Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης
Η μεγάλη στιγμή που όλοι περιμέναμε ήρθε. Αυτό το τριήμερο, στις 19-21 Ιουλίου θα αναμετρηθούν οι δυνάμεις τους ιμπεριαλισμού (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και Ρωσία) με το αντιπολεμικό κίνημα στην Κρήτη, και όχι μόνο, ενάντια στα χημικά του πολέμου της Συρίας.
Και επιμένω ότι το κίνημα ενάντια στα χημικά του πολέμου έχει ή πρέπει να έχει αντιπολεμική ταυτότητα, καθώς και αντιφασιστικές αιχμές, και να μην περιοριστεί μόνο στα οικολογικά προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει η διαδικασία της υδρόλυσης. Προβλήματα που ασφαλώς πρέπει να καταγγέλλουμε παντού. Αλλά χρειάζεται συνδυασμένη και συνολική τοποθέτηση που να μην επιτρέψει να αναβαθμιστούν κάποια ζητήματα σε βάρος άλλων, χάνοντας με αυτό τον τρόπο και την συνολική εικόνα. Ασφαλώς, χρειάζεται να υπάρχουν τα κατάλληλα αιτήματα και οι συμμαχίες. Συμμαχίες όμως με τον κόσμο της εργασίας και όχι με δυνάμεις (πολιτικές και αυτο διοικητικές) που δηλώνουν ηθικοί συμπαραστάτες αλλά δεν προσφέρουν ούτε το ελάχιστο στην οργάνωση δράσεων ή στην προστασία ομάδων πληθυσμού, όπως τους Σύριους πρόσφυγες στα Χανιά που κινδυνεύουν να βρεθούν στον δρόμο και ενώ βρίσκονται κυνηγημένοι από την κεντρική εξουσία.
Όμως αυτό είναι ένα θέμα που θα επανέλθουμε στη συνέχεια. Όσο αφορά την υπόθεση των χημικών, και πάνω από όλα, πρέπει να αποδεχτούμε, κι όσοι δεν το έχουν κάνει ακόμα έχουν καιρό, ότι ο επιχειρούμενος αποκλεισμός της Αμερικάνικης Στρατιωτικής Βάσης στη Σούδα, αποτελεί αναβάθμιση του κινήματος ενάντια στα χημικά του πολέμου. Και αυτό γιατί ο απλός κόσμος παίρνει την τύχη στα χέρια του, οργανώνοντας την παρέμβαση του. Δεν λέω, καλό το συλλαλητήριο στο λιμάνι της Σούδας ή η αντίστοιχη παλλαϊκή διαδήλωση στο Αρκάδι και με εντυπωσιακή συμμετοχή κόσμου, αλλά παραλίγο να ξεχάσουμε ότι απέναντι μας δεν βρίσκονται μόνο οι διεθνείς ιμπεριαλιστές αλλά και διάφοροι εκπρόσωποι από την παλιά Τοπική Αυτοδιοίκηση που προσπάθησαν με επαναστατική φρασεολογία να χειραγωγήσουν το κίνημα και να μην αναδειχτούν οι πραγματικές του αιχμές. Ας θυμίσω, τον παράλογο αποκλεισμό του κινήματος των ΒΑΠΕ στο Αρκάδι από το να καταγγείλουν διάφορους μεγαλόσχημους που είχαν ντυθεί την αντάρτικη φορεσιά του καπετάν Μιχάλη, ενώ με τις πολιτικές τους συντηρήσαν και προστάτευαν διάφορα άλλα οικολογικά και όχι μόνο, εγκλήματα. Βέβαια, για αυτή την εξέλιξη, ευθύνη έχουν και διάφοροι, αριστεροί ή «αριστεροί», πείτε τους όπως θέλετε που αναζητούν συμμαχίες με τον παλιό μηχανισμό και με τους εμπόρους διάφορων περιοχών, που δεν θέλουν μαζικές κινητοποιήσεις. Είχαμε γράψει για όλα αυτά σε προηγούμενη παρέμβασή μας*. Και όλο αυτό είχε τον σοβαρό κίνδυνο να μην αξιοποιηθούν μαζικές και κινηματικές διαδικασίες των εργαζομένων της πόλης και του νησιού μας αλλά να περιοριστεί η ενημέρωση μέσω διαδικτύου και των εφημερίδων. Όμως τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αλλά όχι ιδανικά. Η άρνηση χωρίς πολιτικά επιχειρήματα και στο όνομα του Συντονιστικού να πραγματοποιηθεί πορεία στο κέντρο της πόλης το Σάββατο 19/7 μαζί με όλους όσους οργανώνουν τη συγκεκριμένη διαδικασία, όπου θα μπορέσουν με τον καλύτερο τρόπο να επικοινωνήσουν οι διαδηλωτές με όσους ενδιαφέρονται να συμμετέχουν ή ακόμα και να ενημερώσουν όσους δεν το γνωρίζουν, δημιουργεί πολλά ερωτηματικά. Ακόμα και παρατηρήσεις ή δηλώσεις αν θέλετε περί «οργωμένων χωραφιών», η στοχοποίηση συγκεκριμένων παρεμβάσεων και άλλα ηχηρά παρόμοια, μόνο αρνητικές εντυπώσεις δημιουργούν. Αλλά δεν θα επεκταθούμε περισσότερο…
Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη
Συνεχίζοντας και αναφορικά με τα χημικά, ακόμα και με βάση τις καθημερινές εξελίξεις, σχετικά με τη νέα δολοφονική επίθεση του Ισραήλ και με τη δεύτερη αιχμαλωσία των Σύριων προσφύγων στα Χανιά, γίνεται η απαραίτητη σύνδεση και αναδεικνύεται η κατάσταση ως έχει. Θα ήταν άδικο να υποτιμήσουμε αυτή τη διαδικασία. Και ευτυχώς, οι συζητήσεις που προγραμματίζονται και που θα λάβουν χώρα στον χώρο που θα πραγματοποιηθεί ο τριήμερος αποκλεισμός, θα έχουν αναφορά στα παραπάνω ζητήματα δείχνουν το αντίθετο. Σχετικά με τη νέα ισραηλινή επέμβαση όπου το κράτος τρομοκράτης βομβαρδίζει σπίτια και οικογένειες, νοσοκομεία, σχολεία, τεμένη, ραδιοφωνικούς σταθμούς, το σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης, ένα άσυλο αναπήρων ακόμα και ψαρόβαρκες, χρησιμοποιώντας απαγορευμένα όπλα όπως έκανε και κατά τη διάρκεια των προηγούμενων επιθέσεών του στη Γάζα το χειμώνα του 2008-2009 και το Νοέμβρη του 2012, χρειάζεται να είμαστε ξεκάθαροι για τις προθέσεις του και γιατί πραγματοποιεί τη συγκεκριμένη επέμβαση. Να βρούμε την πραγματική αιτία δηλαδή πίσω από όλα αυτά και να μην αρκεστούμε στις δικαιολογίες του ότι ασκεί νόμιμη άμυνα. Η πραγματική αιτία της επίθεσης είναι διαφορετική: η ήττα των ΗΠΑ στο Ιράκ και το ξέσπασμα της «αραβικής άνοιξης» έχουν αλλάξει τα δεδομένα στην περιοχή. Ο Νετανιάχου στάθηκε ανίκανος να εμποδίσει την έναρξη επαναπροσέγγισης ΗΠΑ-Ιράν, βλέπει με ανησυχία και θέλει να υπονομεύσει την πρόσφατη συμφωνία Φατάχ – Χαμάς για σχηματισμό εθνικής κυβέρνησης, προσπαθεί να εμφανιστεί ισχυρός στο εσωτερικό και στους διεθνείς συμμάχους του. Η “ανησυχία” της Διεθνούς Κοινότητας» είναι απολύτως υποκριτική. Οι ΗΠΑ παρέχουν στρατιωτική βοήθεια αξίας 1,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο στο κράτος των σιωνιστών για να μπορεί να συνεχίζει να παίζει το ρόλο του μαντρόσκυλου των συμφερόντων τους στην περιοχή. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εξισώνοντας θύτη και θύμα συνεχίζει το εμπάργκο και κατηγορεί για τρομοκρατία τη Χαμάς, που αναδείχτηκε με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες κυβέρνηση στη Γάζα το 2006, και όχι το κράτος του Ισραήλ που από τη δημιουργία του μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχει εξαπολύσει σειρά επιθέσεων και πολέμων σε όλη την περιοχή. Παράλληλα, η πρόταση εκεχειρίας της Αιγύπτου του στρατάρχη Σίσι που ηγείται της αντεπανάστασης – με την υποστήριξη του Τόνι Μπλερ – βολεύει το κράτος του Ισραήλ. Δίκαια την απορρίπτουν οι παλαιστινιακές οργανώσεις αφού δεν ικανοποιεί τα βασικά τους αιτήματα για άρση του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας και αποφυλάκιση των Παλαιστίνιων κρατούμενων που απελευθερώθηκαν το 2012 αλλά προκλητικά ξανασυνελήφθησαν τον περασμένο μήνα.
