Ήταν 21 Μαρτίου του 2020 όταν ο κ. Χαρδαλιάς στην καθιερωμένη ενημέρωση μιλούσε για τον κίνδυνο διάδοσης του κορωνοϊού που αποτελούν τα ταξίδια των Ελλήνων στα χωριά τους, ειδικά για την περίοδο του Πάσχα.
Θέλωντας να δώσει έμφαση στο πόσο μεγάλος κίνδυνος αποτελούν αυτά τα ταξίδια έφερε το παράδειγμα της Ιταλίας σημειώνοντας ότι μέσα σε λίγες ημέρες από τα μερικές εκατοντάδες κρούσματα και τους μόλις 10 νεκρούς λόγω αυτών των μετακινήσεων τα κρούσματα εκτοξεύθηκαν δημιουργώντας μία εκατόμβη νεκρών.
Είπε χαρακτηριστικά:
«Τί αξία έχει να φύγουμε για να πάμε στις παραλίες; Τι αξία έχει να φύγουμε από τόπο μας γιανα πάμε στα χωριά μας και τα εξοχικά μας. Αν έχουμε απόλυτη διασπορά και στην επαρχία τι θα γίνει. Εγώ στεναχωριέμαι για αυτήν την ανθρώπινη ανοησία».
Τώρα, οι μήνες πέρασαν. Βρισκόμαστε στον Αύγουστο. Όμως η κυβέρνηση που επανέφερε το μέτρο των μασκών και επιβάλλει βαριά πρόστιμα όχι μόνο επιτρέπει τα ταξίδια αλλά αυξάνει και την πληρότητα των πλοίων στο 80%, λες και ο στόχος της είναι να υπάρχουν όσο πιο πολλές και πιο μαζικές μετακινήσεις ανθρώπων στα νησιά μας και στην Κρήτη.
Βεβαίως, οι ανάγκες είναι συγκεκριμένες και το είχαμε τονίσει και προ μηνών, ότι θα φτάσει κάποια στιγμή που η κυβέρνηση θα κληθεί να πάρει πολύ δύσκολες αποφάσεις, γιατί η καταστροφή της οικονομίας θα έχει γίνει πιο επώδυνη από μία πιθανή καταστροφή που θα φέρει ο κορωνοϊός. Έφθασε αυτή η στιγμή; Είναι η κυβέρνηση έτοιμη για αυτή τη στιγμή;
Εφόσον η κυβέρνηση γνώριζε ότι θα φτάσει αυτή η στιγμή, τι μέτρα έλαβε όλο αυτό το διάστημα; Τι έκανε όλο αυτό τον χρόνο που κέρδισε από την πειθαρχία των Ελλήνων που έμειναν σπίτια τους για να θωρακισει την κοινωνία και τη χώρα;
Ο ελέφαντας στο δωμάτιο, αυτός για τον οποίο δε μιλά κανείς είναι ο εξής: Το Πάσχα απαγορεύονται οι μετακινήσεις για να μην εξαπλωθεί ο κορωνοϊός, και τον Αύγουστο επιτρέπονται;
Στην Κρήτη λ.χ., εφόσον τις επόμενες ημέρες – 15αυγουστος πλησιάζει – ο πληθυσμός που θα βρίσκεται στο νησί θα μεγαλώσει πολύ, έγιναν αυτά που έπρεπε ώστε να διασφαλιστεί η υγεία των ανθρώπων;
Τα νοσοκομεία στην Κρήτη, σε μία απότομη (και πιθανή) αύξηση κρουσμάτων θα μπορούν να ανταποκριθούν;
Εφόσον παρουσιαστούν ελλείψεις και δε φτάνουν, λ.χ., τα κρεβάτια, ποιος θα έχει προτεραιότητα στην περίθαλψη;
Ο τουρίστας ή ο Έλληνας;
Ο κάτοικος του νησιού ή ο επισκέπτης από Ελλάδα ή εξωτερικό;
Τι έχει κάνει όλο αυτό το διάστημα η κυβέρνηση ώστε να διασφαλίσει ότι αυτή τη στιγμή που όλοι πάνω – κάτω γνωρίζαμε ότι θα έρθει, ότι θα είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε όσο πιο καλά γίνεται; Ή όλη η ευθύνη πέφτει στις πλάτες των ατόμων που η ανευθυνότητά τους και η απειθαρχία τους θα πρέπει να επισύρει πρόστιμα και ποινές;
Βολεύει οι πολίτες να είναι ανεύθυνοι, όμως θα κάνει μεγάλο λάθος η κυβέρνηση αν νομίζει ότι οι πολίτες δε θα τις καταλογίσουν τεράστιες ευθύνες αν αποδειχτεί (όπως φοβόμαστε) ότι όσα έπρεπε να έχουν γίνει δεν έχουν γίνει.
Το επόμενο διάστημα θα φανούν όλα. Και θα φανεί κι αν τελικά κι ο χρόνος που χάθηκε στις κοκορομαχίες κυβέρνησης και αντιπολίτευσης σε μία περίοδο που κάθε μέρα που περνά έχει σημασία, αποδειχθεί μοιραίο.
Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης σε μία πιθανή αποτυχία θα είναι της κυβέρνησης, αφού όπως καρπώθηκε το μεγαλύτερο μερίδιο της επιτυχίας της πρώτης περιόδου, έτσι θα καρπωθεί και μιας πιθανής αποτυχίας. Όμως τον τελικό λογαριασμό θα το πληρώσουν οι πολίτες.
Γι’ αυτό, ουδείς ας μην έχει αμφιβολία.
