Του Ανδρέα Αναγνωστάκη Δικηγόρου-Ποινικολόγου
Μηνυτή της Χούντας των Συνταγματαρχών, εκ μέρους της Ενωσης Δημοκρατικών Δικηγόρων Ελλάδας.
Αρχές Σεπτεμβρίου 1974, συνήλθε έκτακτα η Ένωση Δημοκρατικών Δικηγόρων Ελλάδος υπό την Προεδρία του Ευάγγελου Γιαννόπουλου. Μοναδικό θέμα συζήτησης μεταξύ των μελών ήταν, οι Πραξικοπηματίες της 21ης Απριλίου οι οποίοι κινούνταν ελεύθεροι. Δεν είχε εγερθεί αυτεπαγγέλτως εναντίον τους, καμία ποινική δίωξη. Και δεν υπήρχε πρόθεση για τέτοια.
Αποφασίστηκε, να ασκήσειη Μήνυση για Στάση και Εσχάτη Προδοσία η Ένωση Δημοκρατικών Δικηγόρων Ελλάδας.
Εξελέγησαν παμψηφεί να εκπροσωπήσουν την Ένωση, οι δικηγόροι Ανδρέας Αναγνωστάκης, Φοίβος Κούτσικας και Γρηγόρης Κασιμάτης και με την συνεργασία του Πρόεδρου Ευάγγελου Γιαννόπουλου και του Αντιπροέδρου Σταύρου Κανελλόπουλου:
Nα εντοπίσουν όσους θα μηνυθούν. Να συγκεντρώσουν το αποδεικτικό υλικό. Nα συντάξουν την Μήνυση. Kαι να την υποβάλλουν στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.
Το έργο ήταν δύσκολο και επικίνδυνο. Γιατί, έπρεπε να βρεθούν οι Στασιαστές και τα πραγματικά περιστατικά, για το ρόλο του κάθε ενός, που συνετέλεσε στην επιβολή της Δικτατορίας την 21/4/1967.
Εγώ από πλευράς μου, είχα μία μικρή πρόσβαση σε τέτοιες πληροφορίες, γιατί επί Κυβερνήσεως Γεώργιου Παπανδρέου, είχα την τιμή και την τύχη να βρεθώ ως Γραμματέας δίπλα στον Υπουργό Δημόσιας τάξης. Τον αείμνηστο Πολυχρόνη Πολυχρονίδη.
Όταν άρχισαν να προχωρούν οι έρευνες σε βάθος, διαπιστώσαμε έκπληκτοι πως η Δημοκρατία, την παραπάνω αποφράδα ημέρα, καταλύθηκε από 250 περίπου επίορκους Αξιωματικούς. Τόσο λίγους!
Αυτοί εξαπάτησαν το Στράτευμα, την Πολιτική Ηγεσία και τον Ελληνικό Λαό. Περιληπτικά έδρασαν ως εξής:
Λοχαγοί, με ένοπλους στρατιώτες, αιφνιδίασαν και συνέλαβαν την νύκτα στα σπίτια τους, τον Πρωθυπουργό Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας Π. Παπαληγούρα. Μέλη της Κυβέρνησης. Και Ανώτερους Αξιωματικούς. Με την αιτιολογία, πως θα τους οδηγούσουν στο Γενικό Επιτελείο για συσκέψεις! Κάποια στιγμή, κατέφθασε στο Γενικό Επιτελείο και ο Βασιλιάς, χειροκροτούμενος από τους Ένοπλους -μυημένους στην συνωμοσία- κατώτερους στρατιωτικούς.
Στις εσωτερικές αίθουσες του κτιρίου που είχαν μεταφερθεί όλοι μαζί, συζητούσαν μεταξύ τους. Και περιέγραφε ο καθένας, πως και πότε τους συνέλαβαν. Αλλά δεν ήξεραν ποιοί. Και γιατί.
Τους φρουρούσαν ένοπλοι Λογαχοί και άλλοι βαθμοφόροι, πολλοί από τους οποίους δεν γνώριζαν για ποιό λόγο τους φρουρούσαν.
Δεν βρέθηκε όμως κανείς από τους “Ανώτερους”, τη στιγμή εκείνη να διατάξει του φρουρούς του, να καταθέσουν τα όπλα και να επιστρέψουν στις Υπηρεσίες τους.