Να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των Σύριων προσφύγων
Από την Αντιπεριφέρεια στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση και πάλι πίσω, επιστολές στον πρωθυπουργό και επικλήσεις στο διεθνές δίκαιο, μπαλάκι ευθυνών από την μία αρχή στην άλλη, δηλώσεις ηθικής στήριξης, “ειλικρινείς” ομολογίες ότι Δήμος Χανίων και Αντιπεριφέρεια θέλουν να βοηθήσουν αλλά δεν μπορούν, εννοώντας ότι δεν θέλουν και ωμοί εκβιασμοί για να ζητήσουν άσυλο οι Σύριοι πρόσφυγες για να λυθούν τα προβλήματά τους ενώ οι ίδιοι εδώ και καιρό έχουν δηλώσει ότι δεν επιθυμούν να πάρουν. Να ποια είναι σε γενικές γραμμές οι κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι Σύριοι πρόσφυγες και με επιτακτική ανάγκη να βρεθεί νέο χώρος στέγασης και βέβαια σίτιση, αφού ο ιδιοκτήτης που τους φιλοξενούσε μέχρι τώρα αδυνατεί για περισσότερο. Και ενώ την Παρασκευή 18/7 πραγματοποιήθηκε συνάντηση αυτοδιοικητικών φορέων, βουλευτών (Σταθάκης – Βολουδάκης), δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων, αντιρατσιστικών και αντιφασιστικών συλλογικοτήτων για να βρεθεί λύση στο άμεσο αυτό πρόβλημα κατάληξε να διαλυθεί με ευθύνη του αντιπεριφερειάρχη Χανίων με την αιτιολογία ότι το ζήτημα συζητήθηκε ενδελεχώς και η μόνη λύση είναι αυτή που προτείνει ο νόμος, μια λύση που όμως δεν δέχονται οι Σύριοι πρόσφυγες. Και είναι ιδιαίτερα προβληματικό να μην υπολογίζονται οι ιδιαίτερες ανάγκες τους που συνοψίζονται στο να έχουν δικαίωμα στην ελεύθερη μετακίνηση και να φιλοξενηθούν σε δημόσιο κτίριο με κρατική χρηματοδότηση, ώσπου να δωθεί η λύση και να φύγουν για τις χώρες που επιθυμούν και όχι να πάρουν, για παράδειγμα, τις οικογένειες τους και τα ελάχιστα προσωπικά τους αντικείμενα και να φύγουν με τον μόνο τρόπο που έχουν, μέσα από τα Βαλκάνια και τη φυγή. Είναι τελείως παράλογο για να προσπαθείς να ξεφύγεις από τους πολέμους και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που προκαλούν το διεθνές καφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός, για να φυλακιστείς για δεύτερη φορά.
