Θα πρέπει πάλι να γίνουμε κακοί…
Τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης αποτέλεσαν ένα ίσχυρο μήνυμα στην κυβέρνηση ότι όλα δε μπορούν να αποδίδονται στην ατομική ευθύνη του πολίτη, οτι ο αυταρχισμός δε μπορεί να είναι η λύση στο πρόβλημα της διαχείρισης της κρίσης της πανδημίας, ότι τα υγειονομικά ζητήματα λύνονται με αποφάσεις στήριξης του υγειονομικού τομέα, από προσλήψεις στα νοσοκομεία, έως μέτρα που στόχο έχουν τον περιορισμό των καθημερινών συνωστισμών σε κλειστούς χώρους, ότι ο άνθρωπος μέσα στην πανδημία πέρα από τη διατήρηση της σωματικής υγείας είναι ανάγκη να διατηρήσει και την ψυχική του υγεία. Το πιο ισχυρό ίσως μήνυμα ήταν ότι οι πολίτες δε θα επιτρέψουν η πανδημία να αποτελέσει ευκαιρία για εγκατάσταση ενός καθεστώτος αυταρχικού που βασίζεται στην καταστολή βασικών δικαιωμάτων.
Από εκεί ομως μέχρι αυτό που παρατηρούμε να συμβαινει τις τελευταίες ημέρες με κάποιους που έχουν μπερδέψει την ασυδοσία με την ελευθερια, απέχει πολύ. Γιατί, υπάρχουν συμπολίτες μας που νομίζουν ότι μετά τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης μπορούν να κάνουν ότι θέλουν. Έτσι, όχι μόνο μαζεύονται σε μεγάλες ομάδες σε σημεία αλλά δεν τηρούν και κανένα μέτρο, ούτε το πολύ βασικό της μάσκας. Προκλητικά μάλιστα πολλοί από αυτούς δεν έχουν καν μάσκες.
Τώρα, η συγκέντρωση σε ανοιχτούς χώρους ανθρώπων δεν αποτελεί αναγκαστικά πρόβλημα, αρκεί να τηρούνται κάποια μέτρα. Δε γίνεται όμως από το ένα άκρο της αστυνομοκρατίας και της βίας να περνάμε στο άλλο άκρο του δεν τηρούμε κανένα απολύτως μέτρο. Όχι όταν στην Κρήτη αυτή τη στιγμή 154 συνάνθρωποί μας νοσηλεύονται στις κλινικές Covid-19 ενώ καθημερινά τα κρούσματα είναι κοντά στα 3.000.
Έχουμε γράψει πολλές φορές στην εφημερίδα μας ότι οι άνθρωποι έχουν φτάσει στα όριά τους και οτι η κυβέρνηση οφείλει να βρει τρόπους ώστε στις όποιες αποφάσεις της να λαμβάνει αυτό ως δεδομένο. Πρέπει τα μέτρα να λαμβάνουν υπόψη την ανάγκη των ανθρώπων για κοινωνικοποίηση, πρέπει να υπάρχουν διέξοδοι ελευθερίας και πρέπει να στηρίζονται οι συμπολίτες μας που έχουν δεχθεί το πιο βαρύ πλήγμα από την κρίση. Πρέπει επιτέλους να σταματήσει να καταλογίζει όλη την ευθύνη της αποτυχίας ή της επιτυχίας της διαχείρισης της πανδημίας στην ατομική ευθύνη των πολιτών γιατι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης ανήκει στην ίδια. Έχουμε πει οτι η επιλογή της κυβέρνησης να αναφέρεται διαρκώς στην ατομική ευθύνη αποτελεί μία ανεύθυνη στάση εκ μέρους της αφού μεταβιβάζει διαρκώς την ευθύνη αλλού.. Όμως το γεγονός αυτό δεν αναιρεί πως ο καθένας μας έχει κι αυτός ένα μερίδιο ευθύνης. Και καλό θα είναι αν δεν μπορούμε πλέον ψυχολογικά να τηρούμε τα μέτρα, τουλάχιστον να μη γινόμαστε προκλητικοί. Και τουλάχιστον, αν γίνεται αυτό ας μη γίνεται εις το όνομα της ελευθερίας.
Η ασυδοσία δεν έχει καμία σχέση με την ελευθερία. Τη μάσκα την φοράμε γιατί νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπό μας, όχι επειδή μας την επιβάλλει κάποιος.
