Πολλά σχόλια έχουν γραφτεί για την ανακαίνιση του Δημοτικού Κήπου. Άλλα αρνητικά και άλλα θετικά. Σε κανένα σχόλιο όμως δεν υμνήθηκε, ναι, υμνήθηκε, είναι η σωστή λέξη, η ανάδειξη της ομορφιάς του κάθε δέντρου χωριστά που παρέμεινε στον χώρο.
Είναι πραγματικό έργο τέχνης η ανάδειξη της ομορφιάς του κορμού του κάθε δέντρου. Μοιάζουν με γλυπτά εξαίσιας τέχνης. Από την ρίζα τους έως την κορυφή τους. Φαίνεται η γραμμή, το ωραίο σχήμα του δέντρου. Καθαρισμένα απ’ τα ξερά κλαδιά, από τις άχρηστες παραφυάδες, απ’ τα πλαϊνά κλαδιά που ξεφυτρώνουν ακατάστατα χαλώντας το σχήμα, την κορμοστασιά του. Σίγουρα έγινε υπό την επίβλεψη αρχιτέκτονα κήπων. Γι’ αυτό τα δέντρα αναδείχθηκαν και δεν καρατομήθηκαν όπως δυστυχώς γίνεται με το κλάδεμα των δέντρων στους δρόμους. Δίνομε τα θερμά μας συγχαρητήρια στον αρχιτέκτονα, που δεν τον γνωρίζομε αλλά αγαπάει τα δέντρα. Γι’ αυτό τα ανέδειξε.
Μια παράλειψη μόνο μπορούμε να σχολιάσομε και που αυτή ίσως να οφείλεται στα οικονομικά του Δήμου. Η έλλειψη χρώματος. Κυριαρχεί το πράσινο, που σίγουρα ξεκουράζει η θέα του, αλλά λείπει παντελώς το χρώμα. Θα μπορούσε για παράδειγμα στο γκαζόν να γίνουν σχηματισμοί ωραίοι με χρωματιστά λουλούδια εποχιακά. Όπως έχομε δει σε άλλες χώρες. Ας πούμε για παράδειγμα στην Ιταλία. Πάνω στο γκαζόν, σε πλατείες, έχουν σχηματισμούς με κύκλους από κατακόκκινες βιγκόνιες. Στο εσωτερικό του, άλλος κύκλος μικρότερος με βιγκόνιες ροζ και ξανά με κίτρινες και τελειώνουν με κόκκινες. Ή στα διαχωριστικά των δρόμων, στο παρτέρι, γκαζόν και κάθετα γραμμές σ’ όλο το μήκος με κατακόκκινες βιγκόνιες. Αυτό το είδαμε στην πόλη Λα Σπέτσια της Ιταλίας. Βέβαια αυτό χρειάζεται μόνιμο κηπουρό με γνώσεις και όχι βέβαια, χωρίς να θέλουμε να τον υποτιμήσομε, μετανάστη, με πρόγραμμα. Να παρακολουθεί και τα δέντρα. Να μην χαλάσει το σχήμα τους. Να αφαιρεί τα ξερά και τα παρακλάδια. Ίσως επειδή αυτό έχει περισσότερο οικονομικό κόστος, αφαιρέθηκε το χρώμα απ’ τον κήπο και όχι από υπαιτιότητα του αρχιτέκτονα κήπων.
Σας παρουσιάζομε μερικές φωτογραφίες και όταν πάτε στην Κήπο, θαυμάστε τα ένα – ένα.
Άννα Κωνσταντουδάκη – Αγγελάκη