Πατέρας Στάθη Λαζαρίδη: “Ο γιος μου παλεύει να ζήσει, ξεχασμένος” | Τι δηλώνει ο πατέρας του ειδικού φρουρού Στάθη Λαζαρίδη που εδώ και 5 χρόνια βρίσκεται σε κώμα σε ένα δωμάτιο του 401 μετά τη δολοφονική επίθεση του 2007 στα Ζωνιανά
Ο ειδικός φρουρός Στάθης Λαζαρίδης δίνει μια μάχη ζωής τα τελευταία πέντε χρόνια που βρίσκεται σε κώμα, σε ένα δωμάτιο του 401 και έχει συμπαραστάτες μόνο τους γονείς του και τα αδέλφια του, οι οποίοι έρχονται από την Κοζάνη εναλλάξ ανά 15νθήμερο για να μη μείνει ούτε λεπτό μόνος του.
Ο Στάθης έκλεισε φέτος τα 33 του χρόνια και η ιστορία του συγκλόνισε το πανελλήνιο, όταν στη διάρκεια αστυνομικής επιχείρησης στα Ζωνιανά της Κρήτης τον Νοέμβριο του 2007 δέχθηκε σφαίρα από Καλάσνικοφ στο κεφάλι και εκεί “σταμάτησε” η ζωή του.
Υποβλήθηκε σε δεκάδες χειρουργικές επεμβάσεις και σχεδόν τέσσερις φορές κόντεψε να χάσει τη ζωή του. Έναν χρόνο πριν από τον “μαύρο Νοέμβρη” του ’07 τίποτα δεν προμήνυε την καταιγίδα που θα ερχόταν στη ζωή του Στάθη. Μόλις είχε παντρευτεί τη Μαρία του, που ήταν έγκυος στο πρώτο τους παιδί. Η σφαίρα όμως, που ποτέ δεν καταλογίστηκε δικαστικώς σε κάποιον, αφήνοντας χωρίς δικαίωση τον ειδικό φρουρό των ΤΑΕ (Τμήματα Αστυνομικών Επιχειρήσεων) Κρήτης, σταμάτησε τα πάντα. Η γυναίκα του σήμερα ζει στα Χανιά και αραίωσε τις επισκέψεις της, η κόρη του είναι 5 ετών και δεν έχει δει ποτέ τον πατέρα της!
“Πιστεύουμε στο θαύμα”
Ταξιδεύουν χιλιόμετρα από το Τσοτύλι Κοζάνης όπου μένουν, ένα δεκαπενθήμερο ο πατέρας και το άλλο η μάνα, για να μη μείνει μόνος ούτε λεπτό ο γιος τους.
Το δράμα τους ξεπερνά και το πιο ευφάνταστο σενάριο ταινίας:
“Οι γιατροί δύσκολα μας δίνουν ελπίδες, αλλά εγώ πιστεύω στο θαύμα. Συνεχίζω να πιστεύω και να προσεύχομαι κάθε εβδομάδα, από μοναστήρι σε μοναστήρι”, λέει ο κ. Γιάννης Λαζαρίδης στο “Έθνος της Κυριακής”. “Ερχόμαστε πότε εγώ και πότε η μητέρα του εναλλάξ από το χωριό και μένουμε μαζί του. Από τότε που συνέβη το κακό σταματήσαμε τα πάντα κι είμαστε κοντά του. Μένουμε σε ένα ξενοδοχείο κοντά στο 401 στρατιωτικό νοσοκομείο και είμαστε όλη την ημέρα μαζί του. Του μιλάμε και δάκρυα τρέχουν από τα μάτια του… είμαι σίγουρος ότι μας ακούει”.
“Να μεταφερθεί στο 424 στη Θεσσαλονίκη”
Έναν χρόνο πριν από τον “μαύρο Νοέμβρη” του ’07 τίποτα δεν προμήνυε την καταιγίδα που θα ερχόταν στη ζωή του Στάθη. Μόλις είχε παντρευτεί τη Μαρία του, που ήταν έγκυος στο πρώτο τους παιδί. Η σφαίρα όμως, που ποτέ δεν καταλογίστηκε δικαστικώς σε κάποιον, αφήνοντας χωρίς δικαίωση τον ειδικό φρουρό των ΤΑΕ (Τμήματα Αστυνομικών Επιχειρήσεων) Κρήτης, σταμάτησε τα πάντα.
Ο Στάθης καθηλώθηκε σε μια μη αναστρέψιμη κατάσταση, η Μαρία ζει στα Χανιά και αραίωσε τις επισκέψεις της, η κόρη του είναι 5 ετών και δεν έχει γνωρίσει ακόμη τον πατέρα της και οι ελπίδες πια έχουν… αφεθεί στον Θεό και μόνο.
