Μετά από το σχέδιο “Δήμητρα” που προκάλεσε αίσθηση και αφορμή για πολιτική αντιπαράθεση εν όψει των εκλογών της 21ης Μαϊου, ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25, κ. Γιάνης Βαρουφάκης ξαναχτύπησε παρουσιάζοντας το σχέδιό που φέρει τον τίτλο «Μια μετοχή – μια ψήφος»: Η ριζοσπαστική πρόταση του ΜέΡΑ25 για το μέλλον της εργασίας.
Παρουσιάστηκε ανήμερα της Πρωτομαγιάς στην Καβάλα και ο ίδιος κάνει λόγο για “μια πραγματική επανάσταση στις σχέσεις εργατών και κεφαλαίου, επειγόντως απαραίτητη για να σωθούν οι εργαζόμενοι από τη ρωμαϊκή αρένα που έχει καταντήσει η σημερινή εργασιακή ζούγκλα, και να μπορέσουν τα εργασιακά δικαιώματα να μπουν επιτέλους στον 21ο αιώνα”.
Ακολουθεί το σχετικό απόσπασμα της ομιλίας:
Άκουγα το Μητσοτάκη τις προάλλες να λέει: θυμάστε το ευφάνταστο που είπε εναντίον μας; Λέει «πόσες Δήμητρες θα κάνει ένα σουβλάκι;». Για τους απολυμένους, εδώ στην περιοχή σας, είχε πεί «τι να κάνουμε, έτσι είναι η αγορά».
Ενδιαφέρον αυτό, έτσι; Η αγορά λειτουργεί πάρα πολύ καλά όταν αποφέρει προσόδους στην «Μητσοτάκης Α.Ε.». Το κόστος της είναι οι απολύσεις των πολλών.
Με άλλα λόγια, έχουμε ένα καθεστώς πλέον το οποίο δεν είναι απλά εκμεταλλευτικό -ο καπιταλισμός εκμεταλλευτικός ήταν, είναι η ουσία του καπιταλισμού. Εδώ δεν είναι αμιγώς καπιταλισμός. Για σκεφτείτε το: έχουμε ένα συνονθύλευμα, μια μίξη σοσιαλισμού για την ολιγαρχία και σκληρής αγοράς για τους υπόλοιπους.
Οι υπόλοιποι, οι μη έχοντες, οι μη κατέχοντες, οι πιο αδύναμοι, η εργατική τάξη, οι μικρομεσαίοι, οι άνεργοι, οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, οι συνταξιούχοι, ρίχνονται στην ρωμαϊκή αρένα της Αγοράς, εντός της οποίας τα λιοντάρια τους ξεσκίζουν τις σάρκες.
Αυτό είναι το σύστημα της Αγοράς. Αλλά για τους ολιγάρχες δεν υπάρχει ανταγωνισμός.
Έχετε ακούσει την αρχή του ΜέΡΑ25 – Συμμαχία για τη Ρήξη, ένας εργαζόμενος. μία μετοχή. μία ψήφος; Σκεφτείτε μία αλλαγή στο εταιρικό δίκαιο πολύ απλή η οποία λέει ότι οι μετοχές στις επιχειρήσεις είναι όπως οι φοιτητικές ταυτότητες στα Πανεπιστήμιο. Πας στα στο Πανεπιστήμιο, γράφεσαι, έχεις περάσει, μπαίνεις, σου δίνουν μία φοιτητική ταυτότητα. Δεν πληρώνεις, δεν την αγοράζεις, δεν μπορείς να τη πουλήσεις, δεν μπορείς να την νοικιάσεις, μπορείς να την χρησιμοποιήσεις για να πας στη βιβλιοθήκη, να πάρεις βιβλία, να ψηφίσεις στις εκλογές τος φοιτητικές, να μπαίνεις στο διαδίκτυο μέσα από το site του πανεπιστημίου, του τμήματος σου, να διαβάζεις περιοδικά τα οποία έχει αγοράσει το τμήμα για σένα.
Φανταστείτε οι μετοχές να ήταν έτσι, να μην αγοραζόντουσαν, να μην ήταν εμπορεύματα και να μην πωλούνταν, να μην νοικιάζονταν και να σου δίναν μία ψήφο σε όλους τους εργαζομένους μια επιχείρησης, είτε είναι ο πάνω-πάνω είτε είναι ο κλητήρας. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα έχεις οριζοντιοποιηση, σημαίνει όμως ότι η συνέλευση των μετόχων, όπως και τώρα έχεις μία συνέλευση των μετόχων, που θα διορίζει το διοικητικό συμβούλιο θα αποτελείται από όλους τους εργαζόμενους.
Προσέξτε πόσο επαναστατικό θα ήταν αυτό. Τεχνικά είναι πολύ απλό, αλλάζεις το εταιρικό δίκαιο, ποιος έχει μετοχές. Πρώτον καταργούνται τα χρηματιστήρια. Τι είναι το χρηματιστήριο; Είναι μία αγορά στην οποία αγοράζονται και πωλούνται μετοχές. Αν οι μετοχές είναι προσωποπαγείς και δεν αγοράζονται και δεν πωλούνται πάνε τα χρηματιστήρια, άντε γεια. Καταργείται η αγορά χρήματος. Δεύτερον, καταργείται η αγορά εργασίας. Δεν υπάρχει πια αφεντικό και προλετάριος. Όταν είσαι σε μία επιχείρηση – 300 άτομα, 30 άτομα – και είστε όλοι μέτοχοι και παίρνετε τις αποφάσεις, όχι ότι κάνετε τη διοίκηση μαζί, μαζί εκλέγετε τη διοίκηση, η διοίκηση κάνει τη διοίκηση, αλλά εσείς αποφασίζετε ως γενική συνέλευση πώς θα γίνει η μοιρασιά του πλεονάσματος της επιχείρησης. Ξαφνικά δεν υπάρχει διαφοροποίηση κέρδους και μισθού, δεν υπάρχει κέρδος και δεν υπάρχουν μισθοί. Υπάρχει πλεόνασμα, αν η επιχείρηση ελπίζουμε βγάζει 100 και τα έξοδα της είναι 80 μένουν 20 και εσείς, οι μέτοχοι, αποφασίζετε αυτά τα 20 πώς θα τα μοιράσετε. Μπορεί να τα μοιράσετε εξίσου ή μπορείτε να πείτε, κάτσε ένα λεπτό εδώ έχουμε την κυρία αυτή η οποία αν μας φύγει είναι όλα τα λεφτά γιατί γράφει το λογισμικό, θα της δώσουμε πιο πολλά, αλλά θα το αποφασίσετε δημοκρατικά.
Και τι παίρνει ο καθένας; Ποσοστό του πλεονάσματος. Δεν υπάρχει διαφοροποίηση κέρδους και μισθού. Αυτό είναι το όραμά μας. Αν θέλετε είναι ένα όραμα που έχει λειτουργήσει για κάποια χρόνια στη Γιουγκοσλαβία στην καλή περίοδο της Γιουγκοσλαβίας πριν αρχίσουν να δανείζονται μετά το 1971 τεράστια ποσά με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν, το, λεγόμενο αυτοδιαχειριζόμενο σοσιαλισμό.