Αν υπάρχει μια φράση από το ενημερωτικό σημείωμα της κυβέρνησης για τη συμμετοχή του πρωθυπουργού στις δύο έκτακτες τηλεδιασκέψεις – του ΕΛΚ και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, την οποία συγκάλεσε ο πρόεδρός του, Αντόνιο Κόστα – που συμπυκνώνει τους ελληνικούς προβληματισμούς σχετικά με τις εξελίξεις αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, αυτή βρίσκεται στο τέλος του κειμένου: «Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επανέλαβε την πάγια θέση της Ελλάδας για το απαραβίαστο των συνόρων».

Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση της κυβέρνησης, ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι είναι θετικό ότι μετά τις συναντήσεις της Δευτέρας στην Ουάσινγκτον υπάρχει ορατότητα για τα επόμενα βήματα και για συνάντηση του προέδρου της Ουκρανίας με τον πρόεδρο της Ρωσίας σύντομα. Παράλληλα, υπογράμμισε την ανάγκη για άμεση εκεχειρία και εξέφρασε την ικανοποίησή του για την πρόθεση των Ηνωμένων Πολιτειών να στηρίξουν τις εγγυήσεις ασφαλείας της Ουκρανίας, μετά το τέλος του πολέμου.

Ειδικά για το ζήτημα των εγγυήσεων ασφαλείας – και αφού ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχει περίπτωση η χώρα του να στείλει στρατεύματα στο έδαφος της Ουκρανίας, περιορίζοντας τη συμμετοχή της πιθανόν σε αεροπορική επιτήρηση/υποστήριξη – πηγές στην Αθήνα υπογράμμισαν ότι η θέση της κυβέρνησης, ότι η Ελλάδα δεν προτίθεται να στείλει στρατιώτες στην Ουκρανία, όπως εκφράστηκε εξαρχής από τον Κ. Μητσοτάκη, παραμένει αμετάβλητη και χωρίς «αστερίσκους».

Ωστόσο, για την Αθήνα τα μεγάλα ζητήματα που προκύπτουν από τις διαδοχικές συναντήσεις του Τραμπ με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν, τον Ουκρανό ηγέτη Βολοντίμιρ Ζελένσκι και τους επτά Ευρωπαίους ηγέτες της «Συμμαχίας των Προθύμων», αφορούν κυρίως στο ζήτημα που ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος άνοιξε χωρίς περιστροφές στις δημόσιες τοποθετήσεις του, δηλαδή, το ζήτημα της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας.

Ο Τραμπ είπε ότι η Κριμαία θεωρείται χαμένη για την Ουκρανία και μίλησε για «ανταλλαγές εδαφών», έστω κι αν επιχείρησε να «γλυκάνει το χάπι», τονίζοντας ότι για αυτό το ζήτημα η τελική απόφαση είναι στα χέρια του Ζελένσκι και του Ουκρανικού λαού. Για την Αθήνα, οιαδήποτε εκχώρηση ουκρανικού εδάφους στη Ρωσία αποτελεί μια εξαιρετικά αρνητική εξέλιξη, καθώς στην ουσία αναιρεί την αρχή της μη αλλαγής συνόρων διά της βίας, νομιμοποιεί την διά πολμου απόσπαση εδαφών και δημιουργεί τετελεσμένα.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια στιγμή που η Τουρκία αρνείται να συζητήσει για το Κυπριακό στη βάση των ψηφισμάτων του Σ.Α. του ΟΗΕ και πιέζει για δύο κράτη επικαλούμενη την «πραγματικότητα επί του εδάφους», φράση που χρησιμοποιεί διαρκώς η Μόσχα για να «νομιμοποιήσει» την κατοχή ουκρανικών εδαφών (κυρίως στα ανατολικά, αλλά και στα νότια της χώρας). Ταυτόχρονα, ωστόσο, ο προβληματισμός γίνεται ακόμα μεγαλύτερος, καθώς, όπως σημειώνεται από κυβερνητικές πηγές, μια τέτοια εξέλιξη ουσιαστικά ενισχύει τις απανταχού δυνάμεις του αναθεωρητισμού.

Οι ίδιες πηγές υπενθύμισαν ότι με τη μνημόνιο της Βουδαπέστης του 1994 η Ρωσία (μαζί με τις ΗΠΑ και τη Βρετανία) εγγυόταν την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και του Καζακστάν στα υπάρχοντα σύνορα, ως αντάλλαγμα για την παράδοση από το Κίεβο στη Μόσχα των πυρηνικών όπλων που είχαν μείνει στη χώρα από την εποχή της ΕΣΣΔ. Σήμερα, σημειώνουν, ο εγγυητής όχι μόνο έχει τσαλαπατήσει το μνημόνιο αυτό, αλλά ουσιαστικά απαιτεί αλλαγή συνόρων διά της βίας. Υπογραμμίζουν, δε, ότι ήδη ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έχει θέσει ζήτημα… εκσυγχρονισμού της Συνθήκης της Λωζάννης.

Σε τρίτο επίπεδο, ωστόσο, η Αθήνα παρακολουθεί με προβληματισμό τους χειρισμούς της ΕΕ στο θέμα της Ουκρανίας, καθώς εκτιμά ότι η Ευρώπη κινδυνεύει να απωλέσει γεωπολιτική και γεωστρατηγική ισχύ. Πηγές επισημαίνουν, δε, ότι η απαίτηση του Γάλλου προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν, για ευρωπαϊκή συμμετοχή σε πιθανή τριμερή συνάντηση Τραμπ, Πούτιν και Ζελένσκι είναι εκ των ων ουκ άνευ, αν η Ευρώπη θέλει να έχει ενεργό και ουσιαστικό ρόλο στις εξελίξεις.

topontiki.gr