Του Δημήτρη Μηλάκα
Οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο (και η δική μας) σπανίως αναλαμβάνουν την ευθύνη μιας κατάστασης αν μπορούν να τη ρίξουν σε άλλους. Στην προκειμένη περίπτωση η κατάσταση είναι δύσκολη, καθώς είναι σαφές ότι οι μεταλλάξεις της Covid-19 εξαπλώνονται σαν φωτιά σε πευκοδάσος.
Ήδη οι ειδικοί περιμένουν το τέταρτο κύμα της πανδημίας (κάποιοι λένε ότι έχει ξεκινήσει) που δεν λαμβάνει υπόψη του τα οικονομικά προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι κυβερνήσεις, οι οποίες (ας μην το ξεχνάμε) αυτές ήταν που χαλάρωσαν τα μέτρα προκειμένου να δουλέψει η τουριστική βιομηχανία.
Αυτές οι ίδιες κυβερνήσεις ήταν που είχαν επιλέξει να υπονομευόσουν τα συστήματα Υγείας των χωρών τους δίνοντας χώρο (και πολύ χρήμα) στους ιδιώτες. Αυτές οι κυβερνήσεις ήταν που, όταν ξέσπασε η πανδημία, επιχορήγησαν την έρευνα των πολυεθνικών για το εμβόλιο και αυτές έκλεισαν τις συμφωνίες για τη διάθεσή του.
Οι κυβερνήσεις είναι που ανέλαβαν τον εφοδιασμό των χωρών τους με εμβόλια και τις εκστρατείες ενημέρωσης των πολιτών για τα ευεργετήματα των εμβολιασμών.
Ύστερα απ’ όλα αυτά και καθώς έχει κλείσει ένας ολόκληρος κύκλος, η πραγματικότητα διαμορφώνεται ως εξής:
• Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του πλανήτη δεν έχει πρόσβαση στα εμβόλια, παρά το γεγονός ότι η μετακίνηση των ανθρώπων από ένα σημείο της υδρογείου σε ένα άλλο είναι αστραπιαία, άρα και η πιθανότητα της «διακίνησης» του ιού παραμένει τεράστια.
• Από την εξέλιξη της εμβολιαστικής καμπάνιας (εκεί όπου υπάρχουν εμβόλια) φαίνεται ότι ο αριθμός των προθύμων να εμβολιαστούν έχει πιάσει ταβάνι, ενώ αυτοί που για διάφορους λόγους δεν θέλουν να εμβολιαστούν εμφανίζονται ως συμπαγείς, αποφασισμένες και ικανές αριθμητικά ομάδες.
Αυτές οι ομάδες, λοιπόν, των «αντιεμβολιαστών», χρησιμοποιούνται από τις κυβερνήσεις ως οι αποδιοπομπαίοι τράγοι. Αυτοί είναι όμως που ευθύνονται για την αδυναμία των κυβερνήσεων να εφοδιαστούν με τις απαραίτητες ποσότητες εμβολίων; Αυτοί άραγε ευθύνονται που δεν πείθονται για την αποτελεσματικότητα όλων των εγκεκριμένων σκευασμάτων; Μήπως αυτοί φταίνε για τη σκόνη που σηκώνουν οι επιστημονικές αντικρουόμενες απόψεις και οι ακατανόητες πολλές φορές κυβερνητικές αποφάσεις, δυσκολεύοντας τους ανθρώπους να δουν με σαφήνεια την κατάσταση και το πρόβλημα;
Καθώς είναι φανερό (στατιστικά και προς το παρόν τουλάχιστον) ότι οι εμβολιασμοί έχουν μειώσει τους θανάτους και αφού η ομάδα που συγκροτεί το αντεμβολιαστικό «μπλοκ» δεν είναι και τόσο συμπαγής ως προς την αφετηρία των φόβων ή των αντιρρήσεών της, μήπως αυτό που χρειάζονται οι κυβερνήσεις είναι η «πειθώ» και όχι το μαστίγιο;
Ή μήπως τελικά το μαστίγιο βολεύει (την εξουσία) όπως βολεύει και η ύπαρξη αποδιοπομπαίου τράγου;