Ο Πρωθυπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος βρήκε τον Βασιλιά Κωνσταντίνο, σε “κατάσταση μεγάλης ταραχής”.
Του πρότεινε να καλέσει αμέσως τους επικεφαλής της Συνωμοσίας να συγκεντρωθούν στην μεγάλη αίθουσα του Πενταγώνου. Να ζητήσει από τους Πρωταίτιους να τεθούν στην διάθεσή του. Να διατάξει τους άλλους να γυρίσουν στις Μονάδες τους.
Του δήλωσε, πως στην περίπτωση αυτή θα τον έχει συμπαραστάτη του!!.
Εκείνος, (ΒΑΣΙΛΙΑΣ) του έδειξε στην αυλή τους ανακατεμένους Λοχαγούς και Υπολοχαγούς με τα όπλα και του είπε: “Δεν βλέπετε σε ποιά ταραχή βρίσκονται; Ποιός τους κίνησε;”
Στη συνέχεια όταν ο Αντιστράτηγος Βασίλειος Μάραντος Γενικός Επιθεωρητής του Στρατού πλησίασε τον Βασιλιά και του είπε να μην υποκύψει στους Kινηματίες αυτός απάντησε: “Και τον Παττακό ποιός τον κάνει καλά;”
Φοβήθηκε o Βασιλιάς τον Παττακό, που στην δίκη των Πρωταίτιων θα απαντoύσε στον Πρόεδρο Γιάννη Ντεγιάνη ως εξής: Eρώτηση Προέδρου: Ποιά είναι η κατοικία σας;
Παττακός: Ο Κορυδαλλός.
Πρόεδρος: Τι επάγγελμα κάνετε;
Παττακός: Οικιακά!
Λίγο αργότερα ο Αντιναύαρχος Κωνσταντίνος Εγκολφόπουλος, Αρχηγός τότε του Γενικού επιτελείου Ναυτικού, είπε ότι βρήκε τον Βασιλιά “με τρικυμία εν κρανίω”. Μεταξύ των άλλων, του πρότεινε ως λύση, να βάλουν τους Στασιαστές σε μία Ντακότα και να τους στείλουν στο εξωτερικό!
Επειτα ο Βασιλιάς, ζήτησε να μαζευτούν όλοι οι Ανώτεροι Αξιωματικοί στην αίθουσα τελετών του ΓΕΕΘΑ.
Εκεί τους είπε ότι θ’ αναλάμβανε την Αρχιστρατηγία των Ενόπλων δυνάμεων. Και τους ερώτησε αν θα υπακούσουν όλοι στις διαταγές του.
Σηκώθηκαν όρθιοι όλοι και δια “μιας φωνής” του απάντησαν: “Βεβαίως Μεγαλειότατε, θα υπακούσουμε στις διαταγές σας”.
Εκείνος την κρίσιμη εκείνη στιγμή, αντί να δώσει εντολές στους Κινηματίες να καταθέσουν τα όπλα άρχισε μαζί τους διαβουλεύσεις.
Ο Αρχηγός του ΓΕΣ Σπαντιδάκης έκανε τον διαμεσολαβητή μεταξύ των Στασιαστών και του Βασιλιά. Παρουσίασε τους Στασιαστές ως “παιδιά” που είχαν αγνά αισθήματα. Και πως έτσι έπρεπε να τους δούν και να τους αντιμετωπίσουν!
Μ’ αυτά τα δεδομένα άρχισαν οι συζητήσεις για την σύνθεση της Κυβέρνησης.
Οι Στασιαστές πρότειναν Πρωθυπουργό τον Σπαντιδάκη. Και ο Βασιλιάς τον Εισαγγελέα Κόλλια. Ο Βασιλιάς πρότεινε Υπουργό Δημόσιας Τάξης τον τότε Διευθυντή της ΚΥΠ Παπαγεωργόπουλο. Τα “παιδιά” δέχτηκαν τον Κόλλια ως Πρωθυπουργό. Αλλά απέρριψαν τον Παπαγεωργόπουλο.
