Ένα ακόμη φρικτό περιστατικό ομαδικού βιασμού έρχεται από την Ινδία. Θύματα αυτή τη φορά δύο μικρά κοριτσάκια ηλικίας, μόλις 2,5 και 5 χρονών.
Το πρώτο κορίτσι απήχθη το βράδυ της Παρασκευής, κατά τη διάρκεια θρησκευτικής τελετής στο Νέο Δελχί. Οι δράστες εγκατέλειψαν το άτυχο κορίτσι σε ένα πάρκο, κοντά στο σπίτι του.
Την ίδια ώρα, θύμα βιασμού από τρεις άνδρες έπεσε και ένα πεντάχρονο κορίτσι. «Τα ρούχα της ήταν σκισμένα με πολλά σημάδια από αίμα. Κάποιοι άνθρωποι την είδαν στην περιοχή και τους είπε ότι δέχθηκε σεξουαλική επίθεση» δήλωσε η αστυνομία, τονίζοντας ότι το κορίτσι είχε υποστεί πολλαπλές κακοποιήσεις.
Η χώρα των βιασμών
Η Ινδία αποτελεί ίσως την πιο επικίνδυνη χώρα του κόσμου για τις γυναίκες. Στην Ινδία επίσημα καταγράφεται κατά μέσο όρο ένας βιασμός ανά 21 λεπτά.
Από το 1971 έως 2012, το Εθνικό Γραφείο Καταγραφής εγκλημάτων, κατέγραψε ότι οι περιπτώσεις βιασμών εκτοξεύτηκαν από τις 2.500 (1971) στις 25.000 (2012), αν και οι ακτιβιστές πιστεύουν ότι μόνο το 10% των περιπτώσεων αναφέρεται στην αστυνομία.
Επίσης συχνές είναι και οι επιθέσεις με οξύ, η ενδοοικογενειακή βία και η κακοποίηση. Το 2013 αναφέρθηκαν στην αστυνομία 309.546 εγκλήματα εις βάρος γυναικών, από 244.270 ένα χρόνο πριν, σύμφωνα με το Εθνικό Αρχείο Εγκλημάτων. Σε αυτά περιλαμβάνονται βιασμοί, απαγωγές, σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση.
Η ανεργία και η φτώχεια αποτελούν κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ των συμμοριών που κάνουν τους βιασμούς. Σε αυτό το περιβάλλον, και μέσα σε μια πατριαρχική δομή, η βία είναι ένα από τα λίγα πράγματα που μπορούν να εμπνέουν σεβασμό. Οι νέοι άνδρες, που απομακρύνονται όλο και περισσότερο από το παραμύθι της «λαμπερής Ινδίας», επιβεβαιώνουν την ταυτότητά τους, και την εξουσία τους μέσω άγριων και σκληρών πράξεων.
Ένα ακόμα αίτιο αποτελούν και οι κοινωνικές διακρίσεις στην Ινδία, που οφείλονται στην ριζωμένη πίστη για τις κάστες και στο θρησκευτικό φανατισμό. Καθώς η θρησκευτική αγωγή των ινδουιστών προωθεί την αντίληψη στις ανώτερες κάστες για την μηδαμινή αξία που έχουν σαν ανθρώπινα όντα οι Νταλίτ (ανέγγιχτοι), οι άνθρωποι της κατώτερης κάστας, η χώρα βυθίζεται στις θρησκευτικές προκαταλήψεις, δεισιδαιμονίες και δοξασίες και στους βιασμούς και τους κοινωνικούς αποκλεισμούς.
Kαθώς η τάση των ομαδικών βιασμών γίνεται όλο και πιο διαδεδομένη, ειδικοί και ακτιβιστές επισημαίνουν την ανάγκη οικονομικών και κοινωνικών λύσεων που θα αφομοιώσουν τους νέους άνδρες στην κοινωνία των πολιτών, θα εξασφαλίσουν εκπαίδευση και θέσεις εργασίας, ενώ παράλληλα, θα αμβλύνουν τις κοινωνικές διακρίσεις και τις θρησκευτικές προκαταλήψεις.