“Του δείχνω φωτογραφίες παλιές από την κόρη του και του βάζω το κλάμα της που είχα μαγνητοφωνήσει για να το ακούει. Δεν φαντάζεστε τι ζούμε. Είμαστε ολομόναχοι. Κανείς δεν έρχεται να τον δει. Του βάζω στο τηλέφωνο να ακούει και τη γιαγιά του, που τον λατρεύει και είναι 81 χρόνων σήμερα.
Πού και πού τη φέρνουμε και τον βλέπει”, λέει με απόγνωση ο τραγικός πατέρας, ο οποίος παλεύει χρόνια τώρα να μεταφέρει τον γιο του στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, από όπου το σπίτι τους απέχει μόνο μία ώρα.
“Αυτήν τη στιγμή νομικώς την επιμέλεια του Στάθη την έχει η νύφη μου. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορώ να πάρω το παιδί μου να το φροντίζω κοντά μας, κοντά στους μοναδικούς ανθρώπους που το νοιάζονται και που του έχουν απομείνει. Δηλαδή τους γονείς του, τη γιαγιά του , τα αδέρφια του Σόνια και Κοσμά και τα ανίψια του.
Εγώ θέλω το παιδί μου να μεταφερθεί κοντά στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη. Θέλω να βρεθούν οι ένοχοι, αυτοί που έφεραν τον Στάθη σε αυτήν την κατάσταση. Κάποτε πρέπει τα δικαστήρια να τελειώσουν, να υπάρξει δικαίωση. Είναι απάνθρωπο αυτό που γίνεται.
Ζούμε πέντε χρόνια στα ξενοδοχεία – στην Αθήνα δεν έχουμε κανένα συγγενή. Παρακαλούμε απεγνωσμένα την πολιτεία τουλάχιστον να μεταφερθεί το παιδί μας στη Θεσσαλονίκη, όπου οι συνθήκες νοσηλείας είναι πολύ καλύτερες”.
Τις ατέλειωτες ώρες που τον παρακολουθείτε, πιστεύετε ότι βασανίζεται στην κατάσταση που βρίσκεται;
“Τον βλέπω να υποφέρει. Σίγουρα βασανίζεται. Πολλές φορές κοιτάζοντάς τον, βγαίνω από το δωμάτιο, κλαίω και λέω: “Παρ’ τον καλύτερα, Θεέ μου…”. Οι γονείς του Στάθη, η Ευθυμία και ο Γιάννης, με δύναμη που συγκλονίζει, ετοιμάζονται για τα Χριστούγεννα που έρχονται, αφού τα περνούν όλοι μαζί στο δωμάτιο του 401.
“Στολίζουμε δεντράκι και του φέρνουμε βασιλόπιτα που φτιάχνουμε στο ζαχαροπλαστείο μας στο χωριό. Δεν τον έχουμε αφήσει ποτέ μόνο του τις γιορτές”, συμπληρώνει με δάκρυα ο πατέρας του. Στο πλευρό του βρίσκονται πάντα και τα δύο αδέλφια του Στάθη, η 29χρονη Σόνια που υπηρετεί ΕΠΟΠ στον στρατό και ο 28χρονος Κοσμάς, που κρατάει το οικογενειακό τους ζαχαροπλαστείο.
Τι συμβούλεψε τη μητέρα της – “Μην πάτε τη Μυρτώ στο Ισραήλ για θεραπεία”
Ενδιαφέρον για το κέντρο αποκατάστασης του Ισραήλ, στο οποίο βρέθηκε πριν από δύο χρόνια ο Στάθης Λαζαρίδης, έδειξε η μητέρα της 15χρονης Μυρτώς Παπαδομιχελάκη που νοσηλεύεται στο “Υγεία” με πρόβλημα παρεμφερές με του Στάθη.
Η κ. Μαίρη Κοτρώτσου και ο δικηγόρος της, τηλεφώνησαν στον πατέρα του άτυχου παλικαριού, προκειμένου να πάρουν τις πληροφορίες που ήθελαν. “Επικοινώνησε μαζί μου η μαμά της Μυρτώς και της μετέφερα την άποψή μου για το Κέντρο. Γνώμη μου ήταν να μη μεταβεί εκεί το κορίτσι για την περαιτέρω θεραπεία του, για να μην τραβήξει όσα ζήσαμε, αλλά να προτιμήσει εξειδικευμένο Κέντρο στη Γερμανία.
Εμείς δεν πήγαμε εκεί, και ήταν λάθος, εκτός του ότι από τη μεταφορά με το αεροπλάνο επιδεινώθηκε η κατάσταση του Στάθη”.
Πηγή: Εφημερίδα ”Έθνος της Κυριακής’
