυπο του νόμου περί αμβλώσεων του Ελ Σαλβαδόρ, κατά το οποίο ποινικοποιείται η άμβλωση κάτω από όλες τις συνθήκες. Οι δύο εκθέσεις δείχνουν πώς οι γυναίκες μπορούν να σπρωχθούν στο χείλος του θανάτου εξαιτίας των περιοριστικών και αυστηρών νόμων.