Οργανωμένη καύση πλαστικών και κάθε λογής σκουπιδιών στην παραλία του Κολυμπαρίου | Φωτός

Μπορεί η καύση πολυβινυλοχλωριδίου (PVC) ή άλλων πλαστικών σε ανοικτούς χώρους να προκαλεί σημαντική ρύπανση και να είναι παράνομη, όμως στον Δήμο Πλατανιά η καύση κάθε λογής σκουπιδιών ακόμη και πλαστικών γίνεται συστηματικά.

Όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες που σας παρουσιάζουμε, σε διάφορα σημεία δίπλα στην παραλία του Κολυμβαρίου, σχεδόν οργανωμένα γίνεται συγκέντρωση μπάζων και κάθε λογής σκουπιδιού, τα οποία μάλιστα πρόσφατα, με τη συνδρομή οργανωμένης ομάδας ανθρώπων – όπως μας καταγγέλθηκε – καήκαν.

Τα σκουπίδια είχαν συγκεντρωθεί σε μεγάλους λάκκους που είχαν ανοιχθει στην άμμο μεταξύ μιας σειράς από αρμυρίκια και παλαιών κτισμάτων. Μεταξύ των σκουπιδιών υπήρχαν κάθε λογής μπάζα, από καναπέδες, πολλών ειδών πλαστικά αλλά και γύψινα.

Η καύση έγινε το Σάββατο 9 Ιανουαρίου, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμη και μία βδομάδα μετά η περιοχή “κάπνιζε” ενώ υπήρχε στον αέρα πλαστική οσμή.

Σήμερα είναι ευρέως γνωστό ότι η καύση των πλαστικών αποτελεί περιβαλλοντικό έγκλημα. Κατά την καύση πλαστικών παράγονται εξαιρετικά επικίνδυνες ουσίες, όπως οι διοξίνες (οι οποίες είναι από τις πιο δολοφονικές ουσίες στον πλανήτη), τα φουράνια, οι πολυαρωματικοί υδρογονάνθρακες, τα βαρέα μέταλλα και τα μικροσωματίδια PM 10 και PM 2,5. Έτσι, ρυπαίνεται η ατμόσφαιρα και μετά το έδαφος, τα φυτά, τα νερά και τα τρόφιμα και κατ’επέκταση, μέσω της τροφικής αλυσίδας οι υπόλοιποι ζωικοί οργανισμοί, συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του ανθρώπου.

Το αποτέλεσμα είναι η μείωση της ποιότητας ζωής λόγω ατμοσφαιρικού νέφους και οι αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία, όπως η αύξηση καρκίνων και θανάτων. Οποιαδήποτε ανθρώπινη παρέμβαση στο οικοσύστημα προκαλεί αλλαγή στην ολική ισορροπία, γι’ αυτό ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε μέρος μια ευρύτερης αλυσίδας που όλα τα μέλη της χρειάζεται να συνεργάζονται αρμονικά.

Πέραν όμως της παράνομης καύσης, διάσκορπα σε διάφορες περιοχές του δήμου Πλατανιά υπάρχουν σημεία όπου πολίτες πετάνε μπάζα και κάθε λογής σκουπίδια, ακόμη και μέσα στον παράδεισο του φαραγγιού και της διαδρομής περιπάτου στα Μεσκλά. Παρά τις διαρκείς καταγγελίες από πολίτες για συλλογή των μπάζων, ο δήμος αδιαφορεί.

Στην Ελλάδα, η ρήψη μπάζων αποτελεί ένα διαχρονικό φαινόμενο στη διαιώνιση του οποίου συμμετέχουν πολλές φορές ακόμη και οι Δήμοι που θα οφειλαν να το αντιμετωπίζουν.

Χαρακτηριστικό είναι οτι ο Συνήγορος του Πολίτη δέχεται κάθε έτος δεκάδες καταγγελίες, για Δήμους, για οργανισμούς λιμένων, για Περιφέρειες, που υπέδειξαν στον εργολάβο ενός έργου πού να ξεφορτωθεί (παράνομα) τα μπάζα και τα χώματα ή απλώς αδιαφόρησαν για την τύχη τους.

Άραγε, ποιο θα ήταν το κόστος της συλλογής των μπάζων πριν …πέσουν σε ρεματιές και σε χαράδρες; Δε θα μπορούσαν οι δήμοι να οργανωνουν τακτικά κάποια επίσκεψη με φορτηγό από τα χωριά για τη συλλογή ογκωδών αντικειμένων; Και εν τέλει, είναι δυνατον οι δήμοι που οφείλουν να εφαρμόζουν τον νόμο να συντελούν διαχρονικά στην απαξιωσή του; Είναι δυνατόν ο Δήμος Πλατανιά αντί να συλλέγει να αφήνει ανεξέλεγκτη τη δημιουργία σκουπιδότοπων ακόμη και στις παραλίες και να επιτρέπει σε “γνωστούς – αγνωστους” να καίνε μέχρι και πλαστικά;