Ταυτόχρονα, έξω από το γραφείο που ήταν ο Βασιλιάς είχαν συγκεντρωθεί κατώτεροι Αξιωματικοί της “παρέας”, οι οποίοι μέσα από μία συνεχή οχλαγωγή έκαναν φωναχτές προτάσεις για υπουργούς και πρότειναν την περιέλευση σ’ αυτούς του ΑΣΕΑ.
Γιατί, δι’ αυτού, ήθελαν ν’ αποκεφαλίσουν την επομένη τους Στρατηγούς και τους μη μυημένους Αξιωματικούς. Γίνονταν πανδαιμόνιο!
Ταυτόχρονα, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης διέδιδαν πως κηρύχθηκε “στρατιωτικός νόμος” και αναστέλλονταν άρθρα του Συντάγματος με Διάταγμα της Κυβέρνησης που υπέγραψαν ο “Πρόεδρος και τα Μέλη”.
Αυτές οι ψευδείς διαδόσεις, συνέβαλαν, στην πλήρη εξαπάτηση Στρατού και Λαού. Δυστυχώς γι’ αυτά, δεν υπήρξε καμμία διάψευση. Ούτε μέσα από το Πεντάγωνο που ήταν ο Πρωθυπουργός και τα άλλα μέλη.
Αυθημερόν συγκροτήθηκε “με επτά παιδιά” και τον Εισαγγελέα Κόλλια, ως Πρωθυπουργό, η πρώτη Κυβέρνηση της ντροπής.
Καταλύθηκε η Δημοκρατία. Και επιβλήθηκε η άθλια δικτατορία.
Για την κατάλυσή της ευθύνεται κυρίως ο Ανώτερος άρχοντας αλλά και η Ηγεσία του τόπου. Στρατιωτική και πολιτική.
Ενδεικτικά παρατίθεται πως δεν είχαν κανένα σχέδιο αντιμετώπισης τέτοιας αναρχίας.
Δεν αντέδρασαν όταν αντιλήφτηκαν την πραγματική κατάσταση. Δεν ειδοποίησαν από το Γενικό Επιτελείο που παρευρίσκονταν, τα Σώματα Στρατού της υπόλοιπης Ελλάδας να κινηθούν και ν’ ανατρέψουν τους Συνωμότες.
Κυρίως, δεν βρέθηκε κανείς από τους Ανώτερους, να τους διατάξει να καταθέσουν τα όπλα. Εστω και με κίνδυνο να εισπράξει ανυπακοή. -Ο Αντιναύαρχος Εγκολφόπουλος διαβεβαίωσε ότι σε τέτοια διαταγή θα υπάκουαν γιατί και αυτοί, “τα είχαν χαμένα”-.
Αυτή η παράλειψη δυσκόλεψε και το Πενταμελές Εφετείο, στην εφαρμογή των διατάξεων περί Στάσης. -τότε ποινή θανάτου-
Γιατί η συγκρότηση του αδικήματος αυτού, αξιώνει Διαταγή Ανωτέρου για κατάθεση των όπλων και άρνηση συμμόρφωσης. (Αρθρο 46 ΣΠΚ)
Τελικά, η Δημοκρατία την 21η Απριλίου 1967 καταλύθηκε και υπέστει βιασμό, γιατί οι οικοδεσπότες, άφησαν τις πόρτες ανοιχτές. Και εισέβαλαν μέσα καβάλα οι βιαστές. Αλλά και όταν τους αντιλήφθηκαν, τους θεώρησαν “παιδιά με καλές προθέσεις”. Και τους βράβευσαν με την παράδοση της εξουσίας.
Από αυτό το πάθημα της Δημοκρατίας, συνάγεται το συμπέρασμα πως οι μεγάλες αξίες, χρειάζονται γερούς, επαρκείς και αποφασισμένους οικοδεσπότες.
Τέτοιες αξίες αποτελούν σήμερα, εκτός της Δημοκρατίας, η Αμυντική θωράκιση της χώρας, η Εθνική Ανεξαρτησία και Κυριαρχία, η Οικονομία, η Παιδεία, η υγεία των Πολιτών κλπ.
Αυτές δεν εξασφαλίζονται από τυχαίους. Ούτε από προσκυνημένους και συμφωνημένους.
Οσα ξεχνούμε τα ξαναπαθαίνουμε!!