Λύσεις υπάρχουν – ο ρόλος του μαζικού κινήματος
Λύσεις υπάρχουν και μόνο ένα μαζικό αντιπολεμικό και αντιρατσιστικό κίνημα σε άμεση σύνδεση με τους εργατικούς αγώνες μπορεί να το επιβάλλει. Χρειάζεται να σταματήσει άμεσα και χωρίς αναβολή κάθε σχέδιο “καταστροφής” – διάθεσης του χημικού οπλοστασίου της Συρίας στη Μεσόγειο θάλασσα ενώ παράλληλα η ελληνική κυβέρνηση που συμμετέχει και στηρίζει ενεργά το έγκλημα της καταστροφής του περιβάλλοντος και της υγείας των κατοίκωνπου οργανώνουν και εκτελούν η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Η.Π.Α, χρειάζεται να ανατραπεί. Γιατί παράλληλα, είναι συνυπεύθυνη για τη μαζική σφαγή των Παλαιστίνιων έχοντας αναδείξει το Ισραήλ σε ένα από τους πιο στενούς της συμμάχους, “στρατηγικό εταίρο”, σε όλα τα επίπεδα: οικονομικά για την εκμετάλλευση της ΑΟΖ, κοινές στρατιωτικές ασκήσεις αυτό το καλοκαίρι με την παρουσία μάλιστα του Αρχηγού του Ναυτικού του Ισραήλ, πολιτικά και διπλωματικά. Είναι η ίδια κυβέρνηση που κρατάει κλειστά τα σύνορα δολοφονώντας με τους μηχανισμούς της Φρόντεξ όσους πρόσφυγες προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο και τη δυστυχία, που αρνείται να δώσει άσυλο και χαρτιά στους μετανάστες, που έχει κάνει αιχμή της πολιτικής της την ισλαμοφοβία και το ρατσισμό. Αυτή η κυβέρνηση, των απολύσεων και των διαθεσιμοτήτων, πρεέπει να ανατραπεί. Αυτό πρέπει να αναδειχθεί στο συλλαλητήριο ενάντια στα χημικά. Και φυσικά να διεκδικήσουμε ότι το κόστος για την καταστροφή του χημικού οπλοστασίου πρέπει να επιβαρύνει τα ιμπεριαλιστικά κράτη και τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που κερδοσκοπούν δεκαετίες τώρα από την παραγωγή και εμπορία των χημικών όπλων ενώ παράλληλα χρειάζεται να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί, να μην συνεχιστεί η συνεργασία με το κράτος τρομοκράτη του Ισραήλ, να κλείσει η Πρεσβεία των σιωνιστών και να ανοίξουν τα σύνορα για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, όπου θα τους παρέχεται άσυλο και στέγη, ελεύθερη μετακίνηση και όπου θα νομιμοποιούνται χωρίς εμπόδια.
Τα πράγματα είναι απλά. Μόνο η αντίσταση των Παλαιστίνιων, το αραβικό πεζοδρόμιο και το παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό είναι η δύναμη που μπορεί να τσακίσει το ρατσιστικό απαρτχάιντ και τους ιμπεριαλιστές προστάτες του. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλώνουν από την Ινδονησία μέχρι τη Νέα Υόρκη και από το Λονδίνο και το Όσλο μέχρι την Τυνησία, το Μαρόκο, τη Συρία και το Μπαχρέιν απαιτώντας να σταματήσει η νέα σφαγή. Στα Χανιά και στην Κρήτη έχουν κάθε λόγο να ξεσηκωθούν και απαιτήσουν τον άμεσο τερματισμό του πειράματος της καταστροφής των χημικών στη Μεσόγειο, να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στην Παλαιστίνη και να απαιτήσουν να λυθεί το ζήτημα με του Σύριους πρόσφυγες που βρίσκονται στην πόλη μας. Εκεί πρέπει να αξιοποιηθούν όλα τα μέσα. Ακόμα και πολιτικές απεργίες, όπου θα οργανωθούν με μαζικές κινητοποιήσεις κατοίκων και φορέων. Η πραγματική δουλειά (χημικά-μετανάστες-πόλεμος στη Γάζα-Σύριοι πρόσφυγες-εργασιακά ζητήματα-σύγκρουση με μνημόνια και νεοναζί) θα γίνει κινητοποιώντας έναν έναν τους ανθρώπους που ζουν και δουλεύουν στην Κρήτη αλλά και παντού. Η άρνηση του Εργατικού Κέντρου Χανίων να οργανώσει και να υποστηρίξει απεργία ή στάση εργασίας, την τρίτη ημέρα του αποκλεισμού, που αποτελεί εργάσιμη μέρα, είναι καταδικαστέα από όλους όσους συμμετέχουν στην οργάνωση της κινητοποίησης. Και να γιατί τα σωματεία εργαζομένων και οι συντονισμοί πρέπει να επαγρυπνούν και να αναλαμβάνουν μόνοι τους τις αντίστοιχες πρωτοβουλίες χωρίς ανάθεση σε αυτούς που δεν οργανώνουν απεργίες ούτε για τα εργασιακά ζητήματα.
Έχουν γίνει πολλά και καλά, όσο αφορά τα παραπάνω ζητήματα. Χρειάζεται όμως κλιμάκωση όλων αυτών και ιδιαίτερη προσοχή για να μην εκφυλιστεί η προσπάθεια. Αλλιώς, προβλέπονται άσχημες εξελίξεις…
*Το Αρκάδι μας ενώνει; Αγώνας της Κρήτης, 27/3/2014